Vraag
Mijn zussen en ik hebben dezelfde opvoeding gehad; een doorsnee 'gezonde' opvoeding. Goede relatie met zowel vader als moeder voor ons allemaal. Toch ben ik anders... In mijn vroege pubertijd (va. 10 jr.) merkte ik al dat ik meisjes veel leuker vond. Later (ong. 13 jr.) merkte ik dat ik verliefd werd op meisjes i.p.v. jongens. Nu, 20 jr. later, is dit nog steeds zo. Hoe is dit te verklaren?
Antwoord
Sommige mensen die op zoek zijn naar een antwoord op deze vraag herkennen zich in het verhaal dat wij als Different uitdragen. Wij denken dat homoseksualiteit ontstaat onder invloed van een combinatie van verschillende factoren: karakter, gebeurtenissen, omgeving, en ook ontwikkeling spelen een rol. De wortels hiervan liggen in verstoringen in de normale ontwikkeling, meestal al op jonge leeftijd. Een van de belangrijke factoren hierbij heeft te maken met het ontbreken van een goede identificatie met de ouder/verzorger van de eigen sekse. Hierdoor is iemand niet genoeg bevestigd in zijn of haar mannelijke of vrouwelijke identiteit. Zo iemand zal als volwassene alsnog proberen zichzelf te vinden in iemand van hetzelfde geslacht.
Sommige mensen herkennen zich minder of niet in ons verhaal. Ze zeggen bijvoorbeeld: “Ik heb een normale opvoeding gehad, de relatie met mijn ouders was oké.” Hoe is het dan mogelijk dat er toch sprake is van homoseksuele gevoelens?
Dat kan voor diverse mensen verschillende redenen hebben. Ik noem er een paar.
-Ieder mens is uniek. Juist omdat er sprake is van een complex van factoren, moeten we oppassen voor een standaardverhaal dat op iedereen van toepassing is.
-Het idee dat een verstoorde relatie met de ouder van hetzelfde geslacht een belangrijke factor is, betekent niet dat de relatie met de ouder altijd slecht was of dat het ging om een slechte ouder. Alle ouders houden van hun kinderen. Omdat we leven in een gebroken wereld kan er wel iets mis gaan in hoe we de relatie met onze ouders beleven. Bij vrouwen zie ik soms dat de relatie met de moeder juist erg close was, maar als bijvoorbeeld de moeder haar dochter emotioneel erg nodig had, kan het bij de dochter iets dubbels teweeggebracht hebben: aan de ene kant “wat fijn dat ik zo’n goede band heb”, en aan de andere kant “ik hou liever afstand”. Dit is dan van invloed op het proces van jezelf identificeren met de moeder.
-Soms voelen we ons fijn bij het beeld dat we hebben van onze kinderjaren. Het kan best confronterend zijn of pijn doen om de “minder goede kanten” onder ogen te zien. Het kan zijn dat we daarom liever niet teveel stilstaan bij de minder goede kanten.
Maar als je dan voor jezelf toch geen antwoord krijgt op de vraag “hoe komt het?” betekent dat dan dat je vast komt te zitten en dat je niet verder kunt. We kunnen ons ook blindstaren op deze vraag, terwijl een andere vraag misschien wel belangrijker is: “Hoe ga ik met mijn gevoelens om?” Wij denken dat zelfaanvaarding een belangrijk onderwerp is voor mensen met homoseksuele gevoelens (en natuurlijk ook voor andere mensen). Ik geloof dat de Bijbel ons vertelt dat we waardevol zijn, omdat God onze Schepper is en omdat Hij in Christus naar ons omziet. Deze waarheid kan ons helpen onszelf te aanvaarden. Met zelfaanvaarding bedoel ik niet dat je je gevoelens moet volgen. Dat is de boodschap die de wereld brengt: als je je aangetrokken voelt tot een andere vrouw, waarom zou je dan geen (seksuele) relatie met haar aangaan? De Bijbel zegt dat we een zondige natuur hebben, wat we voelen is dus niet de maatstaf. Het kompas is de Bijbel, Gods Woord.
Reitze Siebesma, docent en medewerker publiciteit Different
