Zondebesef conclusie of door Heilige Geest gewerkt

Aan ds. Van t spijker, n.a.v. uw antwoord van 26-10. Heel duidelijk en helpend en bemoedigend, het lijkt dan wel dichterbij te komen en bereikbaarder te zijn. Nog een vraag die een diepe worsteling is: maar hoe weet ik nu of mijn zondebesef een conclusie is of een door de HG gewerkt zondebesef? Hier wordt zo voor gewaarschuwd in mijn gemeente en ook voor het je zelf bedriegen.
 

We kunnen onszelf inderdaad heel gemakkelijk bedriegen als het gaat over onze verhouding tot de Heere. Ik moet vaak denken aan Jer 17: 9: Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen? De duivel weet dit ook en zal dus altijd komen om twijfel te zaaien op dit punt. Zodra we gaan bouwen op een geloofservaring komt de duivel ons aanvechten óf met de gedachte dat dit geen echte betrouwbare geloofservaring is, óf met de vraag hoe je kunt bewijzen dat het waar is, óf met andere soortgelijke gedachten. Onthoud dit: Een logisch bewijs van de echtheid  is principieel onmogelijk. Daar moet je dan ook geen tijd in steken, je raakt er alleen door van de wijs. Je moet trouwens helemaal niet bouwen op geloofservaringen. Die vormen geen fundament van ons geloof. We kunnen alleen bouwen op het Woord van God.

Geloofservaringen kunnen heel aangenaam zijn, maar ook heel onaangenaam. Ieder kind van God vreest de verlatingen, de pijnlijke gevoelens van Gods afwezigheid of zelfs van Gods toorn. Midden in die ervaring, (die niet aanvoelt als een geloofservaring maar meer als een ongeloofservaring) mogen we vasthouden aan wat de Heere meermalen zegt: Ik zal u niet verlaten. Dat is Woord van God, en daarop kunnen we bouwen. Geloofservaringen kunnen anderzijds ook heel aangenaam zijn, bijvoorbeeld als je lezend in de Bijbel merkt dat een tekst helemaal opengaat als een bloem, zodat je overweldigd wordt door wat de Heere daar zegt. Maar ook dan word  je aangesproken door het Woord en niet door de ervaring. Tussen heel onaangenaam en heel aangenaam past nog heel wat. Veel van deze ervaringen blijven in je herinnering hangen, maar je kunt niet bouwen op die herinneringen. Zodra de duivel je uitdaagt om een bewijs van echtheid te geven sta je weer met een mond vol tanden want het is principieel onmogelijk om een logisch bewijs hiervan te geven. Weer zeg ik dan: steek er geen tijd in, want het is een onmogelijke vraag. Toen de Heere Jezus werd verzocht was Zijn antwoord ook steeds: Er staat geschreven. Gods Woord is een lamp, een baken, een ondergrond.

Dit naar aanleiding van je opmerking over het jezelf bedriegen. Je kunt jezelf bedriegen door te lichtvaardig, dat wil zeggen zonder bekering te menen dat alles in orde is, maar ook door je te laten verleiden tot het zoeken van onmogelijke bewijzen.

Een heel praktisch gegeven is, dat wij in zonde ontvangen en geboren zijn, en daarom van nature geneigd zijn God en onze naaste te haten. Dit is een bittere werkelijkheid die veel mensen vaak vergeten. In de praktijk uit zich dat niet snel in harde haatgevoelens, maar  in ons verlangen om het beter te willen weten. Onbekeerde mensen willen het altijd beter weten dan God. We willen op onze eigen manier gelukkig worden en als we door zonde in narigheid komen, willen we op onze eigen manier uit de narigheid komen. Op onze eigen manier betekent: anders dan God het wil. Er is maar één manier waarop hierin verandering komt. Dat is wanneer de Heere met Zijn Heilige Geest het hart neigt naar Zijn wil. Het is pertinent onmogelijk dat wij op eigen krachten eenswillend met God worden. We kunnen onszelf wel wat wijsmaken op dit gebied. Toen koning Saul de Amelekieten met de ban moest slaan, wilde hij het beter weten dan God. Hij sloeg ze niet volledig met de ban. Hij maakte zichzelf wijs dat hij God kon eren door iets apart te houden en later een dankoffer aan God te brengen.

Ik ben in mijn pastorale leven aardig wat mensen tegengekomen die wisten dat ze niet recht voor God stonden, maar die dat probeerden te compenseren door kerkelijke precisie. Ze werden vromer dan vroom. Het is moeilijk daar doorheen te breken. Mensen maken zichzelf dan wijs dat ze het heel ver schoppen in de eenswillendheid met God, maar ze houden altijd voor zichzelf een beetje ruimte over om het daar zelf beter te weten dan God. Wanneer de Heilige Geest in het hart werkt valt dat weg. Dan blijft er, misschien met strijd, nog maar één ding over, namelijk Gods gelijk. Dan ontstaat er honger en dorst naar de gerechtigheid, droefheid naar God.

Naar mijn idee ligt hier ook het antwoord op je vraag, hoe je kunt weten of het om een door de Heilige Geest gewerkt zondebesef gaat. Hij maakt je eenswillend met God. Dat kan je soms strijd kosten, omdat het niet eenvoudig is om voor de Heere te buigen, maar laat de duivel je niet wijsmaken dat  je eenswillendheid niet deugt omdat die met strijd gepaard ging. Wie buigt, buigt door de Geest. Wij mogen altijd bidden om het werk van die Geest.

Ds. G. van ‘t Spijker

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. van 't Spijker

• Geboortedatum:
  17-12-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Baarn
• Status:
  Inactief

27 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven