Ik zit al tijden met een gigantisch schuldgevoel t.o.v. God. Een aantal jaren ge...

Ik zit al tijden met een gigantisch schuldgevoel t.o.v. God. Een aantal jaren geleden heb ik met verschillende mannen geslachtsgemeenschap gehad. Dit was in een tijd dat ik helemaal niets meer van de kerk wilde weten en de zo gezegde "verkeerde vrienden" ben tegengekomen. Gelukkig heeft mijn leven een hele andere wending gekregen en heb ik gebroken met dit hele leven. Ik ben blij dat God mij heeft geroepen en mij wil vergeven voor al mijn zonden. Ook ben ik weer actief lid van onze gemeente. Toch knaagt mijn "verleden" bijna dagelijks aan me. Ik vraag God nog dagelijks om vergeving van deze zonden maar toch blijf ik me schuldig voelen en ben ook bang dat ik door dit alles nooit meer een goede christelijke vriend zal kunnen vinden. Mijn familie en vrienden weten lang niet alles wat er in deze periode allemaal is gebeurd en daar ben ik blij om want ik zou ze vreselijk veel verdriet doen. Toch voel ik me soms zo hypocriet. Hoe moet ik hier toch mee omgaan en hoe kan ik dit toch achter me laten en accepteren dat God al deze zonden kan en wil vergeven? Ik hoop dat jullie een antwoord hebben.

Fijn, dat je met je vragen en twijfels eerlijk voor de dag komt. Want deze last kun je alleen nooit dragen. Daarom ben ik er ook blij mee dat je er mee naar God toe bent gegaan. Je hebt God om vergeving gevraagd en je doet dit nog dagelijks. Nu zit er in dit laatste toch iets wat je aan het denken zou moeten zetten. Want vergeving vragen is één en vergeving krijgen is twéé. Als je die vergeving gekregen hebt, dan behoef je er toch eigenlijk niet meer om te vragen? Zou hier niet een groot deel van je probleem zitten? Als je vergeving gekregen hebt, dan heeft God je vraag beantwoord. Nu hoef je daarvoor geen speciale stem uit de hemel te verwachten, maar wél is het ô dat God antwoordt in en door Zijn Woord. Geloof je Hem eigenlijk wel op Zijn Woord als Hij je de vergeving van de zonden belooft in het bloed van de Heere Jezus Christus?!

Ik denk aan Jes. 1:18: "Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol". Alleen in een persoonlijke relatie met God in Christus mag je weten dat al je zonden vergeven zijn, ook die waar je zo erg mee zit. Want als het er echt op aankomt zijn alle zonden voor God even erg. Alleen als je hele leven verzoend is met God, dan ook die speciale zonden die je zo achtervolgen. Het is namelijk niet ô dat God de ene zonde vergeeft en de andere niet. Hier geldt eigenlijk: alles of niks. Het gaat erom dat je leven verzoend wordt met God! Dit leren we vaak stapje voor stapje verstaan en geloven, of eigenlijk moet ik zeggen: geloven en verstaan. Daarom ben ik er ook blij mee dat je weer in de kerk komt.

Maar het is wel nodig dat er iets wezenlijks met je verandert of ik zou ook kunnen zeggen dat het nodig is dat je wederom geboren wordt. Een kind van God komt nooit en nergens meer voor rekening van zichzelf. Met Zondag 1 van de Catechismus belijd ik dan dat ik niet meer van me zelf ben, maar naar lichaam en ziel het eigendom van mijn getrouwe Zaligmaker. Dan is er wezenlijk een nieuwe relatie ontstaan, waardoor alle geschonden relaties in je leven tot het verleden behoren. God denkt er zelfs niet meer aan en eigenlijk behoef je er zelf dan ook niet meer aan te denken.

Nu laten de zonden wel lidtekens na, en dat zal zeker het geval zijn bij traumatische ervaringen. En daarvan kun je in jouw leven eigenlijk wel spreken, althans ze zijn traumatisch voor je geworden. Juist omdat de opgelopen psychische wonden te lang onverzorgd bleven. Maar ik verzeker je als de liefde van God voor zondaren je hart vervult, dan zijn op zulke momenten die lidtekens zelfs nauwelijks meer aanwezig. Ze verbinden je dan alleen maar des te meer aan Jezus, omdat je dan mag schuilen in Zijn wonden, waarmee Hij aan het kruis gehangen heeft ook voor jou. Alzo lief heeft God de wereld (dus ook jou) gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderve (verloren ga), maar het eeuwige leven zal hebben. En dit eeuwigheidsleven tilt je uit boven dit tijdelijk leven met zijn zonden en zijn wonden. Zie op Jezus aan het kruis en je wordt geheeld dan wel genezen. Denk maar aan de Israëlieten in de woestijn die door slangen gebeten waren en eigenlijk moesten sterven, maar als ze op de verhoogde koperen slang zagen, werden ze genezen. Alleen maar zien!!!

Dan is er nóg wat. Je familie en vrienden weten lang niet alles wat er is gebeurd. Ik begrijp het en ik begrijp je aarzeling. Toch moet je er eens over denken de mensen die het dichtst bij je staan in vertrouwen te nemen. Of misschien een ambtsdrager, die immers ambtsgeheim heeft. Denk aan Jak. 5:16: "Belijdt elkander de misdaden, en bidt voor elkander, opdat gij gezond wordt". Dit heft ook een stuk eenzaamheid op. En twee weten meer dan een. Je hebt goede raad nodig en vooral liefdevol begrip. En laat het dan maar aan God over of je nog eens een goede christelijke vriend krijgt. Als je gelooft dat God voor je zorgt, dan mag je ook dat overlaten aan Hem. Laat Hem besturen, waken, 't is wijsheid wat Hij doet.

Lieve kind, raak heel je leven kwijt aan Jezus door je over te geven aan Zijn liefde en genade, en daarna kan het alleen maar goed met je gaan. Al lijkt het tegendeel waar te zijn. Wat God doet dat is welgedaan, voor altijd en eeuwig. En dan moeten zelfs alle dingen medewerken ten goede degenen die naar Zijn voornemen geroepen zijn (Rom. 8:28). Dat behoef je zelf niet te begrijpen. Als God het maar begrijpt en als jij je zo maar begrepen weet door Hem. Ga met deze raad biddend naar onze Heiland toe. Welk een vriend is onze Jezus, die in onze plaats wou staan! Hij is de enige vriend die je nooit bedriegt. Die jouw leven niet neemt, maar Zijn leven voor jou geeft.
 
Met hartelijke groet,
ds C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven