Droefheid van goddeloze

Graag zou ik een vraag stellen aan dominee C. A. van der Sluijs. Een tijdje geleden werd in een kerk aan de rechterflank in een gebed het volgende gezegd: “Och dat wij eens een goddeloze zouden worden.” Tot zover kon ik er gaarne mee instemmen. Maar deze zin werd gevolgd door de volgende zin: “Dat gaat gepaard met een droefheid naar God.” Dat kon ik niet vatten. Een goddeloze is immers iemand die zich leert kennen als een doemwaardige die geen cent geeft voor zijn boetvaardigheid. Kunt u hier iets over zeggen?

Ja, dat is het hele probleem vandaag dat we vaak te vroom zijn om zalig te worden. Inderdaad het gaat er om dat we een goddeloze worden. Dat wil zeggen dat we worden die we zijn van nature. En dat willen we nooit van huis uit. Dit wil niet zeggen dat we een goddeloze worden in de uitleving, maar in de béleving. En dat niet één keer, maar steeds weer. Dat is Gods werk. Dit bewerken we zelf niet. Want in de wedergeboorte of bekering willen we wél het een en ander kwijt raken, maar niet alles. Inderdaad, dan geven we geen cent voor onze boetvaardigheid, zoals je zegt. Maar een Ander heeft daar Zijn leven voor gegeven. En die Ander is de Zoon van God, het liefste wat God had. Vandaar dat de Heilige Geest iets van die liefde van God in het hart uitstort tot Hem en Zijn heilige Wet. Maar die kun je niet houden. En daarom kun je God niet volmaakt liefhebben althans zoals Hem dit toekomt. En dat geeft zo’n verdriet in je hart en leven, omdat je God moet missen en je kunt Hem niet missen. En dat heet de droefheid naar God, die een onberouwelijke bekering werkt tot zaligheid (2 Kor. 7:10). Dát heeft die dominee bedoeld. Juist omdat alles ontoereikend is om zalig te worden, ook je berouw, gaat je hart schreien naar God. En het is met niets of niemand te troosten dan met Christus, die een verzoening is voor onze zonden (1 Joh. 2:2 en 4:10).

Deze droefheid naar God blijft niet alleen incidenteel maar ook structureel je leven bepalen en heeft zelfs alles van doen met de blijdschap in God. Want in een teer geestelijk leven kun je het dan niet verdragen dat er iets komt tussen je ziel en God. Zo heeft de droefheid naar God ook een plaats in de voortgaande of dagelijkse bekering. Hoe meer je dan je zelf tegenvalt hoe meer God meevalt. Maar, zeggen we dan, dat moet beleefd worden. En dat zal waar wezen!

Ondertussen zul je nu wel begrepen hebben dat je dit niet zelf maakt. Dit is Gods werk. Ga nu niet aan het werk, want dan kom je er nooit uit. Maar die niet werkt, maar gelooft in Hem die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid (Rom. 4:5-9). Jij moet dus niet gaan rekenen. Dat doet God. En dan gaat het om toerekenen. Uit genade! Wie dat verstaat, wil die droefheid naar God voor geen goud missen. Want ze werkt een een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Dat wil zeggen: daar krijg je nooit berouw van. Want dan is er iets gebeurd wat eigenlijk niet kan, namelijk dat een goddeloze zalig wordt.

Met vriendelijke groet,
Ds.  C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

• Geboortedatum:
  14-09-1942
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

174 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven