Van tijd tot tijd heb ik te strijden met aanvechtingen. Ik schiet vaak zo tekort. Verkeerde gedachten liggen altijd op de loer. Of ik reageer verkeerd op mensen of op zaken. Ik ben zo vaak op mijzelf gericht, op mijn eigen rust en welzijn. Ik doe verkeerde dingen waar ik later spijt van heb. Ik ben zo snel opstandig als iets tegenzit. Soms lijkt het of ik in al die jaren dat ik christen ben in deze dingen amper een stap verder ben gekomen, of zelfs weer ben terug gevallen bij dingen die een tijdlang beter gingen. Dan zie ik andere christenen die het veel beter lijken te doen. En dan lees ik de Bijbel en zie in de spiegel een zondig mens, die nog net zo zondig lijkt als toen ik net tot geloof kwam. Dan komt de gedachte: ik ben het niet waard. Het wordt nooit wat met mij. En dan komt de gedachte: misschien verwerpt God me wel, want ik ben Zijn genade niet waard gebleken. Misschien herken je hier wel iets van. Of misschien worstel je wel met de vraag hoe een kind van God te worden.
Onlangs kwam ik weer een video tegen die mij tot grote bemoediging was hierbij. Het is een video (met daaronder de Nederlandse vertaling uitgetypt) waarin Alec Motyer spreekt over Johannes 1:12. "Maar allen die Hem aangenomen (ontvangen) hebben, die heeft Hij macht (het recht) gegeven kinderen Gods te worden (te zijn), namelijk die in Zijn Naam geloven".
Alec Motyer was een Bijbel professor, niet zo bekend in Nederland maar alom gerespecteerd in de Engelstalige wereld. Over zichzelf zei hij: “Ik ben niet echt een geleerde, ik ben gewoon een man die van het Woord van God houdt." Dat had hij meegekregen van zijn oma. In al zijn geleerdheid, zeer bedreven in het Hebreeuws en Grieks, met groot inzicht, en tegelijkertijd een lage kijk op zichzelf, belichte hij keer op keer hoe eenvoudig de boodschap van Bijbel is.
Omdat ik dacht dat het misschien ook anderen kon helpen of bemoedigen, wil ik deze video hier verder geven en heb ik geprobeerd er een leesbare Nederlandse vertaling bij te maken die hier onder volgt.
Vooraf nog even wat notities over de bijbeltekst, want ik moest uiteraard nagaan of het inderdaad klopt wat Alec Motyer zegt over dit vers, en ben daarin in mijn geweten gerust gesteld.
aangenomen – dit wordt in het Engels vaak vertaald met received (ontvangen), het wordt ook wel vertaald met geaccepteerd. Het Griekse woord hier (lambano) betekent iets te nemen of te grijpen, te ontvangen of te accepteren, waarbij het initiatief bij de gever ligt, maar de aandacht op de ontvanger. Het gaat om een persoonlijk zich toe-eigenen van het te ontvangene. De werkwoordsvorm is een zogenoemde aorist, een voltooide actie, wat impliceert dat het een actieve keuze van de ontvanger betreft. Het aanbod vereist een reactie van de ontvanger. Het tegengestelde van aannemen/ontvangen/accepteren is het niet aannemen/ontvangen/accepteren. Met als gevolg dat de belofte die er hier aan vast hangt dan ook niet geldig wordt.
macht – dit wordt in het Engels ook wel vertaald met right (recht). Het gaat hier om een juridisch recht (exousia), niet om een vaardigheid (wat dunamis zou zijn). De kanttekeningen zeggen: recht en waardigheid.
kinderen Gods – er bestaat een verkeerde gedachte dat alle mensen, of alle verbondsmensen, automatisch kinderen van God zijn, maar dat is niet een Bijbelse gedachte. Van nature zijn we kinderen van de ongehoorzaamheid (Efeze 2:2) en kinderen des toorns (Efeze 2:3). Wie niet in Jezus gelooft is reeds veroordeeld, totdat hij of zij wel gelooft en daarmee uit het oordeel gehaald wordt (Johannes 3:18). Het woord kinderen wordt in de Bijbel in verschillende betekenissen gebruikt, maar als het in de Bijbel over kinderen van God gaat, gaat het altijd over gelovigen. En in het bijzonder in dit vers staat het in een juridische context, en gaat het over de juridische staat een kind van God te zijn.
worden – het gaat hier niet om een langzaam proces maar om een directe (juridische) verandering. Het woord hier (ginomai) gaat om een tot stand komen en impliceert (weder)geboorte (van God geboren of van boven geboren). Het is ook weer een aorist, wat betekent dat het een voltooide actie betreft. Je kan het daarom ook lezen als: kinderen Gods te zijn. De kanttekeningen zeggen: dat zij kinderen Gods geworden zijn.
Geloven Zijn Naam – Zijn Naam staat voor Zijn gezag en wie Hij is. Denk aan: in de naam van de Koning! Geloven in Zijn Naam is geloven in wie Hij is, in Zijn gezag, en alle implicaties daarvan, inclusief dat Hij de macht heeft zonden te vergeven (Mattheüs 9:6), om gericht te houden (Johannes 5:17) en ons het eeuwige leven te geven (Johannes 17:2).
De video met daaronder de Nederlandse vertaling:
Neem je Bijbel en open het bij het Johannes evangelie, hoofdstuk 1, vers 12. "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven".
Jaren geleden toen ik werkte op een school kwam er een fijne christelijke jongeman preken bij ons, en hij zei: er is een vers in de Bijbel dat ik graag op het hart van elke christen zou willen schrijven. Dat was Spreuken 4:23. Nu kan ik niet zo ambitieus zijn, maar er is een vers in de Bijbel dat ik graag vandaag op uw hart zou willen schrijven, en dat is dit vers dat ik zojuist gelezen heb.
De Bijbel is altijd prachtig in wat het ons zegt, en soms lijkt het zichzelf nog weer te overtreffen in de helderheid en schoonheid van hoe het het zegt. Hier hebben we Johannes 1:12. Alstublieft Heere, schrijf het op onze harten. "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, - dat is Jezus - , dien heeft Hij macht (recht) gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven".
Ik geef u een beeld, een persoon en een belofte. Is dat niet eenvoudig om te onthouden? Het beeld is een jong stel dat trouwt. Misschien heb je het wel eens gezien, en als de Heere buitengewoon goed voor je is geweest, is het misschien jezelf wel overkomen: trouwen.
Ze staan in kerk, voor de dominee die de ceremonie zal uitvoeren, en de vraag wordt gesteld: “Wilt je deze vrouw ontvangen als je wettige echtgenote?” Ik herinner me dat toen ik trouwde dat ik dacht dat het gepaste antwoord daarop zou zijn: "Te gek!". Maar dat behoor je niet te zeggen in de kerk, dus ik zei: "Ik wil". " Wil je deze vrouw ontvangen?" - "Ik wil". " Wil je deze man ontvangen?" - "Ik wil". En dat wordt dan meestal gevolgd door het geven van een ring. In deze dagen geeft het echtpaar vaak elkaar een ring: ik geef. "Ik wil" wordt gevolgd door "Ik geef".
Beste vrienden, christen worden is net als dat, behalve dat het niet jou en die geliefde partner betreft maar jij en Jezus: "Wil je deze Man ontvangen?".
Dat roept herinneringen bij mij op. Mijn gedachten gaan terug naar 20 februari 1940: "Wil je deze Man ontvangen, wil je Hem ontvangen in je hart, wil je Hem ontvangen als je Redder" - "Ik wil!". En dan begint die voortdurende wederzijdse relatie die niet verbroken kan worden, van het ontvangen van Jezus en het onszelf toevertrouwen aan Hem. Ontvangen en toevertrouwen.
Beste getrouwde broeder, als iemand je vraagt: "ben je getrouwd?" en je antwoord: "ik denk het", of "ik hoop het", en je vrouw is binnen gehoorsafstand, dan beloof ik je dat je serieus in de problemen zult komen. Heb jij met haar gestaan (bij het altaar) en gezegd: "Ik wil, ik geef"? Ontvangen en toevertrouwen. Heb je haar ontvangen en jezelf aan haar toevertrouwt? Heb je dat gedaan of niet? Dat weet je toch?
Wel, ben je bij Jezus geweest? Heb je Hem ontvangen en heb je jezelf aan Hem toevertrouwt? Dat is het beeld, en Hij is de Persoon. Dat is waar het bij christen zijn over gaat.
Ik heb lange tijd in het westen van Engeland gewoond en onze buurman was een oudere man die Chapman heette. Mr. Chapman was een van de soort van mensen die ernstig dacht dat hij een kerkganger was, maar daar nooit aan toe kwam. Hij zei: ik ga niet zo vaak als ik zou wensen, maar ga zo vaak als ik kan. Hetgeen in de 10 jaar dat ik hem kende neerkwam op nooit. Maar zo was hij. Op een keer was hij ziek en de buurman van de andere kant kwam bij hem met zijn grasmaaier om voor hem het gras te maaien. En Mr. Chapman zei: "Dat is nu wat ik noem een echte christen te zijn!". Nu was deze buurman die het gras voor hem maaide in werkelijkheid een atheïst…
Maar dat is wat we vaak doen: we verwarren christen zijn met goed te doen, goed te zijn, hard te proberen, niemand kwaad te doen en al die andere dingen die mensen zeggen, en dat vreselijke "ons best doen", wat we alleen zeggen als we weten dat we niet ons best hebben gedaan maar tekortgeschoten zijn. Nee, nee, christen zijn is Jezus aannemen. Het is een relatie van persoon tot Persoon. Christendom is Christus.
En dat brengt me bij het derde, de belofte: "zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht (=recht) gegeven kinderen Gods te worden". Wat een belofte! Kinderen! Verbonden door ouderschap en kindschap. Een onomkeerbare, onverbrekelijke relatie, die nooit ongedaan kan worden gemaakt. Een ouder kan misschien beschaamd worden door een kind, of een kind kan gefrustreerd raken door een ouder, maar er niets dat de relatie ongedaan kan maken. En de Heere Jezus, wanneer we Hem aannemen en wanneer we ons aan Hem geven, brengt ons in een onveranderlijke, onomkeerbare en onverbrekelijke relatie met God. En zelfs de dood kan die relatie niet verbreken.
Toen Jezus stierf aan het kruis, keerde de man die naast hem hing, degene die we wel de moordenaar aan het kruis noemen, zich tot Jezus en zei: "Heere, gedenk mij!". En Jezus antwoord, het is een van de belangrijkste dingen in de Bijbel. Hij zei niet: "je hebt geen tijd meer om een goed leven te leiden, dus het is niet meer voor jou". Hij zei niet: "je bent nooit naar de kerk geweest, dus jij kan de hemel niet binnenkomen”. Hij zei niet: "Je bent nooit gedoopt of hebt nooit belijdenis gedaan”, alsof deze dingen de toegang tot de hemel zouden verlenen. Het enige dat de man deed was tegen Jezus zeggen: "Heere, gedenk mij!". En Jezus antwoordde: "Vandaag zul je met Mij in het paradijs zijn." Dat is de onverbrekelijke, onomkeerbare relatie die Jezus tot stand brengt. Dat garandeert onze eeuwigheid.
Hoelang de Heere je ook zal geven om te leven op aarde, de eeuwigheid is voor altijd. Welke problemen we ook onder ogen zullen zien op aarde, ons werkelijke probleem is onderweg en we kunnen het niet ontwijken: we zullen sterven. En het christendom is de enige religie in de wereld dat ons leert hoe te sterven zonder bang te hoeven zijn: "Vandaag zul je met Mij in het paradijs zijn."
Natuurlijk zullen we dat! Want als je tot Jezus komt en je Hem hebt ontvangen en jezelf aan Hem hebt gegeven, en je zo, als het ware, getrouwd bent met Hem, Hij behoort jou toe en jij behoort Hem toe, dan zijn we veilig voor alle eeuwigheid. De geweldige transactie heeft plaatsgevonden, en Hij heeft ons kinderen van God gemaakt.
Herinner je je de gelijkenis van de verkwistende (verloren) zoon? Eigenlijk was het de verkwistende vader, want de zoon zou niets hebben om te uit te geven, als zijn vader het hem niet gegeven had, maar dat is een ander verhaal. Toen de zoon, die zijn leven en zijn geld had verspild, terugkwam bij zijn vader, gebroken en verlaten, zei de vader: "Dit is mijn zoon, die dood was en weer levend is geworden. Die verloren was maar gevonden is." In Jezus worden we kinderen van God.
