Bijbeltekst als bevestiging van geloof

Hoe kom ik aan zekerheid in het geloof? Ik had twijfels over m’n geloof van ‘ben ik nu echt een kind van God ja of nee?’ Na lang bidden om een bevestigingstekst kreeg ik die uit Jesaja 6:6-7: “Maar een van de serafs vloog naar mij toe, en had een gloeiende kool in zijn hand, die met een tang van het altaar van het altaar had genomen. Daarmee raakte hij mijn mond aan en zei: Zie, deze heeft uw lippen aangeraakt. Zo is uw misdaad van u geweken en uw zonde verzoend.” Hier had een poosje een soort van genoegen van maar na een tijdje ging ik weer twijfelen. Heb ik het mezelf niet aangepraat? Klopt het wel wat ik geloof? Ik vertelde het aan een vriendin van me dat ik heel erg met m’n twijfels zit enzo.

Die week nadat ik het had verteld over dat ik twijfels had, gingen we een bijbelstudie doen en kregen we een vraag: “Wat zou je willen krijgen van God?” En kregen we de gelegenheid om te bidden voor jezelf en te vragen in het gebed wat je van God wilde. Dus ik vroeg in mijn gebed of ik weer een tekst kreeg voor m’n zekerheid en die kreeg ik weer. Want na het gebed gingen we een stukje lezen uit Lukas 8. Toen kwamen we bij vers 48: “Hij zei tegen haar: Heb goede moed, dochter, uw geloof heeft u behouden, ga heen in vrede!” Daarna kreeg ik zo’n fijn gevoel van binnen en nam dit aan als ‘de tekst’ die ik wilde. ‘s Avonds vertelde ik dat aan die vriendin die van m’n onzekerheid afwist. Die zei: “Je zult het toch aan moeten nemen als bevestiging.” Een poosje had ik deze tekst aangenomen als bevestiging, maar ik heb nu weer allemaal twijfels. Ik merk ook steeds meer dat mijn interesse naar God en de Bijbel minder wordt terwijl ik dat helemaal niet wil. Hoe komen deze twijfels? En kunt u op mijn vragen een antwoord geven?

Hét probleem van deze vraagstelster is dat zij de zekerheid van het geloof in zichzelf zoekt, of, om het met andere woorden te zeggen: zij komt niet verder dan het wel-wezen van het geloof en niet tot het wezen ervan, dat is tot dat wat het geloof in wezen dus in feite is. Daar tegenover is het wel-wezen van het geloof hoe dit in het hart en gevoelsleven ervaren wordt. Dit laatste is vrucht van het eerste en de vruchten worden pas later genoten. Om het met de woorden van de Heiland te zeggen; een goede boom kan alleen goede vruchten voort brengen.

De eerste betekenis van geloof (in het Grieks: pistos) is vertrouwen en wel een vast vertrouwen. Het Hebreeuwse woord voor geloof is émét, daar is ons woord amen van afgeleid en betekent: de vaste grond. Deze ligt niet in onszelf maar buiten ons in Jezus Christus. Ons woordje “amen” wil dus zeggen: amen zeggen op de beloften Gods, die in Christus Jezus ja en amen zijn.

Wat me opviel in jouw openhartige probleemstelling is, dat je die enen Naam waardoor wij moeten en alleen kunnen zalig worden geen enkele keer noemt. Wel een uitspraak van de Heiland (Luk. 8:48) maar niet de Naam noch het werk van de Zaligmaker. Dat je als antwoord op jouw gebed toch enkele keren door het Woord vertroost werd, is te danken aan de goedheid van de Heere die Hij betoont aan ieder die Hem zoekt.

Ik raad je aan om, zo je niet meer heen en weer geslingerd wil worden en dus een speelbal van de vorst der duisternis blijft, alleen of samen met een vriendin een Bijbelstudie te doen over Joh. 11 (de geschiedenis van de opwekking van Lazarus en wat daaraan vooraf ging) met vooral aandacht aan de verzen 20-28. Een laatste bemoediging aan deze worstelaarster: De Meester is daar en Hij roept (ook) u.

Ds. C. Oorschot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Oorschot

• Geboortedatum:
  25-08-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Stellendam
• Status:
  Inactief

47 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven