Vraag
Aan Wilbert Weerd. Ik ben een vrouw van 28 jaar. Ik ben een aantal jaar getrouwd met mijn man. Mijn man heeft in het begin van ons huwelijk een aantal keren opgebiecht dat hij porno heeft gekeken. Dit heeft hij misschien drie keer verteld. Alle keren heb ik hem niet zelf betrapt maar voelde hij dat hij het moest zeggen en vroeg hij of ik hem wilde vergeven. Dat heb ik gedaan. Nu gaat het al een heel lange tijd goed. Wel moet ik zeggen dat er bij mij echt iets stukgegaan is. Het heeft veel verdriet gegeven destijds.
Ook heeft mijn man in het begin van ons huwelijk een keer benoemd wat hij niet mooi aan mij vond (het voelde destijds voor hem dat hij niet eerlijk was als hij het zou verzwijgen). Dit alles heeft bij mij heel veel met mijn vertrouwen gedaan. Het is nu toch al weer jaren geleden allemaal. Inmiddels is het wel zo dat ik hem best wel weer vertrouw, maar er is bij mij wel wat kapot. Dat voel ik nog altijd wel.
Ik vind het spannend om gemeenschap te hebben en dit gebeurt daarom ook bijna niet meer. Ik hou het eigenlijk tegen. Het voelt alsof er over mijn grens gegaan wordt dan. Alsof ik de controle kwijtraak en eigenlijk heb ik die controle wel graag. Ergens zit er bij mij ook nog wel een stemmetje dat hij me toch niet helemaal mooi zal vinden (al heeft hij al heel vaak gezegd dat dat echt wel zo is). Wat raadt u mij aan in deze situatie?
Het liefst zou ik zelf gewoon de komende periode ook helemaal geen gemeenschap hebben, gewoon rust. Ik heb het zelf niet meer nodig en ik vind het andere contact, gewoon praten en de gezamenlijke zorg voor onze kinderen, ook gewoon fijn. Het hoeft van mij in die zin ook eigenlijk niet meer zo. Maar ja, mijn man wil het natuurlijk wel. Hoe komt het dat de hele situatie van vroeger nog altijd zoveel impact op mij heeft?
Antwoord
Hoi vrouw van 28,
Dank voor je eerlijke en ook wel moeilijke vraag. Je vraag weerspiegelt ook een botsing in jezelf, tenminste dat meen ik eruit op te maken. Er is iets kapot in vertrouwen en in plaats van vertrouwen komt controle. Stress is in de plaats van vertrouwen en vertrouwelijkheid gekomen. Het is dan ook best heel menselijk dat het wantrouwen wat je hebt je meer houvast biedt dan je man te vertrouwen. Dat zal doorklinken in meerdere vormen van intimiteit. De pijn, spanning en stress die het opzoeken of aangaan van intimiteit oplevert vermijdt je liever maar met het vermijden kan er ook een iets in je achterhoofd gaan knagen, mede een reden dat je deze vraag aan mij stelt.
Ik vermoed dat jullie situatie een vorm van verwijdering en afstand is gaan worden wat betreft het gebied van toenadering en verbinding. Een soort status quo of impasse waarin jullie zitten. Het is er niet en toch is het er wel (of andersom, zo je wilt). Er is iets stuk en kapot gegaan en jij voelt het verschil tussen daarvoor en daarna duidelijk. En hoewel het een situatie van lang geleden is, blijkt de tijd niet alle wonden te helen. Doordat dit door je man veroorzaakt is, is er nu spanning (een vorm van angst). Seksuele gemeenschap is niet meer fijn en onbevangen maar onprettig en logischerwijs niet iets wat je graag nog ervaart. Want met de seksualiteit hoor je dat stemmetje ook weer.
Wat je man echt mooi en goed doet is zijn gewetensvolheid. Hij wil zonder geheimen leven, ook in de minder mooie kanten van zijn innerlijk. Maar wát hij gedeeld heeft, heeft je veel pijn gedaan. Wat nu? Ik denk aan twee dingen.
1. Het gesprek hierover voeren, met alle rauwe randjes die je voelt aan teleurstelling, angst, spanning, afwijzing, dat wat gebroken is. In dat gesprek is het nodig alle ruimte aan elkaar te geven te mogen delen en beleven wat je beiden voelt en ervaart en met begrip en empathie op elkaar te reageren. Het gaat erom te delen wat er is en niet om te veranderen wat er is.
2. Dit is meer een persoonlijk advies. Controle is een vorm van het hanteerbaar maken van iets pijnlijk en engs wat we eigenlijk niet willen in ons leven. We willen eigenlijk de gebrokenheid die het of jou huwelijk brengt niet accepteren. Je had het anders gedacht, gehoopt en mogelijk ook beloofd aan elkaar. Controle houden is een vorm van overleven in een situatie die niet is zoals je wilt. Dat vraagt om een proces van rouw en acceptatie. De erkenning aan jezelf dat het gebroken is en mag zijn. Dat er zonde en schade is geweest in je huwelijk. Dat het heel moeilijk is om te horen wat niet mooi aan je is (alsof je toch eigenlijk perfect moet zijn om geliefd te zijn). Dit kan (hoeft niet) raken aan opvoeding, geloofsopvoeding en als dit het geval is, is het zinvol ook daarvan bewust te zijn in je reactie op de zaken die je man met je heeft gedeeld en je pijn deden. Je man en mogelijk ook anderen die over jouw grenzen zijn gegaan. Hij zal waarschijnlijk niet de eerste zijn geweest is je leven. Mogelijk moet/mag je nog een portie verdriet eruit huilen. Dat maakt je kwetsbaar en dit staat haaks tegenover controle. Ik hoop voor je dat je dan mag zien dat God controle heeft (Bijbels gezegd: Hij regeert en is onze Koning) en daarom mag je bij Hem schuilen. Dan kan je ook je man aanvaarden in zijn gebreken (geen excuus van het doen van zonden, zo bedoel ik dat niet), maar we zijn allemaal afhankelijk van genade en mogelijk heb jij je man ook wel gekwetst en bezeerd ergens in de afgelopen jaren (het gaat mij hier niet om een evenwicht of vergelijk van onrecht wat we elkaar aandoen, dat is het punt niet).
Ik hoop dat je met punt 1 en punt 2 (punt 2 kan vooraf gaan aan punt 1 en elkaar versterken) ruimte en bevrijding kan gaan voelen en ervaren. Dat je voelt dat de last en zwaarte lichter wordt in het delen van wat kapot is en je daardoor ook gaat ervaren dat het fijn is om op die manier gekend te zijn en elkaar te kennen. Die vorm van helemaal jezelf zijn helpt om ook in lichamelijke nabijheid met je man jezelf te geven in vrijheid en liefde. De liefde drijft immers de angst uit. Dat is een proces wat inspanning en tijd vergt. Maar het is ook als schatgraven, in de diepte van ons hart ligt ook de meest kostbare vorm van echtheid en nabijheid.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt en dit wat verdiepende inzichten en richting biedt. Geeft dat nog aanvullende vragen dan zijn deze welkom!
Groet,
Wilbert Weerd
Dit artikel is beantwoord door
W.E. (Wilbert) Weerd
- Geboortedatum:01-10-1985
- Kerkelijke gezindte:Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit is een terein waar satan heel veel macht heeft en meestal blijft het 'in de duisternis'. Dan weet je van niets maar is het gevaar des te groter. Nogmaals: nog steeds heel moeilijk voor jou natuurlijk.
Veel sterkte samen!
Porno kijken lijkt zo algemeen geaccepteerd in de christelijke wereld. Maar mannen beseffen niet hoeveel dit kapot maakt in het vertrouwen en als gevolg daarvan je als vrouw niet meer kunnen geven.
Praten is absoluut goed, mits er van de andere kant ook écht berouw hierover merkbaar is. Want dat geeft weer een sleutel tot vertrouwen.
Maar probeer a.u.b elkaar weer te vinden door weer meer tijd met elkaar zonder kinderen door te brengen. Door met elkaar 1 of enkele dagen samen weg te gaan, misschien met behulp van huwelijkscoaching, met behulp van een gesprekspot voor gehuwden en samen een dagboek te lezen en samen te bidden. Probeer jezelf en ook elkaar te accepteren zoals jullie zijn. Niemand is perfect!!!
Dit is vaak wel een heel proces maar, als je elkaar weer mag vinden met Gods hulp uiteraard, dan is er vanzelf weer ruimte voor intimiteit
Je bent jong, 28 jaar, jullie hebben kinderen. Seks hoeft voor jou niet meer. Seks is ook een uiting van liefde en Genegenheid naar elkaar. Iets heel moois, kostbaar en bijzonder, speciaal gegeven voor man en vrouw binnen het huwelijk. Koester dat ook! Plan in je drukke leven met werk, kinderen, huishouden etc ook tijd voor elkaar. Ga maandelijks een avondje uit samen, maak je mooi, voel je vrouw en laat je bewonderen. Steek tijd en aandacht in elkaar. Vertrouw elkaar leef jullie leven samen de kinderen. Laat het verlegen niet een grote beslag leggen op jullie huwelijk maar geniet van wat jullie samen hebben en bouw aan een sterke relatie en een goed huwelijk. Samen de toekomst tegemoet. Er zullen vast nog momenten komen waarin je, je gekwetst voelt, bedrogen voelt. Maar heb verzrouwen in elkaar, heb elkaar lief! Liefde overwint alles! En vergeet God niet, leg je zorgen en verdriet bij Hem neer en Dank Hem voor alle mooie dingen die samen hebt, kijk daar vooral naar!
Het is je plicht om als getrouwd stel goed voor elkaar te zijn, elkaar te dienen, van elkaar te houden!
Wordt dit niet meer zo ervaren dan ga je praten, praten en nog eens praten! Zijn er voor je gevoel moeilijkheden die niet opgelost kunnen worden? Ga dan in therapie!
God geeft deze mogelijkheden om huwelijken te redden, om weer naar elkaar toe te groeien! Ik ken om me heen een aantal stellen die in therapie zijn geweest. Allen zeggen ze dat ze niet zolang hadden moeten wachten!
En ook zeiden ze: ik had verwacht dat de ander "aan de bak" moest, maar ze bleken ook zelf "aan de bak" te moeten, en terecht zagen ze (pas) achteraf!
Vecht voor een waardevol huwelijk, geef je kinderen het goede voorbeeld! Ik heb als jong meisje aan m'n ouders altijd een mooi voorbeeld gehad: ze waren, en zijn nog steeds, gek op elkaar, ze helpen elkaar en respecteren elkaar!
God wil dat we, of we nu getrouwd zijn of single zijn, leven tot eer van Hem! Daar hoort geen wantrouwen bij! Dat je dat hebt overkomt je, maar je hebt wel een keus of je dit zo in stand wilt houden!
Als ik als single zijnde niet blij zou zijn, als ik t erg had gevonden dat ik alleen was, had ik ook aan mezelf moeten werken! De situatie is nu eenmaal zo, dan moet ik ook zorgen dat ik een blijmoedig single ben! Dat ben ik ook aan Hem verplicht!
Bid én werk!
Ik wens je veel sterkte!
