GG-domineesdochter en HHK-predikant-in-opleiding

Ik zit met een tamelijk groot probleem en dat wil ik hier graag voorleggen. Ik heb een jongen leren kennen op de bruiloft van vrienden. We raakten aan de praat en dat was erg fijn. Inmiddels mailen we met elkaar. Deze jongen hoopt volgend jaar aan de opleiding tot dominee te beginnen. Tot op heden alleen maar prettig. Maar... wij vinden allebei dat we kennis moeten maken met de wederzijdse ouders. Zo blijven mailen lijkt een beetje ‘stiekem’ en dat willen we niet. Bovendien willen we echt tijd met elkaar gaan doorbrengen en elkaar en onze wederzijdse vrienden goed leren kennen.

Maar nu komt het: de jongen in kwestie is Hersteld Hervormd en ik ben van de Ger. Gem. Ik ben daar gedoopt en volg catechisatie. En mijn vader is dominee in onze kerk. Ik ben bang dat ik het mijn ouders te moeilijk maak als ik verkering zou krijgen met een jongen die dominee hoopt te worden bij de HHK terwijl zijn schoonvader dan ds. is bij de Ger. Gem. Kan zoiets wel? En mag het wel?

Ik wil mijn ouders geen verdriet doen. Want mocht het op voorhand duidelijk zijn dat het problemen geeft dan moet ik verstandig zijn. Ik heb de Heere ook al gebeden in de hoop dat ik zou komen te weten hoe ik dit kan oplossen. Ik durf mijn vader op voorhand niet om zijn mening te vragen. Misschien kan iemand van de Ger. Gem. antwoorden?

Beste vraagstelster,

Je hebt een jongen leren kennen van de HHK en wilt graag openlijke omgang met hem. Nu zit je met het probleem dat hij predikant wil worden bij de HHK (en daarmee dus HHK zal blijven ook als jullie relatie zich verder ontwikkelt) terwijl jij een dochter bent van een Ger. Gem.-predikant en je daarom met name door je vader in zekere zin aan de Ger. Gem. ‘verplicht’ voelt. Een GG-domineesdochter die verkering heeft met een HHK-predikant-in-opleiding, kan dat wel? En sterker nog: mag dat wel?

Van alles wat je schrijft weet ik alleen van één ding met 100 procent dat dat niet mag. En dat is dat de volgelingen van Christus verdeeld Zijn. Christus wil dat wij één zijn. En als we dat niet zijn, dan is dat zonde voor God. Kerkelijke verdeeldheid is in de eerste plaats zonde tegen God. Die zonde laat zich praktisch voelen als gescheidenheid dwars door familiebanden heenloopt. Als dan, zoals in jouw geval de vader van het meisje-GG predikant is en de jongen in kwestie HHK-dominee in opleiding is wordt het verschil allen nadrukkelijker merkbaar, maar of je vader nu geen dominee was en/of je vriend geen dominee zou gaan worden maakt geen principieel verschil.
 
Bij elke relatie zul je als koppel goed moeten praten met elkaar dat je in de kernzaken van je leven (en daar is het geloof wellicht het belangrijkste aspect van) elkaar kunt erkennen, herkennen en liefhebben. Ook als je beiden bij dezelfde kerk hoort. Je komt beiden uit twee verschillende gezinnen, met gewoonten en achtergronden die je van elkaar moet leren kennen. Maar als je uit verschillende kerken komt, is het aantal punten waar je goed met elkaar over moet doorpraten wellicht groter dan wanneer dat niet het geval is. En naarmate de kerkelijke culturen verder uit elkaar liggen zullen de discussiepunten alleen maar toenemen. Gelukkig liggen de meeste HHK-gemeenten en de GG-gemeenten niet zo erg ver uit elkaar (maar dat kan plaatselijk natuurlijk erg verschillen).
 
Ik vind het geweldig om te lezen in je vraag dat je je ouders geen verdriet wil doen. Dat tekent je hoeveel je van je ouders houdt en respect voor hen hebt. Maar in de eerste plaats moeten je vriend en jijzelf het samen eens worden of je verder wilt. Als het goed ligt, zullen je ouders het op prijs stellen als je in dat proces vraagt om hun inzicht en advies. Ik maak me daarom een beetje zorgen over je opmerking dat je je vader op voorhand niet om zijn mening durft te vragen. Hoe is de verhouding met je vader dat je dat niet durft?

En ook de opmerking “mocht het op voorhand duidelijk zijn dat het problemen geeft dan moet ik verstandig zijn” geeft bij mij vragen. Natuurlijk moet je verstandig zijn en onnodige problemen niet opzoeken, maar een essentieel onderdeel van het zelfstandig worden is niet om weg te lopen van mogelijke problemen, maar om daarin een verstandige positie te kiezen. Begint het huwelijksformulier juist niet met de woorden: “Overmits aan de gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt.” Het draait in het huwelijk niet om die tegenspoed en allerhande kruis, maar het geheim van een goed huwelijk is hoe je samen deze problemen te lijf gaat, voor het aangezicht van God en in afhankelijkheid van Hem. Alles is nu in je prille relatie prettig. Ik gun het je van harte. Geniet ervan in dankbaarheid aan de Gever van alle goede gaven! Maar ik weet zeker dat het een keer gaat stormen. En hebben jullie dan geleerd om samen jullie bootje varend te houden?

Praten dus. Ten eerste met je vriend. Maar ook met je (wederzijdse) ouders. En als je samen al deze indrukken voor de Heere neerlegt en van de Heere wijsheid begeert, zal Hij jullie leven leiden. Dat kan zijn dat jullie levens samenvloeien, maar het kan ook zijn dat jullie tot de conclusie komen dat het samen niet werkt. Kerkelijk moet je natuurlijk tot een gezamenlijk gedragen keus komen. Daarbij verwijs ik graag naar een vergelijkbare vraag die recent beantwoord is door ds. Baan, ('Zij Ger. Gem. in Ned. en ik PKN'),  waar ik mij van harte bij aansluit. 

J. P. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven