Vraag
Eerlijk gezegd ben ik geschokt door de stelling dat een christen, als je al een crematie bijwoont, je ten alle tijde liefdevol en met begrip moet laten weten dat je liever gezien had dat de overledene begraven werd. Dat lijkt mij totaal niet het juiste moment. Dat kun je toch onmogelijk zeggen tegen bijvoorbeeld de ouders van een overleden kind tijdens de crematie? Persoonlijk lijkt mij het bidden, meeleven, kaarten sturen en voor de nabestaanden klaarstaan vele malen meer van liefde en geloof getuigen. Er zijn m.i. genoeg andere momenten, die niet te pijnlijk zijn, om je mening over deze dingen te geven.
Antwoord
De vraagsteller heeft mij helaas op één punt verkeerd begrepen. Wellicht ben ik niet duidelijk genoeg geweest. Ik wil zeker niet aanraden om midden in een rouwperiode een discussie over begraven of cremeren te beginnen. We moeten tijd en wijze weten. Meeleven en bewogenheid staan voorop. Hierin ben ik het dus voor 100 procent met de vraagstelster eens.
Het gaat er mij alleen om dat de betrokkenen op enig moment op de hoogte zijn van onze overtuiging dat de keus voor begraven vanuit het christelijk geloof voor de hand ligt. Dat kan het beste positief aan de orde worden gesteld vanuit het geloof in de opstanding van het lichaam. Door Christus' opstanding heeft het graf voor de gelovigen een heel ander karakter gekregen. Dat kan van de oven niet gezegd worden.
Met vriendelijke groet,
Prof. dr. J. Hoek
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. Hoek
- Geboortedatum:04-09-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
