Mag je als vrouw ook het initiatief nemen tot gemeenschap, of mag alleen de man ...
C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 09-08-2006| 00:00
Vraag
Antwoord
Als antwoord op uw vraag zou ik met één woord kunnen volstaan: ja. Maar dat wist u zelf eigenlijk ook wel. Interessanter is het om eens na te denken over wat u weerhoudt. Waaruit bestaat die enorme drempel? En wat bedoelt u precies met “initiatief nemen tot gemeenschap”? Als ik uitga van “liefhebben”, is initiatief nemen toch ook al heel simpel bijvoorbeeld het op tafel zetten van zijn lievelingsgerecht (gaat, volgens het gezegde, de liefde van de man niet door de maag?), of het strijken van zijn overhemden? Wilt u het anders: koop voor hem eens een bos bloemen, in plaats van af te wachten waar hij mee thuis komt. Of iets erotischer getint: wat dacht u van leuke nieuwe nachtkleding/lingerie? U kunt op een mooie avond héél véél kaarsjes aansteken op de slaapkamer... of verstaat u onder “initiatief nemen” pas de eerste ‘handreiking’ in bed?
Voor welke verrassingen moet u een drempel overwinnen? En hoe enorm maakt u die? Ja, er kùnnen heel hoge drempels zijn. Van die vervelende obstakels, waarvoor je héél voorzichtig moet zijn om geen beschadiging op te lopen (en dat geldt niet alleen in het verkeer)! Ik denk aan opvoeding (b.v. hebt u het thuis geleerd, dat alle initiatief van de man dient uit te gaan en/of dat een vrouw ‘onderdanig’ hoort te zijn?). Ik denk ook aan karakter (misschien bent u heel verlegen, erg bescheiden of trouw ‘volgend’). En wellicht denkt u nog aan andere dingen, maar maken we de meeste drempels niet zelf? En is het af en toe ook niet ‘veilig’, gemakkelijk, om er niet overheen te hoeven stappen?
Liefde is ‘geven’. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen, dat geven van één kant komt. Nee, juist van beide kanten is het een geweldige ervaring om liefde te geven én te ontvangen. In welke vorm dan ook. Mannen en vrouwen zullen verschillend reageren, dat wel. God heeft ieder met eigen mogelijkheden en beperkingen geschapen.
Dat ‘ontvangen’, wilt u daar ook eens over nadenken: in hoeverre bent u in staat om te ontvangen, om blij te zijn met wat u krijgt (In het algemeen, bedoel ik. Én in het bijzonder: van uw echtgenoot)? Ik weet niet of het op u van toepassing is, maar ‘toelaten’ is totaal iets anders dan ‘ontvangen’!
Ik heb geen idee hoe creatief u bent, maar ‘haalbare’ verrassingen kunt u vast wel bedenken. De éérste stap is altijd de moeilijkste, maar naarmate men kleine stapjes heeft gedaan worden volgende steeds gemakkelijker. Probeer het maar! En waar u ook mee kunt beginnen: laat hem deze brief lezen, dan hebt u meteen al stof tot een gesprek, waarbij u uw wensen ter sprake kunt brengen! Want ook dat is belangrijk: weet hij wel wat, hoe, waar, wanneer, waarover u denkt? Weet hij wel wat u zou willen (en andersom: wéét u, wat hij fijn vindt)? Merkt hij ‘verrassingen’ wel op? Wie weet hoe verrassend voor u beiden zijn reactie is!
Kijk, deze korte vraag roept toch heel wat op: huiswerk voor u! En natuurlijk kunt u mij via Refoweb altijd weer mailen. Sterkte gewenst, en een fijn huwelijksleven!
Hartelijke groeten, Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
