(...) Ik wil graag anoniem blijven daarom schrijf ik het via een ongewone manier...

Aan: Ds A Kot. Zondag 25/5 preekte u over Psalm 42 en de tekst uit het 6e vers. Wat is het toch nodig dat de Heere de woorden die gesproken worden toepast in onze harten. Want anders zijn het alleen maar woorden en dode klanken die hoe erg het ook is, ons niets zeggen. Het kan zijn dat we een psalm al wat jaren lezen en het ons niets zegt en het een gewone zón bekende psalm blijft en daar bij blijft. Maar o wat een groot wonder als de Heere er in mee komt en onze harten en ogen opent. Weet u, het is zón groot wonder dat de Heere nog tot ons spreekt terwijl wij het niet verdienen. De Heere is nog zo geduldig met de mens. Zo was het ook op die zondag. De laatste tijd heb ik het geestelijk erg moeilijk en dat is niet Gods’  schuld maar mijn eigen schuld. De Heere roept en trekt ons nog uit Zijn Woord en is zeer geduldig met ons. Maar ik ben zo vaak twijfelmoedig en ongelovig en de zonden die ik elke dag weer doe, daar word ik zo bedroefd van dat ik vaak geen uitweg meer zie en dan zo moedeloos ben. En dan willen we het verborgen houden, maar de Heere komt het op zijn tijd te openbaren. Heel die preek in Psalm 42 liet de Heere -ja het is de Heere, dan valt een dominee weg- zien dat Hij alles weet wat er in mijn hart omgaat. Niets liet de Heere achter. Ook hoe de psalm begint: Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U o God, en God des levens ach wanneer, zal ik naad’ren voor Uw ogen? Die twee zinnen zijn voor mij ook zo vaak werkelijkheid. Misschien vindt u het wel vreemd wat ik nu schrijf, maar heb vaak zón verlangen om bij de Heere te zijn dat ik vraag: ach Heere wanneer zal ik bij U zijn? O dan wil ik Hem alleen grootmaken en nooit meer zondigen, nooit meer in twijfelmoedigheid, nooit meer Hem pijn te doen. Dat als ik ‘s morgens op sta en weer wakker word, denk ik: ik leef nog en bijna elke dag bid of de Heere mij tot Zich wil nemen. Voor de Heere kunnen we niets verborgen houden. Zo David het vroeg: en zijt onrustig in mij? Die onrust die ik zo vaak heb en dorst naar de levende God. Ik ben ook zo vaak op de vlucht, maar weet niet waarheen. En de Heere komt mij iedere keer weer terug te trekken als ik van de weg af dreig te gaan. En hoe erg het ook is, ik ben ook ver verwijderd van het huis van God en kon de afgelopen tijd verschillende diensten niet opgaan naar het huis Gods. De Heere kwam het in de kerkdienst te openbaren: hoe beschamend. De Heere kwam het te zeggen: Hoop op God/Mij. Hij/Ik is/ben de menigvuldige Verlossing. Hoop op God sla ‘t oog naar boven, naar Hem alleen en niet naar beneden naar onze eigen ik, de omstandigheden, vijanden.

Ik wil graag anoniem blijven daarom schrijf ik het via een ongewone manier op deze site aan u. Omdat niet mijn naam maar Zijn/Gods naam ter ere komt! Daar kan ik niet over zwijgen en wil het u toch vertellen. Want zal het niet tot blijdschap zijn dat die lieve Heere nog genadig wil zijn aan dode zondaren die verloren zijn als ze niet levend gemaakt worden door Hem alleen? Dat is een groot wonder als we daar bij stil staan dat de Heere nog onderscheid wil maken waar het niet is. Daar kan ik wel om huilen: O Heere ik verdien het niet dat U naar mij omkijkt. En ik heb U niet gezocht en wilde niets meer van U weten en keerde mij geheel van U af. Maar U hebt mij opgezocht!

Beste vragenstel(l/st)er,
 
Wat moet ik er nog van zeggen. Ik ben dankbaar dat de Heere Zijn Woord voor je heeft willen zegenen. Het bemoedigt om te merken dat de Heere doorgaat met Zijn werk. Het laat ook zien dat Hij werkt door Zijn Woord en Geest. Laten we daar dan bij blijven. In ons de dood maar in Christus het leven. Het leven buiten onszelf in Hem. Dat is hetgeen een kind des Heeren leert kennen bij aanvang, zo blijft het in de voortgang en zo eindigt het: wij zijn bedelaar, dat is waar! Maar wat een heerlijke troost. God begint, bewaart en beschermt en maakt Zijn werk af. Dat doet Hij en niet wij! En zo gaat de Kerk des Heeren in de vreugde des Heeren in. Om eeuwig te zingen van Gods werk. Laten we dan hangen aan Zijn lippen, steunen op Zijn Woord, zien op Zijn beloften, leven vanuit Zijn Christus. Ik zal mij doen overblijven een arm en ellendig volk maar die zullen op de naam des HEEREN betrouwen.
 
Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

79 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven