(...) Nu merk ik dat het bij die jonge mensen in mijn omgeving allemaal veel los...

Ik zit al een poosje met een heleboel vragen wat betreft het geloof. Nu is het zo dat een aantal jonge mensen in mijn omgeving tot bekering is gekomen en aan het Avondmaal gaat. Dat is natuurlijk heel mooi en goed, maar ik word hierdoor erg aan het twijfelen gebracht. Vroeger ben ik wel eens naar een gezelschap geweest en daar zaten mensen die erg bewogen waren en in het zwart liepen. Nu wil ik niet zeggen dat dit persé moet of zo, maar er ging wel wat van hen uit: eerbied en ontzag voor God. Nu merk ik dat het bij die jonge mensen in mijn omgeving allemaal veel losser gaat. Het uiterlijk doet er niks toe, dat is allemaal niet belangrijk. Nu weet ik ook wel dat het uiterlijk niet het belangrijkste is, het gaat tenslotte om ons hart, maar volgens mij heeft het een wel met het ander te maken. Ik hoop dat u mijn dilemma begrijpt: hoe kan er zoveel verschil zitten tussen kinderen van God? Het lijkt wel of het vroeger moeilijker was om bekeerd te worden dan nu. Maar op zich is dat toch niet veranderd? God blijft toch Dezelfde? Ik heb het gevoel alsof de 'ouderen' God als hun Vader zien en de 'jongeren' God als hun Vriend, waarmee je dus anders omgaat. Alvast dank voor uw reactie!

Dank voor de gestelde vragen . Ik begrijp eruit, dat die problematiek u echt bezig houdt. Het is fijn wanneer mensen tot bekering en geloof komen. Die eis blijft gelden en zwaar wegen, maar gelukkig dat God ook belooft te geven wat Hij eist. Dat mag ook uzelf de weg wijzen. U bent aan het twijfelen, omdat er voor u een verschil is tussen mensen van vroeger ( gezelschap) met hun ernst en ontzag voor God en jonge mensen uit uw omgeving die er wat stijl en beleving betreft anders mee omgaan. Nu kan ik niet over het innerlijk van u en de ander oordelen. In ieder geval mag wel duidelijk zijn dat wanneer mensen Christus leren kennen, dat hun leven gaat stempelen. Gods Geest geeft dat wij in de navolging van Hem gaan verlangen Hem te eren en te dienen volgens de bijbelse richtlijnen. Dat vraagt eerbied en ontzag voor de Heilige en Barmhartige en dat uit zich in onze levensstijl. Dat betekent niet, dat wij persé in het zwart moeten gaan lopen, zoals men wel beweert, maar dat onze kleding met onze taal en beleving genormeerd wordt door de vraag: is dit wat voor God verantwoord is en naasten aantrekt met het oog op de dienst des Heeren?

Vroeger werd meer dan nu de afstand tussen God en mens benadrukt en ervaren, terwijl vandaag aan de dag ook andere facetten aan de omgang met God belicht worden. Dat laatste mag echter niet in mindering komen op het eerste. Wie God in Christus tot zijn/haar deel heeft en in Zijn omgang geoefend wordt, leert God als Vader kennen en belijden, maar weet dat de Heere nooit op een lijn te stellen valt met een medemens. God wil ook een Vriend van de Zijnen zijn, zoals Abraham e.a. hebben ervaren, maar het heilige ontzag  en de ootmoed blijven en blijken ook dan.

Er is verschil tussen Gods kinderen qua toebrenging en beleving van onderdelen, maar in de hoofdzaken zijn zij een. Het is daarom goed hen en tegelijkertijd uzelf af te vragen: wie is Christus voor mij/u en wat mag ik van Zijn Middelaarsdienst weten en beleven? Leef ik in afhankelijkheid van Hem en laat de Geest mij/u Hem des te meer kennen? Wordt het leven van iedere dag gekenmerkt door het jagen naar heiliging? Hoe spoort dat in mijn/uw leven met de Schriften en de richtlijnen daarin gegeven voor ons totale bestaan? Op die zaken mag worden doorgevraagd.

Als laatste: echte liefde wil de Heere hoogachten en niets tegen Zijn heilige en heilzame bedoelingen in laten gaan. Daarin wil Hij Zijn liefdevolle nabijheid schenken. Het gevaar is inderdaad groot, dat bijbelse noties zowel vroeger als nu op de achtergrond raken en de mens met zijn beleving en gevoelens teveel in het middelpunt staan. Juist Ps. 119 kan ons daarin terdege corrigeren!

Was het vroeger moeilijker om bekeerd te worden dan nu? Nee. Het is te allen tijde een wonder, een ingrijpen van Boven dwars door onze onmogelijkheden heen. Dat laatste wordt als het goed is gekend en erkend. Daarom krijgt God de eer van Zijn eigen werk en wordt het nooit de gewoonste zaak van de wereld, integendeel. Daarom is het noodzaak blijvend bij Christus Jezus in de leer te gaan.

Met hartelijke groet en vooral Gods genade aanbevolen,
Ds. P. Koeman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Koeman

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven