Geloofsleven niet te combineren met verkering

Opnieuw m’n vraag: Ik kan mijn geloofsleven niet combineren met verkering! Wat moet ik doen? Voor ds. Arkeraats. Ik stelde deze vraag omdat ik de Heere mag kennen en liefhebben. Ik heb een poosje terug verkering gehad met een jongen die wél meeging naar de kerk, hij deed ook wel alsof het hem allemaal erg interesseerde, maar zodra er een persoonlijk gesprek kwam, was het afgelopen... laat staan dat we samen konden bidden en Bijbellezen. Daar komt bij dat ik elke dag gebed nodig heb, omdat ik zonder de Heere niet kan leven! Maar in de nabijheid van deze jongen kon dat niet, zelfs al was hij niet bij me thuis! Het kan natuurlijk ook allemaal aan mezelf liggen, maar in de tijd van verkering heeft mijn geloofsleven ernstige schade opgelopen! Ik hoop dat dit antwoord wat duidelijker is.

Groet, een meisje.

Beste vragenstelster,

Bedankt voor je nadere toelichting. Het is een verdrietige ervaring die je meemaakte. Ik hoop dat je innerlijke rust zult krijgen om deze teleurstelling te verwerken. Graag wil ik proberen, nader op je vraag in te gaan. Daarbij besef ik dat ik uiteraard niet je persoonlijke omstandigheden ken. Daarom zet ik je vraag soms in een wat breder verband.

Een voorrecht is het, als je mag zeggen, dat je door genade de Heere lief hebt gekregen. Dat is een onschatbaar voorrecht. En we mogen proberen, dit altijd weer vast te houden. En soms is dat heel erg moeilijk, daar ben je ook wel achter gekomen. Eigenlijk staat alles in het leven lijnrecht tegenover het leven met de Heere. We leven immers op “bezet gebied”! Het is dan ook alleen door Zijn genade, als we staande blijven temidden van alles, wat ons van Hem wil aftrekken.

Hoort een verkering daar óók bij? Niet bij voorbaat. Het is immers een gave van de Heere, als je iemand ontmoet, met wie je het leven wilt delen. Het gehele leven. En je kunt pas echt op één fundament staan, als je samen de Heere wilt dienen. En dat begint niet pas op de trouwdag. Ook in de tijd van je verkering. Het is dan altijd aan te bevelen, samen uit de Bijbel te lezen en met elkaar te bidden. En als je voelt, dat iemand daartoe geen bereidheid toont, is dat fundament er niet. Dan kun je niet samen over de wezenlijke dingen spreken. En dan kán het -hoe pijnlijk ook- beter zijn, de relatie niet voort te zetten. Hoe je dat voelt? Soms intuïtief, soms wordt het je openlijk gezegd. En dan ontstaat er een gevoel van vervreemding. En als je geen gezamenlijke basis in het Woord van de Heere hebt, kun je ook in de ‘gewone dingen’ van het leven niet samen optrekken.

Toch wil ik het hier niet bij laten. Daarmee zouden we ons er wat te gemakkelijk af maken. Ik hoop, dat je door de leiding van de Heere nog eens een jongen zult ontmoeten, met wie je spreken kunt over het leven met de Heere. Maar daar zitten toch verschillende kanten aan. Het is namelijk wel een verschil, waarom iemand niet zo over het geestelijk leven kan praten. Dat kan inderdaad zijn door oppervlakkigheid of gemakzucht. Of omdat een jongere wel uiterlijk meeleeft, naar de kerk gaat, maar zich voor het geloof niet interesseert. Ik denk, dat je dat heel gauw merkt. Maar het ligt soms ook wel eens anders. Er zijn jongeren, die heel veel over de Bijbel en het geloof nadenken, maar die niet weten, hoe ze dat onder woorden moeten brengen. Soms hebben ze dat niet meegekregen of ze zijn heel beschroomd, over het leven met de Heere te spreken.

Zo’n jongere leeft er wel bij en wil er wel over spreken, maar voelt een te grote spanning, als hij denkt: er wordt veel van me verwacht. En dan lukt het natuurlijk niet, om er open en ontspannen over te spreken. Zeker niet, als hij het gevoel heeft, dat “die ander” het vrijmoediger doet. En dan kan het wel eens lijken, dat je niet tot een gesprek kunt komen. Ik denk, dat je goed moet proberen te onderscheiden, wat de diepere gevoelens zijn. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar dat voorkomt hopelijk een teleurstellende ervaring. En natuurlijk spreek je niet alléén over het leven met de Heere, maar ook over al de belangrijke (en minder belangrijke) dingen, die we op onze levensreis tegenkomen. En we mogen de Heere om wijsheid bidden, om hierin het goede evenwicht te bewaren.

Veel wijsheid en veel geluk toegewenst!

Een hartelijke groet,
Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

131 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven