Samengesteld gezin meegesleurd in wereldse zaken

Wij zijn een samengesteld gezin. Mijn man heeft drie kinderen uit een eerder huwelijk. Deze wonen bij hun moeder en worden daar niet bijbels opgevoed. Alles mag. Hun leven bestaat uit film, tv, computer, en alle andere leuke wereldse dingen. Om het weekend en in de schoolvakanties zijn de kinderen bij ons. Wij nemen ze mee naar de kerk en proberen dan die dagen volgens onze principes door te brengen. Dat is heel erg moeilijk. Iedere keer opnieuw moeten wij aangeven wat bij ons wel en niet mag. Ze zijn in de leeftijd van acht tot twaalf jaar. Dus al enigszins voor rede vatbaar. Toch lukt dit niet best. Wij vinden dat de zondag een rustdag is, maar op deze manier is dat het niet.

Ik heb zelf twee kinderen, ook uit een vorig huwelijk. Hun vader gaat ook niet meer naar kerk. Als mijn kinderen bij hun vader zijn gaan ze niet naar kerk. Maar zij zijn het meest bij ons, zodat we hun toch een "goede" opvoeding kunnen geven. Helaas worden zij door de kinderen van mijn man meegesleurd in de wereldse zaken. We proberen dat te remmen door ze geen cd's mee te laten nemen e.d. Ook het taalgebruik en de gespreksonderwerpen is een groot punt. Rare seksuele praat, over films etc.

Hoe kunnen wij hier het beste mee omgaan? Heeft u praktische tips voor ons? Wij willen de kinderen graag bij ons hebben, maar op deze wijze geeft dat enorm veel stress.

Beste ouders,

De vraag, die u mij hebt voor gelegd is verre van eenvoudig. U geeft dit zelf al enigszins aan door niet alleen de gecompliceerde situatie van uw gezinsleven te beschrijven, maar ook de pijnlijke gevolgen daarvan aan te geven. Pijnlijk is het al om de oorzaak te moeten benoemen, die uiteindelijk hiertoe geleid heeft. Scheiden doet lijden. Dat mag duidelijk zijn. Ik weet vanuit het pastoraat, dat er helaas huwelijken ontbonden (moeten) worden tegen wil en dank. Ook al weten wij maar al te goed, dat wat God heeft samengevoegd door de mens niet gescheiden mag worden. Gebeurt dat wel dan heeft dat absoluut schadelijke en pijnlijke gevolgen.

Ik kan uiteraard met geen woord reppen over de eventuele schuldvraag, die hier achter schuil gaat. Maar duidelijk wordt het door u ondervonden, dat die pijn en schade er zijn! Hoe daar mee om te gaan, vraagt u. U voelt zelf wel aan, dat hier heel veel wijsheid en geduld nodig is. Bovenal de liefde om al deze voorkomende moeiten en verdrietelijkheden te dragen. Het verdragen ervan roept zeker spanningen op. U moet soms tegen wil en dank in 'twee werelden' leven. Dit roept niet alleen vragen op, maar ook een bijzondere strijd, die nauwelijks voor de kinderen is uit te leggen. Zij zijn tussen de acht en twaalf jaar. Een ware opgave, waarvoor veel gebed nodig zal zijn.

Als ik u één praktische tip mag geven dan is het wel deze, die ik voluit geestelijk wil duiden. "En indien iemand van u wijsheid ontbreekt dat hij ze van God begere, die  een ieder mild geeft en niet verwijt en zij zal hem gegeven worden." Zo geeft Jakobus het in zijn zendbrief aan. Uitgerekend aan mensen, die lijden onder allerlei beproevingen en verzoekingen. Mensen, die ten einde raad zijn geraakt. En toch in de beproevingen zich verzekerd mogen weten van Gods hulp.
 
Probeer in ieder geval, biddend met uw kinderen in gesprek te blijven. Weest in alles duidelijk en consequent. Geef niet te gemakkelijk toe om der lieve vrede wil, want dit heeft zo dikwijls de moeiten eerder vergroot dan verkleind. Denk daarbij niet te klein van Gods grote genade als antwoord op uw volhardend gebedsleven. U kent het bekende gezegde, wanneer wij niet meer met onze kinderen over God kunnen praten, moeten wij het zeker niet nalaten om veel met God over onze kinderen te praten. U hebt daarbij zelfs een machtige pleitgrond als u gelovig steunen mag op Gods Verbond en woorden. Geen ding is voor de Heere onmogelijk! Daarnaast zijn er denk ik ook wel allerlei instanties, die u zeker professionele hulp kunnen bieden in dit niet eenvoudige gezinsvraagstuk. Via het kanaal van de maatschappelijke zorg en gezinshulp zult u zeker kunnen aankloppen.

Mocht deze situatie echter leiden tot al te hoge spanningen, die nog meer schade kunnen berokkenen aan uw tweede huwelijksrelatie, dan zult u moeten komen tot een afweging om alle spanningen te trotseren of uw aandacht te richten tot uw nieuwe huwelijksleven.

Ik wens u daarbij in het bijzonder Gods onmisbare zegen toe!

Ds.  J. H. van Dijk, Urk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.H. van Dijk

• Geboortedatum:
  14-07-1950
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Status:
  Inactief

4 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven