Seksualiteit was vroeger taboe

In mijn jeugdjaren (streng reformatorisch gezin) was praten over seksualiteit taboe. Thuis werd er amper over gesproken. En als het soms aan de orde kwam dan zei mijn vader: “Daar doen wij niet meer aan", alsof het zonde was. Het krijgen van (veel) kinderen werd wel als een godsdienstige daad gezien. En nu ben ik zelf getrouwd (al 20 jaar) en ik kan samen met mijn man nog steeds genieten van seksualiteit. Ik draag voor hem soms mooie lingerie en we genieten in liefde op allerlei manieren van elkaar. Soms is gemeenschap niet eens aan de orde en we hebben toch in liefde van seksualiteit met elkaar genoten.

Maar dan na de tijd heb ik vaak het gevoel of het: (1) niet zondig is als ik mij voor mijn man zo kleed, (2) het niet zondig is dat wij seksualiteit zo uitgebreid beleven, (3) het niet zondig is dat wij meer aandacht voor elkaar hebben dan werkelijk bezig te zijn met de voortplantingsdaad, (4) het niet allemaal onkuis is, zoals de bijbel hierover spreekt?

Je leest in de bijbel toch vaak "en hij lag bij haar" en dan volgden er kinderen? Zou dit komen door de benadering in mijn jeugdjaren? Of is het mijn geweten dat spreekt? Hoe moet ik hiermee omgaan? En hoe kom ik van deze gevoelens af? Want het drukt vaak wel weer een negatief stempel op al dit mooie. Eigenlijk als ik het diep in mijn innerlijk op een rij zet dan gevoel ik alle seksualiteit, buiten de voortplantingsdaad om, binnen het huwelijk eigenlijk zondig en onkuis.

Wellicht een moeilijk onderwerp waar ik mee zit. Maar het is iets wat veel speelt, ik merk het ook bij mijn leeftijdgenoten. De één zit er mee net zoals ikzelf en de ander is door deze benadering terecht gekomen in de situatie van "dat doen wij (bijna) niet meer".

De seksualiteit is er in de eerste plaats voor bedoeld om als man en vrouw die hele speciale verbondenheid met elkaar te beleven zoals in de Bijbel staat: “Die twee zullen tot één vlees zijn”. En in de tweede plaats is het zo dat er juist op dat moment, dus op het moment dat man en vrouw aan elkaar laten merken dat ze heel veel van elkaar houden, er kinderen verwekt kunnen worden. De seksualiteit is er dus niet in de eerste plaats voor om kinderen te verwekken, maar het verwekken van kinderen kan er wel een gevolg van zijn. Een vrouw is maar één dag in de maand vruchtbaar en er vindt ook gemeenschap plaats als de vrouw zwanger is of na de overgang, dus in een situatie waarin het verwekken van kinderen zelfs niet mogelijk is. Als er in de Bijbel staat: “En hij lag bij haar,” dan wordt dat beschreven vanuit het kind dat werd geboren. En ieder kind wordt verwekt nadat er seksuele omgang heeft plaatsgevonden, maar niet iedere seksuele omgang leidt tot de geboorte van een kind. En natuurlijk lag de man ook vaak bij de vrouw zonder dat er een zwangerschap op volgde, maar in dat verband heeft dat geen zin om dat ‘zomaar’ op te schrijven.
 
Juist een christen kan echt genieten van allerlei dingen omdat juist een christen er de goede hand van God inziet. We hebben ook ons verstand gekregen om allerlei scheefgegroeide gevoeligheden in de opvoeding  te kunnen corrigeren, hoe moeilijk dat misschien ook is. Toch wel heel belangrijk om het vervolgens zo niet meer door te geven aan de volgende generatie.  

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven