Er worden nogal wat pittige stukjes geschreven over -en onderzoeken gedaan naar- de Bijbelgordel. Het blijft voor ons seculiere vaderlandje een wonderlijk gezelschap, die donker geklede broeders en zusters. Vooral op de dag des Heeren. Want wie laat zich nu vrijwillig gezeggen door een dominee en een handjevol ouderlingen. Een normaal mens buigt zondags niet tweemaal ruim anderhalf uur het hoofd onder vreselijke bedreigingen van hel en verdoemenis. Met nog een mix aan andere vooroordelen maakt het refodom bepaald geen beste indruk op de buitenwacht.
Het Reformatorisch Dagblad legt het probleem in een opiniërend artikel in Accent van 5 april haarfijn bloot: eigen schuld, dikke bult. “Wie bijvoorbeeld altijd met een somber gelaat naar de kerk loopt, moet niet verwachten dat buitenstaanders er zin in krijgen om ook eens een dienst te bezoeken.” Dus ook niet je dominee op straat knikkeren omdat hij voorstander is van een preekbespreking na afloop van de dienst. Evenmin elkaar voor rotte vis of satanskind uitmaken omdat je kerk of Bijbelvertaling de enige ware zou zijn. Niet je medegelovige de hersens inslaan omdat op jouw reformatorische school iets te veel aanbod van genade is. Of andersom natuurlijk. Illustraties te over.
Hoe het wel moet? De RD noemt het voorbeeld van ds. J. Karens van de Ger. Gem. uit Opheusden tijdens de polio-epidemie van 1978. Hij ontving twee redacteuren van Vrij Nederland gastvrij, met humor en sloot het interview af met een kort gebed. Later vertelden de verslaggevers dat ze zeer getroffen waren door deze ontvangst.
En om er nog maar een paar aan toe te voegen: SGP-kamerlid Elbert Dijkgraaf, die op een hartelijke en humoristische wijze steeds het camerateam van PowNews weet te pareren. Het Barneveldse gezin uit de HHK dat twee jaar geleden twee seculiere meisjes gastvrij opnam in huis, omdat ze een werkstuk wilden maken over refo’s. De kerkgangers van de Ger. Gem. in Ned. in datzelfde Veluwse dorp, die verbaasde voorbijgangers op zondag vriendelijk uitnodigen om de kerkdienst bij te wonen. Zo dus.
Alleen als je wat te verbergen hebt houd je de deuren gesloten en de gordijnen dicht. Misschien is dat wel het probleem van veel gezinnen en gemeenten...
Het RD-artikel sluit af met: “Wie in gesprekken nooit laat doorklinken dat het goed is om de Heere te dienen, mag niet verwachten dat mensen een positief idee krijgen van reformatorische christenen.”
Waarvan acte.
