Kind van God

Aan ds. Vergunst in Nieuw-Zeeland. Hoe getuigt Gods Geest nu met onze geest dat we een kind van God zijn? Hoe doet de Heere dat? Wilt u dit alstublieft eenvoudig uitleggen? Afz iemand die zo moe is van ingewikkelde verhalen...

Beste vriend,

Een makkelijk antwoord op een moeilijke vraag is niet altijd mogelijk. Maar ik zal mijn best doen. We vinden dit woord in een van de meest troostvolle hoofdstukken van de Bijbel, Rom. 8.  Alles in dit hoofdstuk is gericht op de gelovige te overtuigen dat God aan Zijn kant is en dat er geen “verdoemenis” (vs. 1) en daarom geen “scheiding” (vs. 39). Dus ook dit vers past in dat doel. Gods’ Geest weet met hoeveel twijfels Gods’ kinderen kunnen bezet zijn. De twijfel is niet altijd over of Gods’ beloften waar zijn, maar of dat die belofte ook mij
persoonlijk geldt. Ben ik dus een kind van God?

Nu schrijft Paulus dat Gods’ Geest daar hulp in biedt door het “mede getuigen” met onze geest. Gods’ Geest leert ons eerst zien wie Christus is voor zondaren, maar Hij komt ook getuigen dat die Christus, Christus voor mij is. Want daar worstelen we zo vaak mee. Gods’ Geest leert ons zien dat er hoop is in Christus’ werk en Persoon voor zondaren. Maar dat is nog geen overtuiging dat het ook voor mij is. Iemand mag zelfs hoop hebben dat hij of zij een kind van God is maar dat is nog wat anders dan “zeker weten”. Dat zeker weten is een vrucht van de getuigenis van Gods’ Geest met onze geest.


Wat is “onze geest” in deze tekst? Dat is ons hart of zelfs ons geweten. Daarmee kunnen wij ook observeren. Met behulp van Gods’ Geest kan een gelovige de kernmerken van Gods’ werk in hem zelf zien. De kenmerken, bijvoorbeeld, zoals ze in de zaligsprekingen worden gegeven. Dit zijn de kenmerken van de wedergeboorte. En als wij die mogen zien in ons, dan kan onze geest alleen maar een conclusie trekken: ik ben wedergeboren! Als je rook ziet dan weet je dat er vuur is. Zo ook in het geestelijke leven. Als je honger en dorst hebt naar de gerechtigheid in Christus, dan is dat vrucht van het 'vuur' van de Heilige Geest. Thomas Goodwin zei heel mooi: "Eerst schrijft Gods’ Geest Zijn schrijven in ons hart en daarna leert hij ons hart Zijn handschrift te lezen." Zonder Gods’ Geest kan ook Gods’ kind niet herkennen wat van God is. De Catechismus spreekt over deze getuigenis en verzekering in vraag/antwoord 86.


Wat is nu het getuigenis van Gods’ Geest met onze geest? Er zijn twee meningen hierover. De eerste is die eigenlijk hierboven al besproken is. Dus als de Heilige Geest onze ziel bekwaam maakt om het zaligmakende werk in jezelf als Zijn werk te erkennen en te belijden, dan is dat het getuigenis van de Geest met onze geest. Anderen zien het toch dieper. Zij lezen in deze tekst twee verschillende soorten getuigenis. De eerste is die al besproken is, dus als wij de conclusie kunnen trekken over wat we in ons zelf observeren. Maar het “getuigenis van de Geest Zelf” is groter. Hij getuigt niet "tegen onze eigen geest", maar getuigt mee en dan sterker. Het is ook een direct getuigenis van de Geest. Sommige van onze oudvaders schrijven over een "overweldigende kracht waardoor de Heilige Geest in ons hart spreekt." Niet buiten het Woord van God, want dat doet de Heilige Geest nooit. Maar Hij kan door een bijzonder gedeelte van Gods’ Woord op een directe manier het vreesachtig hart van de twijfel bevrijden. David vraagt dat de Heere tot zijn ziel spreekt: "Ik ben Uw heil!" Als de Heere door Zijn Geest een van de woorden van de Schrift met kracht tot ons hart spreekt is dat een “getuigenis van de Geest met onze geest."


Wat denk ik zelf? Eerlijk gezegd denk ik meer ook in de richting van de tweede optie, dus een direct getuigen van de Heilige Geest door het Woord om het getuigenis van onze eigen geest te onderschrijven. Want de twee getuigen, getuigen hetzelfde. Daarom zal de normale weg zijn dat de Heere eerst Zijn kinderen leert om te lezen wat Hij in Zijn hart heeft geschreven. Maar daarnaast is Hij ook gewillig om die verzekering te versterken met een spreken tot hun ziel door Zijn Woord.

Je kan het ook vergelijken met de liefde relatie tussen twee mensen. Ik kan echt weten dat ik van mijn vrouw houd. Zelfs voordat zij mij toevertrouwde dat zij van mij houdt, wist ik dat al. Ik verlangde naar haar, dacht over haar, miste haar, sprak graag met haar en wilde haar alles wel vertellen. Zo mijn eigen “geest getuigde” dat ik haar lief had. Ik kon ook uit haar gedrag wel lezen dat zij van mij hield (en nog houdt!). Maar ik kreeg daar alleen zekerheid over toen ze mij dat ook persoonlijk zei en nog steeds zegt. Ik weet niet of deze vergelijking helemaal goed is, maar het beeldt wel iets uit van wat ik boven schreef.


Ik hoop dat deze gedachten je iets helpen. Voor verdere studie hierover, lees de volgende artiken van de Dordse Leeregels eens: Hoofdstuk 1: art.
12 en 13; hoofdstuk 5, art. 10, 11 en verwerping no. 5

Ds. A. T. Vergunst,
Carterton, Nieuw-Zeeland

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

164 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven