Verdrietig van preek

Onze dominee preekt vrijwel altijd over het feit wat de mens allemaal moet doen om zalig te worden, d.w.z. allerlei dingen laten of doen. Hij gebruikt er vrijwel de hele preek voor. Wel zegt hij iedere keer even kort dat het in feite alleen Christus verdienste is, maar dan komt er gelijk een “maar” achteraan. Onlangs gaf onze dominee aan dat hij het wettische leven van de farizeeërs goedkeurde, want als wij er voor zorgen dat we aan de buitenkant stipt leven, en de Heere gaat met ons werken, dan hoeft de Heere de buitenkant in ieder geval niet meer aan te pakken. Doordat in vrijwel iedere preek het werk van de mens overheerst, krijgt het werk van Christus heel weinig aandacht.

Ik word hier altijd heel verdrietig van, want ik weet dat Hij volkomen geleden heeft, en Christus heeft mij stap voor stap geleerd dat ikzelf geen goed kan doen. Het gaat alleen goed als ik me laat leiden door Hem, als ik mij volkomen overgeef. En dat is het moeilijkste voor mijzelf, afhankelijk te zijn. Hoe moet ik hiermee omgaan? Het is toch een dienaar van de Heere?

Beste vraagstel(st)er,
 
Het lijkt mij, dat een dominee zijn gemeente heel erg te kort doet, als hij Christus en Zijn zoen- en kruisverdiensten niet de centrale plaats in zijn prediking geeft. De Heere Jezus heeft ons geboden te prediken: bekering en vergeving der zonden (Luk. 24:47). En de apostel Paulus geeft ons te kennen, dat de schrik des Heeren en de liefde van Christus hem bewogen om te prediken. Lees 2 Korinthe 5:11vv. Een rechte dienaar des Woords kan zich daarom alleen voor God verantwoord weten, als hij in zijn bediening Christus met al Zijn verdiensten als Borg voor verloren zondaars aanwijst en aanprijst. Dat wil ook zeggen, dat hij de mensen de weg wijst om aan deze Zaligmaker deel te krijgen. Toen de stokbewaarder van Filippi vroeg, wat hij moest doen om zalig te worden, kreeg hij van Paulus ten antwoord: “Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden, gij en uw huis” (Hand. 16:30v).
 
Dat de dominee van daaruit ook heel concreet ingaat op het leven van de heiligmaking lijkt me een goede zaak. Want de mensen weten tegenwoordig niet meer het verschil tussen goed en kwaad. En het is, zeker ook voor de jongeren in de gemeente, een bittere noodzaak, dat hun in de prediking de weg gewezen wordt, hoe zij zullen wandelen naar Gods geboden. Intussen kunnen we daarmee het streven van de farizeeërs niet bijvallen. Wat was hun zonde? Dat zij meenden in eigen gerechtigheid voor God een bestaan op te kunnen bouwen. En hoe vaak heeft de Heere Jezus hen juist op dit punt niet bestraft. Blijf dus maar eenvoudig bij wat de Heidelbergse Catechismus, zondag 31 (vraag en antwoord 84) ons voorhoudt m.b.t. de prediking. Het lijkt mij, dat je daarover best eens met de dominee kunt spreken. Vraag hem maar, of hij zich herkent in het beeld  dat je van zijn prediking schetst. Het kan toch niet zo zijn, dat hij meent dat verondersteld kan worden dat de mensen Jezus Christus en het geloof in Zijn volbrachte werk allemaal al wel kennen.

Ik hoop, dat ik met deze woorden enigszins ben ingegaan op de gestelde vraag. Laat het ook maar altijd je gebed zijn: “Heere, leer mij uw Zoon Jezus Christus in Zijn dierbaar lijden en sterven meer en meer kennen, tot verheerlijking van uw grote onvolprezen Naam”.
 
Ds. C. den Boer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven