Verward door standen van het genadeleven

Geachte dominee Harinck. Ik heb heel wat antwoorden van u gelezen op Refoweb, maar ik raak wat verward. Hetgeen wat u afschrijft qua beleving, zoals de toeleidende weg naar Christus (zien is nog geen hebben, vallen onder het recht etc.) heb ik juist wel zo beleefd. Nu ben ik dus verward: bedrieg ik mezelf? Ik herken m’n weg juist in de prediking waar de standen van het genadeleven onderscheiden worden gebracht, maar zit ik nu fout? Wilt u alstublieft een antwoord geven?

Beste vraagsteller,

Allereerst wil ik wat recht zetten. Ik heb nooit gezegd of geschreven dat er geen weg is die tot het geloof in Jezus leidt. Mijn boek heeft zelfs als titel: “De toeleidende weg tot Christus”. Indien je het boek zou lezen zou je dit ook tegenkomen. Sommigen hebben mijn boek en andere boeken veroordeeld veroordeeld zonder ze gelezen te hebben. Hoe christelijk denk je dat dit is?

Waar ik  mij wel tegen verzet en kanttekeningen bij plaats, is dat die weg voor ieder hetzelfde is. God leidt langs verschillende wegen tot Christus. De Schrift is daarin duidelijk. De weg van Zacheüs en de stokbewaarder verschillen nogal. Ook de weg van Paulus en Timotheüs. Toch waren ze zeer aan elkaar verbonden. God weet wat ieder nodig heeft om als een verloren mens aan Christus’ voeten te buigen. Vooral de ellendekennis is bij de één meer wettisch van aard en bij de ander meer evangelisch.

En wat Gods oordeel billijken betreft, ook dat vinden we in de Bijbel terug en heb ik dus altijd geleerd. Maar ik heb mij verzet tegen de gedachte dat dit buigen onder Gods oordeel over de zonden zo ver moet gaan, dat de zondaar Gods’ recht meer moet liefhebben dan zijn eigen zaligheid en bereid moet zijn om voor Gods eer verdoemd te worden. Er leven op dit gebied afwijkingen van de Schrift. Zulke eisen stellen aan een ziel brengt ook ontzettend veel ellende, duisternis en verwarring teweeg. Kortom, mijn doel is om bevindingen te preken die met de Bijbel overeenstemmen en niet allerlei gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten.

Ik meen in uw vraag nog iets anders te beluisteren. U vindt uw troost en grond van vertrouwen in de prediking van bepaalde standen. Ik merk hieruit op dat u meer op zoek bent naar bepaalde belevingen dan naar een Zaligmaker. Dat is schadelijk voor een ziel. Zo vind je nooit rust. Het kan ook bedrieglijk zijn. Lees maar in Matth. 7 hoe de degenen die de deur gesloten vonden, zich beroepen op wat zij zoal hebben gedaan, gevoeld en ervaren.

Merktekenen mogen en willen troosten en sterken, maar zijn de grond van de zaligheid niet. Het zijn bemoedigingen op de weg naar Christus toe en markeerpunten op de weg naar de hemel. Paulus schrijft: “Want die zulke dingen zeggen, betonen klaarlijk dat zij een vaderland zoeken” Hebr. 11:14. De grond van onze zaligheid is Jezus Christus en die gekruisigd.

Ik hoop je vraag zo beantwoord te hebben,
Ds. C. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

250 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven