Vraag
Rouwkleding, hoe komt men daaraan en is dat niet jammer van de tijd om dat te maken? Het wordt immers maar een enkele keer gebruikt. Waarom is het dragen van rouwkleding op begrafenissen eigenlijk nodig?
Antwoord
Beste vragensteller,
Je vraag is eenvoudig en kan volstaan met een kort en zakelijk antwoord. Maar om je toch wat meer inzicht te geven in dit onderwerp geef ik wat meer achtergrondinformatie.
In de eerste plaats vertelt kleding iets over iemand. In Nederland kon je vroeger de mensen uit verschillende plaatsen aan hun kleding herkennen. Wie wel eens naar een begrafenis is geweest, weet dat mensen meestal donkere kleding dragen. In vroeger dagen lieten de mensen zien dat ze verdrietig waren door een hele tijd speciale kleding te dragen. De rouwkleding werd bovendien het langst gedragen wanneer de overleden persoon familie was. Als teken van rouw werden de kleuren en de stof van de kleding veranderd. In bijvoorbeeld streekdrachten was te zien of iemand in zware rouw (kort na overlijden), tussenrouw (wat langer geleden) of uit de rouw was.
Maar waar komen rouwkleding of rouwgebruiken vandaan? Uit de Bijbel! We denken aan het volk Israël: Deut. 34:8; 2 Sam. 1:2 en 11-12; Est. 4: 1-3; Ps. 22; Jes. 38:3; Jona 3:5vv. enzovoorts. Samengevat: 1) het scheuren van kleren of opperkleed; 2) het aantrekken en dragen van het rouwkleed (Statenvertaling: "zak", zie bijv. Ps. 30:12 of 30 vers 8 (berijmd); 3) het omwinden van de bovenlip; 4) het zich bestrooien met stof en as; 5) het slaan op de borst; 6) het barrevoets/blootsvoets gaan en met omhuld hoofd en 7) het vasten.
In onze cultuur raken de rouwkleding en de rouwgebruiken uit. Dat is jammer. Waarom? In de eerste plaats zeg ik dit: onze cultuur staat steeds verder van God af en de waarde van rouwkleding begrijpt men niet meer. En nu kom ik bij de kern. In Israël vertelden de rouwkleding en rouwgebruiken dat de dood de straf was op de zonde. En het doel van de zeven hierboven genoemde gebruiken is: verootmoediging voor God. Rouw gaat in Israël dan ook gepaard met twee dingen: 1) berouw en 2) boete. Daarom gaat het nooit om de rouwkleding op zichzelf. Het komt er bij! De dood zegt ons dat wij moeten sterven. Maar de vraag is: "Kan ik ook sterven?" Dat kan alléén als wij met Christus gestorven zijn en met Hem opgewekt zijn tot het nieuwe leven.
Wie rouwkleding draagt laat zien dat de dood "zéér ernstig" is, omdat wij gebroken hebben met God. Wij treuren met de Heere Jezus aan het graf, vanwege het verlies van een geliefde, maar vooral vanwege de zonde waarvan de dood het gevolg is. Als je op die manier tegen rouwkleding en rouwgebruiken aankijkt dan krijgt het een heel andere dimensie. Dan kan rouwkleding zelf een aanleiding vormen tot een gesprek met bijvoorbeeld een buitenkerkelijke.
Een laatste: Rouwkleding draag je in de eerste plaats niet voor jezelf! Je draagt rouwkleding omdat iemand is overleden. Daarom is rouwkleding naast wat ik boven reeds gezegd heb, ook een stukje eerbetoon aan de overledene. We zeggen wel: uit piëteit (=liefdevolle eerbied) jegens de overledene draag ik gepaste kleding (=rouwkleding). Het is met eerbied gezegd niet een "feest", maar een droeve gebeurtenis waarbij we afscheid nemen. Ook dat rechtvaardigt so(m)bere kleding.
Hartelijke groet,
Ds. E. Gouda
Dit artikel is beantwoord door
Ds. E. Gouda
- Geboortedatum:25-12-1968
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
