Vraag
Ik weet mij geroepen om predikant te worden, maar heb nog geen vrijmoedigheid om naar het curatorium te stappen. Daarom ben ik me nu aan het voorbereiden om later de stap naar het curatorium te maken. Welke boeken raadt u aan over de leer van de standen in de genade en over geloofszekerheid? Ik wil me hier graag een bijbels verantwoord beeld van vormen. Het is voor mij duidelijk dat er een onderscheid is tussen Gods kinderen, maar ik ben ook bang voor oversystematisering.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je weet je geroepen om predikant te worden en je wilt je graag grondig voorbereiden voordat je door het curatorium gehoord zult worden. Je denkt dat het verstandig is om je een Bijbels verantwoorde onderbouwing te vormen van de leer van de standen in de genade en over geloofszekerheid. En daarom vraag je naar een aantal boektitels uit mijn boekenkast die je bij dit onderzoek kunt gebruiken.
Ik noem er vier:
1. W. à Brakel, Redelijke Godsdienst; de recente leeshulp van Evert Barten bij dit klassieke werk is een aanrader! Ik wijs met name naar het hoofdstuk over de wedergeboorte.
2. Drs. A. Vergunst, Neem de wacht des Heeren waar, Houten, 1983;
3. Drs. J.J. Grandia c.s., Verbond, prediking en geestelijk leven, Houten, 2005;
4. Ds. A. Moerkerken, Bethel en Pniël - standen in het genadeleven, Houten, 1997.
Verder, lees de artikelenseries in de Saambinder van ds. van Eckeveld uit 1997 “De standen van het genadeleven in de prediking”; van ds. Moerkerken n.a.v. het boek van Blauwendraad (“Leer tegen het licht”) uit 2000, en een serie: “Over de standen in het genadeleven” uit 2004. Vorig jaar (2018) verscheen een serie van vier artikelen over “Standen in het genadeleven” van ds. C. Sonnevelt. Ds. C. Harinck schreef in 1990 een serie artikelen over “Geloof en zekerheid bij Luther en Calvijn”. Je kunt deze artikelen allemaal vinden in Digibron.nl
Kenners van de onderwerpen weten dat de Gereformeerde Gemeenten (GG) niet een alleenrecht of ‘patent’ hebben op de standen in het genadeleven. Sterker nog. “Het is niet zo dat de Gereformeerde Gemeenten een soort officiële standenleer hebben,” zo lees ik in een column van S.D. Post in het RD van 02-05-2011. Lees ook een recensie van ds. W. Visscher in het RD van 20-6-2007. Er zou meer te melden zijn; hier kun je voorlopig mee vooruit.
Je feitelijke vraag is hiermee beantwoord. Toch vraag ik mij oprecht af, of je er wijs aan doet om je helemaal in te lezen in het onderwerp “standenleer” of “geloofszekerheid”. Natuurlijk zijn dit belangrijke onderwerpen, maar waarom kies je juist deze onderwerpen? En waarom maak je daarbij de opmerking: “Het is voor mij duidelijk dat er een onderscheid is tussen Gods kinderen, maar ik ben ook bang voor oversystematisering”?
Ik heb geaarzeld of ik hier verder op door wil gaan, want ik voorzie zomaar dat naar aanleiding van dit antwoord een brede discussie op Refoweb over het al dan niet juist zijn van de standenleer ontstaat. Daar schiet niemand mee op. Naast veel goeds over dit onderwerp is er ook veel onheilige strijd; de standenleer wordt nog al eens aangegrepen om de prediking in de GG ter discussie te stellen (zo je al kunt spreken van “de” prediking in de GG). Het begrip standenleer is overigens niet bedacht door theologen van GG huize, maar het begrip is door critici van de GG een eigen leven gaan leiden.
Ds. Moerkerken beëindigt zijn artikelenserie in de Saambinder in 2004 met: “Aan het einde van deze korte serie over de standen in het genadeleven is het misschien ook niet overbodig nog eens te zeggen dat de standenleer (zo is men het inmiddels soms gaan noemen!) niet de centrale inhoud van onze prediking is. Die centrale inhoud is en blijft het werk van de drie-enige God, schuld en genade, Adam en Christus - men kan het op nog veel andere manieren benoemen.”
Maar in het kader van de beantwoording van je echte vraag (die m.i. onder je vraag naar een literatuurlijstje verborgen zit) wil ik toch nog het volgende aan dit antwoord toevoegen.
Je bent bang voor oversystematisering. Zit ik er ver naast als ik tussen de regels door proef dat je juist op deze punten persoonlijk aan het worstelen bent? Dan moet je daarover voor God en je ziel evenwicht in vinden. Daarbij moet je ervoor oppassen dat je door de polemieken die rond deze onderwerpen zijn ontstaan je niet laat meeslepen.
Naast het bestuderen van deze onderwerpen, wil ik je aanraden om je vragen en twijfels te bespreken met een predikant of ouderling. Ervaren broeders aan wie je kunt toevertrouwen wat de Heere in je hart heeft gegeven. Laat zo’n ervaren broeder je helpen om een persoonlijk en Bijbels evenwicht te vinden in deze theologische onderwerpen. Gedegen theologische kennis is nodig, maar het persoonlijk zelfonderzoek mag niet ontbreken! Heb je zielsbevindelijk de persoon en het werk van de Heere Jezus leren kennen? Gevoel je het getuigenis in je hart dat je van jezelf niet tot het ambt bekwaam bent en toch: brandt er een vuur in je: Om Sions wil zal ik niet zwijgen, en om Jeruzalems wil zal ik niet stil zijn; totdat haar gerechtigheid voortkome als een glans, en haar heil als een fakkel, die brandt (Jesaja 62:1)?
In het bovengenoemde boek van ds. Vergunst staat een zeer lezenswaardig artikel over de roeping tot het predikambt. Daarin laat hij uitvoerig de oudvader Koelman aan het woord over het zelfonderzoek wat in het bijzonder nodig is voor hen die zich erop voorbereiden predikant te worden. M.i. beschrijft dat artikel de kern van wat je kunt doen als voorbereiding op een gesprek met het curatorium. Veel meer dan de deelonderwerpen over de standen in het genadeleven en de geloofszekerheid. Van harte aanbevolen!
Ik besluit met de aanbeveling van Paulus: Bedenk deze dingen, wees hierin bezig, opdat uw toenemen openbaar zij in alles (1 Timotheüs 4:15). Onderzoek maar eens wat bedoeld wordt met: deze dingen.
Gode bevolen!
J. P. van den Brink
Dit artikel is beantwoord door
J.P. van den Brink
- Geboortedatum:10-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Eindhoven
- Status:Inactief
