Angstige gevoelens voor een relatie

Vanuit mijn ouderlijk huis heb ik niet gezien hoe een normaal huwelijk er uit hoort te zien. Ik zag juist hoe het niet hoorde (vader die moeder vernederde, etcetera). Na een nare scheiding (waar Bijbelse gronden voor waren) zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Nu ik zelf op de leeftijd gekomen ben van jongvolwassen, merk ik dat ik het idee van het hebben van een relatie/het huwelijk aan de kant schuif. Ondanks dat ik zie dat het gelukkig vaak wel goed gaat in huwelijken, zie ik dat zelfs in onze gezindte het ook vaak echt niet goed gaat.

Met angstige gevoelens voor een relatie als gevolg: wat als die jongen/man waar ik een relatie mee zou aangaan later ook nare dingen gaat doen of mij niet trouw blijft. Ik zou deze manier van denken graag willen doorbreken omdat het niet helpend is. Graag zou ik gewoon willen afspreken met een jongen zonder dat bovenstaande mij terughoudt.  Heeft u hier  tips voor?

Beste jongvolwassene,

Tip 1, die ik je mee wil geven is een gedichtje. Hoewel van een onbekende dichter zijn deze woorden de moeite waard om eens rustig te overdenken:

Een mens lijdt dikwijls ’t meest
Door ’t lijden dat hij vreest
Doch dat nooit op komt dagen.
Zo heeft hij meer te dragen
Dan God te dragen geeft (soms aangevuld met:) 

Het leed dat is, drukt niet zo zwaar
Als vrees voor allerlei gevaar.
Doch komt het eens in huis,
Dan helpt God altijd weer
En geeft Hij kracht naar kruis.

Tip 2: Wanneer je een aardige jongeman leert kennen en iets voor hem gaat voelen is het tijd om te gaan bedenken: heeft nadere kennismaking zìn en geldt dat van beide kanten? Zo ja, leer elkaar dan goed kennen door veel met elkaar te praten over je interesses en allerlei dingen te gaan ondernemen (ik bedoel: mee gaan naar zíjn en naar jòuw sport, bezoeken van musea, uit eten gaan, muziek luisteren, praten over gelezen boeken, interesse tonen in dagelijks werk of studie en meer van dat soort dingen). Op die manier groei je óf naar elkaar toe en ontstaat er een fijne relatie die naar de toekomst is gericht, óf je ontdekt dat je toch niet bij elkaar past en je neemt afscheid van elkaar. 

Tip 3: Nú denk je alleen maar in negatieve patronen, doordat je hebt gezien waar het níét goed gaat. Maar, zoals je zelf ook schrijft, gaat het heel vaak goed in een huwelijk. En ja, dat begint dan met vertrouwen. In jezelf. In je partner. En nee, dat is géén garantie voor je verdere leven. Maar het is wél een levenskunst om steeds weer te blijven investeren in ‘het goed houden’. We weten nooit wat er gebeuren kan in ons leven en van alles en nog wat heeft invloed op onze ratio en onze emoties. Maar als je jezelf goed kent en je (a.s.) partner goed wilt leren kennen kun je -samen met God (het drievoudig snoer uit Prediker 4: 12)- de toekomst zonnig tegemoet zien! Júist ook omdat je een andere en verdrietige kant hebt leren kennen.

Het ga je goed,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven