Vraag
De laatste tijd zijn mijn gedachten erg verward met name als het gaat over bekering, vergeving en schuld belijden (aan je naaste). Soms ben ik bang dat God mij pas wil vergeven als ik met mijn naasten in het reine ben gekomen. Ik weet wel dat God vergeving schenken wil, enkel uit genade, zonder verdienste van 's mensen kant. Kan dit een belemmering zijn voor de bekering of pas juist na de bekering? Ik wil namelijk handelen zoals Gods Woord het mij voorhoud, maar ik ontdek dit niet bij het lezen van de Bijbel. Door Gods Geest ben ik onrustig gemaakt en ik weet dat ik God al mijn schuld mag belijden, maar het is geestelijk zo stil, zo doods bijna. Mogelijk kan ook de duivel mij allerlei bezwaren opwerpen dat ik eerst dingen in orde moet maken. Maar als dit juist door Gods Geest gewerkt wordt, wil ik natuurlijk niet, nooit en te nimmer, Zijn werk verdacht maken. Wat is de bijbelse lijn hierin, eerst tot inkeer komen, schuld aan God belijden en indien mogelijk (doordat Gods Geest dit in je werkt) tot Zijn eer willen leven en daardoor alles met je naaste goed willen maken? De tweede vraag hier aan vast is, hoe ver moet je gaan in schuld belijden voor je naaste? Ik heb vroeger slechte dingen gedaan, zoals gestolen en meer. In sommige gevallen heb ik dit ruimschoots financieel in orde gemaakt, maar wel anoniem. In sommige gevallen zijn betrokken personen niet meer traceerbaar omdat het al zo lang gelden is. In andere gevallen ben ik bang dat ik naaste familieleden in verlegenheid breng of onderwerp van roddel maak als ik tegen een betrokken persoon iets zou belijden van wie ik iets ontvreemd heb, maar ook anoniem weer vergoed heb. Zij wonen bij deze persoon in de buurt of komen deze regelmatig tegen. Daardoor ben ik dus voorzichtig hierin. Om af te sluiten: Gods Woord spreekt over het elkaar belijden van de zonden, volgens mij om hierdoor weerbaarder te zijn tegen de zonde: hoe ga je om met zonden waar niemand iets vanaf weet, ook je man of je vrouw niet (als meest naaste)? Het belijden is uiteraard heel moeilijk, maar je kan iemand door belijden ook verdriet bezorgen, iemand die dat nu door onwetendheid niet heeft. Mag je dit tussen God en jezelf laten? Veel vragen, excuus wellicht voor het verwarrende, maar zoals ik begon zijn mijn gedachten hierover heel verwarrend. Omdat ik geen rust heb totdat ik vrede heb met God, zijn dit voor mij vragen die vragen om een antwoord. Ik kom er zelf niet meer uit.
Antwoord
Hartelijk dank voor je eerlijkheid en openheid in het stellen van deze vraag. Het is een lange vraag en ik zal proberen om er stap voor stap op in te gaan. Je zegt dat je soms bang bent dat God pas wil vergeven nadat je met je naaste in het reine bent gekomen. In het Onze Vader en op andere plaatsen leren we duidelijk dat vergeving krijgen onlosmakelijk verbonden is aan vergeving schenken. Toch moeten we het niet gebruiken als een voorwaarde. Het is juist andersom. God wil mijn onuitsprekelijk hoge schuld vergeven en daarom wil ik ook graag met mijn naaste in het reine komen. Intussen kan dat wel een strijd en proces zijn om zo ver te komen. Je geeft aan het einde van je eerste vraag dus de goede lijn aan.
In eigen kracht kunnen wij niet echt met onze naaste in het reine komen. Daarom is het zo nodig dat we eerst en onvoorwaardelijk komen tot Christus om door Hem alles te ontvangen. Het is nodig en heerlijk om in te zien en te geloven dat Hij vergeven wil, hoe vuil we ook zijn. Vervolgens willen we uit dankbaarheid aan God het goed maken met onze naaste. Maar er zijn grenzen aan onze mogelijkheden. We kunnen dingen gedaan hebben die eenvoudig niet meer ongedaan gemaakt kunnen worden. En soms lukt het niet om het goed te maken om dat de ander onverzoenlijk blijft. Volgens mij is het goed wat je gedaan hebt door te proberen om financiële schade te vergoeden. Veel zonden die in het verborgen bedreven zijn, mogen en moeten we ook in het verborgen belijden voor God. Het kan een moeilijke afweging zijn waar precies de grens ligt of het nuttig en nodig is uit te spreken wat in het verborgen gebeurde.
We zouden onze naaste onnodig pijn doen als we alle verkeerde begeerten, gedachten en daden zouden vertellen. Het zou de zaak van de dienst van de Heere ook geen goed doen. Maar er zijn zaken die als een hindernis kunnen liggen tussen mij en mijn naaste. Dan moet ik dat eerlijk belijden en om vergeving vragen. Volgens mij heeft het elkaar belijden van zonden als bedoeling om hindernissen weg te nemen tussen elkaar. Het kan ook nodig zijn omdat het als een last op mijn schouders ligt wat ik tegen mijn naaste deed. God kan het belijden aan de naaste gebruiken om de last van mijn schouders weg te nemen.
Probeer te voorkomen dat je zo diep gaat graven in het verleden dat je er niet meer uitkomt. Nooit zullen wij volmaakt alles kunnen goed maken of belijden. Het is ook geen verdienste die bijdraagt aan mijn zaligheid. Belangrijk is de intentie van je hart om oprecht voor God en de naaste te leven. De duivel zal proberen je te vangen in het verleden opdat je niet vrijmoedig ziet op Christus en Zijn volkomen werk. Alleen door het verzoenend bloed van Christus is er vrede met God uit het geloof. Hij kwam naar deze wereld om de vloek te dragen voor doodschuldige zondaren, die ook na ontvangen genade met veel zonde en te kort door het leven gaan. Terwijl er toch dat nieuwe verlangen is om voor God en tot Zijn eer te leven.
Hartelijke groet en Gods zegen toegewenst,
Ds. J. A. van den Berg, IJsselmuiden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. van den Berg
- Geboortedatum:04-02-1967
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Sint Anthoniepolder
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
God belooft nieuw, eeuwig leven als je in het offer van de Heer Jezus gelooft. Het oude leven blijft onverbeterlijk slecht en is onverzoenlijk.
Zaken goedmaken met anderen zou het gevolg van dat nieuwe leven moeten zijn. Zolang je dat vanuit het oude leven doet is het niets anders dan een werk voor God en daarom nutteloos als het gaat om de bekering.
Gods Geest gaat uit van het Woord. Daar doet Hij Zijn werk mee. Dus ik zou daar maar eens in gaan studeren. En ik kan je uit ervaring vertellen, als je dan eenmaal ontdekt dat het allemaal niet van jou afhangt, maar van je Zaligmaker, dan wordt je daar knap rustig van. Maar laat je niks aanpraten!
Er zijn er inderdaad die menen dat ze hun zonden aan hun naaste moeten belijden. maar dat is onzin. Het mag best, daar niet van, Maar het op één na belangrijkste gebod is: heb uw naaste lief als u zelf. En als je je naaste beschadigt door je zonde aan hem op te biechten doe je dus iets niet goed. Weet je niet, zei Jezus tegen de farizeeërs, dat de priesters de sabbat schenden zonder schuldig te zijn? je kunt Het ene gebod "overslaan" om je aan het belangrijkere gebod te houden. Je mag een zonde begaan tegen je naaste dus inderdaad tussen jezelf en God houden.
Toen ze die verlamde door het dak lieten zakken zei Jezus, hun geloof ziende, uw zonden zijn u vergeven. "hun geloof ziende". Geloof dus, en je zonden zijn je vergeven, niks onrust :)
Een ieder heeft zo zijn eigen pakket aan leed, en hier tussen zitten erge gevallen. Maar in alles is er een God die U nog steeds lief heeft. Misschien ook als een rechter straft omdat er zonden worden begaan maar Zijn Liefde voor ons als mens blijft HET uitgangspunt.
Als u in vrede met God wilt komen en een relatie met Hem wilt hebben begint dat bij het bewust worden van Zijn Wil en Zijn Plan. Niet door te denken wat wij allemaal moeten doen om bij Hem in het reine te komen...Want dat houdt je juist bij Jezus Christus vandaan.
Misschien heb je nog nooit bewust die keuze gemaakt voor Jezus Christus
Bewust gezegd:
"Heer Jezus ik geloof dat u voor mijn zonden bent gestorven"
"Ik geloof dat u bent gekomen om mij te verlossen van al mijn zonden."
"Ik wil u aannemen als mij Heiland en verlosser"
Als je dit nog nooit heb gedaan, maak vandaag eens dat besluit
Kies voor een ommekeer in je leven en bidt het onderstaande gebed maar eens hardop:
Heere Jezus, ik open vandaag mijn hart voor U
Ik erken dat ik een zondaar ben
en vanuit mijzelf kan ik helemaal niets
Maar vandaag geef ik mijn leven over aan U
en dank ik U dat U in mijn leven wilt komen
en mijn redder en verlossaar wilt zijn
Heere Jezus, ik aanvaard u als Heer en Herder in mijn leven
Ik open mijn hart en neem U en Uw waarheid aan
Dank u wel dat u gestorven bent voor al mijn zonden aan het kruis
Dank U wel dat u mij reinigt met uw kostbare bloed
en dat u mij niet afwijst maar maar mij aanneemt als uw kind
Heere Jezus, ik buig voor U, kom in mijn hart
Leidt mijn weg, open mijn ogen, vul mijn hart
Omdat ik het zelf niet kan
Heer Jezus, dank u wel dat u er voor mij bent
En wat je zonden betreft, mensen tegemoet komen schept ruimte, maar belijdt ze EERST allemaal maar gewoon aan de Heere Jezus, hoe groot smerig, raar, onbelangrijk of pietepeuterig klein ze zijn! Bidt in geloof, vraag om vergeving en ze zullen je vergeven zijn!
Want zonden die niet meer bestaan, bestaan er niet meer...
Dus als je met iemand op relationeel vlak in het reine wilt komen, dan gaat dit een stuk gemakkelijker omdat je niet meer aangeklaagd wordt!
Dank Hem en stel je gerust in Hem, Hij is het die vanuit de woestijn een rivier aan water kan doen ontspruiten. En ALLES zal tot bloei komen in die woestijn, hoe dor en droog die er ook is
Blijf geen 40 jaar rondlopen, maar neem vandaag een besluit!
<i>(Rom 10:9) Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden; 10 want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis.</i>
(1joh 1: 9) Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.
Ik zal voor je bidden
Een mooi lied is "welk vriend is onze Jezus" <a href="http://www.youtube.com/watch?v=7LvFqRiw-94">(klik hier)</a>
Klinkt betweterig misschien maar is absoluut niet zo bedoeld!
