Vraag
Ik heb een vraag. Momenteel zit ik in een moeilijk proces. Ik heb last van depressie, overbelasting en PTSS. Voor het laatste krijg ik nu EMDR. Ik heb een moeilijke jeugd gehad, mijn ouders konden mij geen liefde geven. Ik ervaar veel verdriet hierover momenteel. De therapeut geeft aan dat ik liever mag zijn voor mezelf. Ik ben opgevoed met enorm hoge eisen en heb dit patroon helaas meegenomen in het hier en nu. Ik zal daarom ook nog gaan starten met schematherapie.
Is lief zijn voor jezelf bijbels? Is dit Gods wil? Door genade weet ik een aangenomen kind van de Vader te zijn. Ik kan het niet begrijpen, maar voel Zijn liefde voor mij. In hoeverre mag ik lief zijn voor mezelf zonder daar andere mensen mee tekort te doen?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Achter je vraag zit een hele levensgeschiedenis in de gebrokenheid van ons zondaarsbestaan. Je bent door je geschiedenis beschadigd en je krijgt van je therapeut het advies om weer wat liever voor jezelf te zijn. Dat brengt je tot je vraag: Is lief zijn voor jezelf Bijbels?
Het leven is door God geschapen; voor een gezond en goed leven is Vitamine L nodig: Liefhebben en Loven. Liefhebben is nodig omdat je zonder liefde niet in harmonie kunt komen met jezelf, met je naaste en met God. En God loven dat brengt het leven tot zijn bestemming. Dat doet je ziel zo goed!
Leven – Liefhebben – Loven: zo goed heeft God het bedoeld. Maar door onze zonde is in plaats van deze heerlijke drieslag de dood-haten-lasteren tot werkelijkheid geworden in ons gebroken bestaan. Het leven is goed als er liefde en loven in gevonden wordt. Maar het is kwaad en het is dood als er plaats is voor haat en laster.
Ik zei zojuist dat liefde essentieel is om in harmonie te komen met jezelf, je naaste en God. Maar hoe zit het dan met eigenliefde als dit ten koste gaat van je naaste en God?
Je moet hier ten eerste bedenken dat liefde niet zoiets is als een koek die je in partjes moet verdelen. En hoe meer eigenliefde hoe meer dat ten koste gaat van de liefde die er voor de ander en voor God overblijft. Want ware liefde wekt ook weer liefde op en deze liefde wordt niet minder als zij verdeeld wordt, maar juist meer. Liefde is niet beperkt als een koek, maar uitgestrekt als een oceaan: er is een overvloed! Ik zou daarom willen stellen dat gezonde eigenliefde nodig is om ten volle anderen en God lief te kunnen hebben. Als je in conflict bent met jezelf, heb je onvoldoende innerlijke ruimte om liefde te kunnen geven. Daarover straks meer.
Het verwarrende is dat over deze gezonde eigenliefde het niet zo nadrukkelijk gaat in de Bijbel. Als in de Bijbel eigenliefde ter sprake komt gaat het meestal over de ongezonde, door de zonde verdorven eigenliefde. Maar dat is eigenlijk geen liefde, maar egoïsme. Paulus waarschuwt Timotheüs en ons ervoor dat in het laatste der dagen zware tijden zullen ontstaan, want de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelf (2 Timotheüs 3:1-2) en dan volgt nog een rijtje van onaangename zonden. Maar je moet dan doorlezen, want in vers 3 staat dat diezelfde mensen zonder natuurlijke liefde zijn. En het is deze natuurlijke, gezonde liefde die ik hierboven bedoelde en die onze goede God in de schepping geschonken heeft.
Door de zonde is er heel veel verdorven en kapot gemaakt, maar gelukkig heeft God ons wel deze natuurlijke, gezonde liefde gelaten, hoewel zij door egoïsme en ongezonde zelfliefde zwaar onder druk komt te staan. Daarom hebben wij dagelijks bekering nodig!
Het belangrijkste Schriftbewijs dat eigenliefde door de Heere Zelf wordt geboden vinden we in de samenvatting van de wet: God liefhebben boven alles en uw naaste als uzelf (Mattheus 22:37-40). Hierin staat eigenlijk hetzelfde wat ik hierboven al zei: de gezonde eigenliefde is een maat en een voorbeeld hoe je ook anderen moet en kunt liefhebben. Ergens anders zegt de Heere Jezus: En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks. (Lukas 6: 31). Hier zie je hetzelfde: hoe je wilt dat anderen met jou omgaan is een maat, een voorbeeld van hoe jij met anderen moet omgaan.
Ds. De Lange heeft hier in het verleden een heel mooi antwoord ('Je kunt niet wat een ander houden als je niet van je zelf houdt') op Refoweb over geschreven:
Laat ik er dit nog aan toevoegen. Je schrijft in je vraag dat je door genade weten mag een aangenomen kind van de Vader te zijn. Wat een groot en heerlijk getuigenis. Een liefhebbende vader geeft zijn kind straf als dat nodig is. Dat gaat dus samen: straffen en liefhebben. Als het goed is zal een kind die de slaande hand van vader heeft gevoeld, troost en liefde ervaren van diezelfde handen die om het kind heen zijn. Ons Avondmaalsformulier spreekt ervan dat we vanwege onze zonden een mishagen aan onszelf hebben. Maar omdat Gods kinderen mogen weten dat de Heere hen desondanks in genade aanneemt en hartelijk liefheeft, mogen zij die zichzelf mishagen tegelijkertijd zichzelf liefhebben omdat zij door Hem geliefd zijn!
Moge de Heere je hierdoor troost en vreugde geven. Je therapeut heeft gelijk: wees eens wat meer lief voor jezelf. Dat mag! Ik moet zelfs zeggen: dat is je door de Heere zelf aanbevolen en geboden! Ik hoop dat je baat mag hebben bij de therapie die je nu volgt. Gods zegen wens ik je toe in verder herstel.
Hartelijke groet!
J. P. van den Brink
Dit artikel is beantwoord door
J.P. van den Brink
- Geboortedatum:10-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Eindhoven
- Status:Inactief
