(...) We zijn erg gelukkig samen, maar op het lichamelijke vlak, de gemeenschap ...

Mijn man en ik zijn ruim vier jaar getrouwd. We zijn erg gelukkig samen, maar op het lichamelijke vlak, de gemeenschap lukt het niet zo. In het begin van ons huwelijk hebben we het regelmatig geprobeerd en het deed bij mij altijd erg veel pijn, zodat ik het niet graag wilde, maar wilde mijn man wel de gelegenheid geven. Maar hij vond het niet leuk als ik zoveel pijn had, dus hebben we de daadwerkelijke gemeenschap heel lang vermeden. We verlangden echter wel steeds meer naar een kindje, dus hebben we het anderhalf jaar geleden toch maar weer geprobeerd. Gelukkig ging het met veel pijn en moeite en is het ‘gelukt' en hebben we sinds een half jaar een heel lief zoontje. We zijn God daar erg dankbaar voor. Alleen nu is het weer zo dat we al die tijd nog geen gemeenschap gehad hebben en het wordt misschien alleen maar weer moeilijker, hoe langer we het uitstellen. Ook als we er aan denken als we in de toekomst nog een kindje zouden willen krijgen. (En even voor de duidelijkheid: Mijn man heeft er geen problemen mee en dwingt me nergens toe.) Als achtergrond wil ik nog aangeven dat ik tegen seksualiteit altijd erg negatief heb aangekeken en me soms nog steeds af kan vragen hoe dit door zo'n heilige God bedacht is. Het lijkt zoiets zondigs en werelds. Ik wil m.b.t. tot bovenstaande graag een paar vragen stellen: Is het bijbels om te zeggen dat de gemeenschap ook dat inhoudt, het letterlijk één lichaam zijn? Of kan dat ook anders uitgelegd worden? Met andere woorden: is het verplicht om in het huwelijk aan gemeenschap te doen? Of mag het ook op andere manieren? Als het echt iets is wat in het huwelijk moet gebeuren, hoe kunnen we hier dan aan werken, zonder in therapie o.i.d. te hoeven?

Beste vriendin,
Bedankt voor je vraag. Je schrijft heel open over de problemen die je hebt en die betreft vooral de seksualiteit en de omgang van man en vrouw. Dat is iets waar we in het algemeen niet zo gemakkelijk over praten en dat is begrijpelijk. Aan de andere kant: het hoeft ook niet verborgen te blijven. Je weet van ieder die getrouwd is dat hij/zij gemeenschap heeft met zijn/haar vrouw/man. Bij jullie lukt die gemeenschap niet zo, schrijf je, en dat ligt vooral aan jouw kant: het doet bij jou altijd erg veel pijn. Gelukkig dat je er meteen bij schrijft dat jullie samen erg gelukkig zijn en dat jullie na ruim 3,5 jaar getrouwd te zijn een kindje kregen. Gefeliciteerd. De vrucht van de buik is een beloning, zegt Psalm 127. Jullie hebben er de Heere voor gedankt.

Toch zit er iets niet goed. Het lukt niet met de seksuele gemeenschap. Die geeft pijn bij jou en daarom zien jullie, ook je man, er vanaf. Je hebt ook vragen over die seksuele gemeenschap: moet die werkelijk? Heeft God dat zo bedoeld? Als het echt iets is wat bij het huwelijk hoort, willen jullie daar graag aan werken, maar liefst zonder in therapie te gaan. Mag ik daar eens iets van zeggen?

In de eerste plaats: ik hoop dat er geen therapie voor jullie nodig is. Hoewel: Zou therapie zo verkeerd zijn? In bepaalde gevallen kan het nodig zijn. Daarom zijn er ook(christen)psychologen en seksuologen. Want, laat ik dat meteen maar zeggen: de huwelijksgemeenschap hoort bij het huwelijk. Niet als een “moeten”, zoals je schrijft, maar als een uiting van de liefde die je samen beleeft. Als die er niet is, zit er iets niet goed. Daarom schrijft Paulus ook: “Daarom zal een man (...) zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn”, en meteen er achteraan: “Deze verborgenheid (wat in het verborgen, samen, gebeurt) is groot” (Ef. 5:31-32). En, in 1 Kor.7:5: “Onttrekt u aan elkaar niet, tenzij met beider toestemming, voor een tijd (! Dus niet voor altijd), om te vasten en te bidden (! Dat is dus de reden van het zich aan elkaar onttrekken), en komt daarna weer bijeen opdat de satan u niet verzoeke”. Van die tekst is natuurlijk veel te zeggen, maar ik onderstreep alleen het laatste: geen seksuele omgang kan tot verzoeking door de satan en tot scheefgroei in het huwelijk leiden, ook tot bepaalde zonden van de man of vrouw of tot vormen van ontucht, en dat moet niet. De seksualiteit wordt ‘gekanaliseerd’ in het huwelijk. Zo heeft de Heere het bedoeld.

Nu kan de moeilijke omgang bij jullie en de pijn die jij daarbij hebt bepaalde oorzaken hebben. Er kan een lichamelijke oorzaak zijn, bijv. de bouw van de geslachtsorganen. Dan is het goed om een arts te raadplegen en kan er lichamelijk onderzoek plaatsvinden. Het kan ook een psychische oorzaak hebben, bijvoorbeeld incest in de jonge jaren. Ik neem aan dat dat bij jou geen van beide het geval is. Ik denk echter aan iets anders. Ik denk (je vindt het toch niet erg dat ik dat schrijf?) een van de oorzaken vooral jouw moeite met de seksualiteit is. Je schrijft namelijk dat je altijd erg negatief tegen de seksualiteit hebt aangekeken en je je soms nog afvraagt hoe zo’n heilige God zoiets bedacht kan hebben. Seksualiteit lijkt je zoiets zondigs en werelds.

Laat ik meteen maar zeggen: dat is de seksuele omgang, binnen de grenzen van het huwelijk, als uiting van de liefde tot elkaar, heel beslist niet. Dan zou de heilige God het niet ‘bedacht’ hebben. Ik draai die woorden van jou om, en zeg: De heilige God heeft de seksuele gemeenschap aan de mens (man en vrouw) gegeven als een scheppingsgave. Nergens zijn man en vrouw namelijk zo dicht bij elkaar als in de seksuele gemeenschap. In deze harde, zondige wereld mogen twee mensen die elkaar liefhebben van elkaar genieten, ook wat de seksuele omgang betreft. Ik zou je met heel veel nadruk willen vragen dat zo proberen te zien. Het zou namelijk wel eens kunnen zijn dat dan allerlei remmingen (en ook de pijn) bij je verdwijnen. De seksuele omgang is geen zonde. Dat is, voor een deel, de lijn van de rooms-katholieke kerk geweest, die zei: seksualiteit is er alleen om kinderen te krijgen (vandaar de -vroeger- vaak grote gezinnen bij rooms-katholieken) en het ongetrouwd zijn van de geestelijkheid en het celibaat van de priesters en de paus.

Nu is dat aan de ene kant wel voor te stellen. De seksuele omgang gaat namelijk dikwijls met veel hartstocht gepaard. Maar hartstocht is op zichzelf niet verkeerd. Iemand kan hartstochtelijk verdriet hebben, ook hartstochtelijk vreugde beleven. Als het maar geen zondige en verkeerde hartstochten zijn, want door de zonde is veel wat zuiver was onzuiver geworden of het kan tót onzuiverheid worden.

Ik zou je willen vragen de komende tijd eens heel sterk de volgende bijbelse gegevens te overdenken. 1. De Heere zei vóór de zondeval tot Adam en Eva: “Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt” en verbond dat nauw met Zijn zegen (Gen. 1:28), en: “De man zal zijn vrouw (...) aanhangen en zij zullen tot één vlees zijn” (Gen.2:24). Adam en zijn vrouw schaamden zich, ondanks hun naaktheid, voor elkaar niet (Gen.2:25). De schaamte komt pas na de zondeval (Gen.3:7). Het boek Hooglied spreekt met heel eerlijk lichamelijke kleuren over het verlangen van de bruidegom/bruid naar de bruid/bruidegom. We kunnen daar wel een geestelijke betekenis in zien, maar dat neemt niet weg dat het Hooglied in de eerste plaats een liefdes- en huwelijkslied is. Jezus deed Zijn eerste wonder op een bruiloft: twee mensen die samen verder gaan, en ook het bed zullen delen, en Hij verandert water in wijn, beeld van de vreugde (Johannes 2).

We lezen dikwijls in de Bijbel de heel plastische uitdrukking: Hij ging tot haar in. De Prediker, die als thema heeft dat alles ijdelheid is, zegt: Geniet het leven met de vrouw die gij liefhebt (9:9). God (!) noemt de vrouw van Ezechiël een lust voor zijn ogen (24:16), dat wil zeggen: een knappe vrouw, die ‘gezien’ mocht worden. De Spreukendichter zegt: Verblijd u over de vrouw van uw jeugd; laat haar borsten u ten allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde (5:18-19). Niet een andere vrouw moet een man ‘dronken’ maken, maar (de borsten van) zijn eigen vrouw (vers 20).

Wat willen al die teksten anders zeggen dan dat de gemeenschap tussen man en vrouw, als uiting van de liefde, door de Heere gegeven is? De Bijbel spreekt er open en eerlijk over, veel meer dan wij vaak gewend zijn. Probeer dat zo te zien. Ook je man. En zo samen, biddend en dankend, de vreugde van het man en vrouw zijn beleven, ook de vreugde van de seksuele omgang, als een scheppingsgave van God. Nu kan er bij jullie ook nog iets anders zijn en dat wil ik je ook eerlijk zeggen. De seksuele omgang is ingebed in de liefde tussen man en vrouw, maar een man beleeft dat in de regel anders dan een vrouw. Een vrouw heeft vooral behoefte aan tederheid, knuffelen en strelen. De seksuele eenwording heeft bij haar een “voorspel”, en ook een “naspel”, nodig. Bij de man is dat vaak anders. Hij kan in heel korte tijd, zonder “voorspel” tot de seksuele daad komen. En daarna slaapt hij in. Dat kan een van de oorzaken van de lijn zijn. Als er te weinig teder “voorspel” is kan de vagina teveel gesloten blijven en tijdens de gemeenschap pijn veroorzaken. Je vindt het toch niet erg dat ik dat schrijf? Misschien willen jullie daar samen eens over nadenken en zo en leren van elkaar te genieten, niet alleen aan de maaltijd en in de huiskamer, maar ook tijdens de gemeenschap met elkaar en in de slaapkamer.

Beste vriendin: een huwelijk zonder huwelijksgemeenschap is niet zoals de Heere het bedoeld heeft. Het mag regelmatig plaatshebben, naar de behoeften en verlangens van beiden. Denk ook aan het huwelijksformulier dat zegt dat man en vrouw, alle onkuisheid en boze lusten vermijdende (want daartoe kan het komen als de huwelijksgemeenschap er weinig of niet is) samen met een goed en gerust geweten mogen leven.

Hoe kun je daaraan werken, vraag je? Door bovenstaande Bijbelteksten grondig te overdenken. En door niet te denken dat seksualiteit zonde is, maar elkaar te ontvangen, en je aan elkaar te geven, als een geschenk van de Heere.

Is er toch iets lichamelijks (of psychisch) aan de hand, dan verwijs ik je naar de huisarts. Daarnaast zou het ook erg goed zijn dat jullie een of meer goede boeken lezen. Ik denk aan de boeken van Alie Hoek-van Kooten (arts en predikantsvrouw). Je kunt die in vrijwel elke christelijke boekwinkel vinden. En bijv. het boek van ds. Vreugdenhil: “Ik beloof je trouw; bouwstenen voor een gelukkig huwelijk” of van Prof. J. Douma: “Seksualiteit en huwelijk”.
 
Beste vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Ik wens je veel vreugde met elkaar toe, waarvoor je kunt danken en bidden. En van harte Gods zegen. Samen.  

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven