Vraag
Hopelijk kan iemand helpen! Ik zit in een hele heftige tijd met grote zorgen. Ook ligt er een moeilijk leven vol verdriet achter me, verliezen geleden en een moeizaam huwelijk. Steeds vaker voelt het of ik alles in mijn eentje moet dragen en God me niet hoort. Voel me alleen en stuurloos! Steeds vaker vlucht ik uit de werkelijkheid door te flirten en aandacht te zoeken terwijl ik weet dat dit niet de weg is. Maar deze aandacht maakt dat ik mijn leven volhoudt en niet bij de pakken neer ga zitten, het voelt allemaal zo dubbel. Het voelt als een verslaving, terwijl ik lichamelijk nooit te ver ga. Zelfs tijdens mijn werk zijn er zwaktemomenten. Wat moet ik nou?
Antwoord
Beste vragensteller,
Het is een aangrijpende vraag die je stelt: “Hopelijk kan iemand helpen!... Wat moet ik nou?” Ik lees hierin, met alles wat er tussen staat, radeloosheid. Ook jouw vluchten uit de werkelijkheid lost dat niet op; voor een ogenblik kan het anders schijnen, kan het je even boven de heftige tijd en grote zorgen uittillen, even uittillen boven het moeilijke leven vol verdriet dat achter je ligt, maar je komt weer terug in jouw persoonlijke situatie. Hierbij komt ook dat je het vluchten door te flirten en aandacht te zoeken als zwakke momenten ervaart en het vluchten uit de werkelijkheid als een verslaving voelt. Verslaving, in welke vorm dan ook, gaat jouw leven beheersen, gaat de baas worden over jouw leven, het stuur over jouw leven overnemen en dat is echt niet de koers die jij zo graag zou willen varen en de aandacht waar jij ten diepste behoefte aan hebt.
Ook voelt het of jij alles in je eentje moet dragen. Vanuit jouw woorden “moeizaam huwelijk” zou het kunnen zijn dat je dat zo voelt, want mogelijk sta/stond je er in veel dingen alleen voor; geen hand die jou eens bij de hand nam/neemt, geen armen die jou eens ondersteun(d)en, geen woorden die jou eens opbeur(d)en, terwijl jij er zo'n behoefte aan had/hebt. Hierbij zeg je ook: “God hoort mij niet”, je ervaart ook geen hemelse hand, armen, opbeuring, terwijl je er blijkbaar zo om vraagt. Wat kun jij je dan eenzaam, zo alleen gelaten voelen.
Hoe nu verder? “Wat moet ik nou?”
In de eerste plaats wil ik tegen je zeggen: houdt aan in het gebed! God hoort je altijd, ook al merk je geen verhoring. Vraag Hem ook om wijsheid in jouw situatie, of Hij wegen wil openen dat er verandering komt. Het staat zo mooi berijmd in psalm 114: “Hij is 't, Wiens macht de rots verand'ren kon in enen vloed, den keisteen in een bron, voor Isrels matte benden.” Zo was Hij in de woestijn en maakte het onmogelijke voor de Israëlieten mogelijk, zo konden ze op hun levensreis verder! En Israëls God is de Onveranderlijke! Het volk voelde zich ook verlaten door God, maar Hij had hen niet verlaten en gaf op Zijn tijd wat nodig was. Ze waren blijkbaar toch niet alleen.
In de tweede plaats zien we bij Israël dat God gebruik maakte van een mens, Mozes. Bij God vandaan mocht hij het volk leiden, sturen, zodat zij niet stuurloos door de woestijn (van het leven) gingen. “Hopelijk kan iemand helpen.” God geeft nog altijd mensen die ons bij kunnen staan. Het is daarom dan ook raadzaam om het niet alleen te proberen op te lossen; is er niet iemand in jouw omgeving met wie je van hart tot hart kunt spreken, die dieper op de door jouw geschetste problematiek kan ingaan, een predikant, een ambtsdrager, of mogelijk iemand anders? Ik weet het, zij kunnen ook van zichzelf de problemen niet oplossen, maar mogelijk wel handvatten geven om in jouw situatie verder te kunnen, te sturen, en een tijdje mee te gaan op de weg van en door het leven. Misschien moeilijk, lastig om jouw problemen met een ander te delen, maar weet dat er mensen zijn bij wie dat kan. Zoek er naar en vraag God ook maar of Hij iemand op jouw weg wil brengen.
Ik wens je heel veel sterkte toe en Gods zegen,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
