Level Church

Veel jongeren bezoeken de Level Church, of Redemption Church, Rotterdam. Worden hier de valse christussen en valse profeten mee bedoeld uit Mattheus 24:24?

Beste vraagsteller,

Zoals mogelijk bekend is Level Church een kerk die voorkomt uit de Redemption Church (verwant aan Redemption Church in Johannesburg, Zuid-Afrika), die weer voortkwam uit Jong en Vrij Nederland. Belangrijke rollen hierin speelden Marcel Gaasenbeek en Joshua McCauley. Beide zijn grote aanhangers van de leer van Joseph Prince, ook wel de leer van de extreme genade genoemd. Dit is dan ook heel fundamenteel in het onderwijs. Beide waren bijvoorbeeld ook betrokken bij de oprichting van Grace Alliance, een organisatie voor kerkleiders die zich inzet om deze leer te bevorderen. 

Joshua McCauley kreeg ook de leiding over de Rhema Bible Church in de Zuid-Afrika, de kerk van zijn vader waarin hij zelf ook is opgeroeid. Joshua noemt Joseph Prince en zijn eigen vader zijn twee geestelijke vaders. Van belang hier is te weten dat de vader van Joshua zijn opleiding had in het Rhema Bible Training Center van Kenneth Hagin, ook wel de vader van de Word of Faith-leer genoemd. Kenneth Hagin was ook betrokken bij de inwijding van de Rhema Bible Church in Zuid Afrika.

“Rhema” (Grieks voor “woord”) is een belangrijk begrip in de Word of Faith leer. Zeker bij McCauley vind je dan ook sterke Word of Faith invloeden maar ook bij anderen. En dat is niet verwonderlijk want deze leer vind ook makkelijk aansluiting bij de leer van Joseph Prince.
 
Tot zover iets van de achtergrond, laten we nu eens kijken naar wat deze leer inhoudt. Ik heb een stuk of tien videos van Level Church beluisterd en zal proberen de kernpunten van wat ik hier tegenkwam weer te geven. Verschillende elementen hiervan kom je overigens in veel meer kerken tegen, ook in Nederland, en ook in aanbiddingsmuziek.

Het begint goed. Er wordt veel nadruk gelegd op de genade. En het evangelie van de Heere Jezus is ook inderdaad een boodschap van genade. We worden volledig gered door genade, de vrije gave van God in de dood van zijn Zoon aan het kruis voor onze verlossing. Niets uit eigen werken, niets uit eigen verdienste. Dat het allemaal genade en Gods werk is kan niet genoeg worden benadrukt. Prachtig!
 

"In de nadruk op de genade wordt de wet van God tot iets slechts gemaakt, iets dat je alleen maar depressief maakt en iets dat je moet mijden"

Maar dan gaat het mis. In de nadruk op de genade wordt de wet van God tot iets slechts gemaakt, iets dat je alleen maar depressief maakt en iets dat je moet mijden. De wet is in hun ogen slecht en leidt tot slavernij omdat het synoniem staat met wetticisme. De wet is een weg naar verlossing door middel van werken en dat gaat nooit lukken. Daarom mag de wet niet gepredikt worden en mogen de Tien Geboden niet voorgelezen worden omdat deze slechts tot ziekte en depressie zullen leiden. Dat is allemaal ‘religie’ en religie is iets slechts.

Oppervlakkig gezien lijkt dit misschien overeen te stemmen met wat bijvoorbeeld Paulus op verschillende plaatsen zegt als hij bijvoorbeeld de wet en het evangelie tegenover elkaar zet. En er bestaat inderdaad ook een onwettig gebruik van de wet zoals Paulus zegt in 1 Timotheüs 1:7-11. Maar als we de hele Bijbel lezen dan ligt het toch veel genuanceerder. Want alhoewel het waar is dat de wet ons veroordeelt en ons niet redden kan, is de wet op zich goed (zie bijvoorbeeld Psalm 19:8, Psalm 119 , Romeinen 7:7-13). De wet is immers ook een afbeelding van Gods wil en weerspiegelt het volmaakte karakter van God. De samenvatting van de wet is God lief te hebben met heel je hart, heel je ziel, heel je kracht en heel je verstand, en je naaste als jezelf, en daar is niets slechts aan.

De wet leert ons ook onze zonde zien. Het laat ons zien dat we die niet kunnen houden uit onszelf en dat we Jezus nodig hebben en zijn offer van vergeving. De wet is inderdaad geen middel om genade en gerechtigheid te verkrijgen, maar het is wel zowel een leermeester tot Christus (Galaten 3:24) als een leidraad om in de genade te leven (Psalm 119: 97-105). De wet betreft overigens ook de Torah, de eerste vijf Bijbelboeken, en juist deze helpen ons het offer van Christus te begrijpen. Wij hebben de wet hard nodig, maar we moeten er wel op de juiste manier mee omgaan. Het probleem ligt namelijk niet bij de wet, maar bij ons.

Religie wordt ook als slecht gezien en maakt je ook alleen maar depressief. Het bekende “geen religie maar relatie” klinkt het dan. Maar dat maakt religie tot een karikatuur. Het is ook een valse tegenstelling. Bijbelse religie (=godsdienst) is juist bij uitstek relationeel, zowel naar God toe als naar de medemens (vergelijk Romeinen 12:1 en Jakobus 1:27). Bijbelse religie omvat het dienen van God en het dienen van de medemens, beide naar de voorschriften van God, niet om er iets mee te verdienen, maar omdat God zegt dat dat het goede is. De relatie met God werkt juist gehoorzaamheid uit (Lukas 6:46, 1 Johannes 5:3) terwijl wetteloosheid het gevolg is van het ontbreken van deze relatie (vergelijk Mattheüs 7: 21-23). Er bestaat inderdaad ook religie zonder relatie en dat is niet Bijbels, dat is hoe heidenen hun afgoden dienen. Dat moeten we niet doen. Bijbels is: relatie en religie die voortkomt uit deze relatie. Een goed voorbeeld in de Bijbel is David bij wie we relatie en religie hand in hand zien gaan.
 

"Het probleem met de Farizeeën was niet dat ze zich aan de wet hielden, maar dat ze alleen de schijn ophielden"

Als het gaat over religie of het houden van de wet dan wordt er vaak al snel verwezen naar de Farizeeën. Maar het probleem met de Farizeeën was niet dat ze zich aan de wet hielden, het probleem was dat ze dat helemaal niet deden maar alleen de schijn ophielden. Ze hielden zich aan allerlei zelfgemaakte regeltjes van uiterlijke dingen die je moest doen of niet mocht doen, maar ze gingen voorbij aan de essentie van de wet (Mattheüs 23:23). Ze waren huichelachtig en wetteloos (Mattheüs 23:24-28) en hielden vooral van zichzelf (Lukas 20:46-47). En toch deden ze alsof ze het toppunt van vroomheid waren. En daarbij verkeerden ze ook nog in de illusie dat God hen daarom wel moest belonen. Daardoor erkenden ze ook niet dat ze niet in staat waren aan Gods wet te voldoen. Ze hadden geen genezing nodig. Hun probleem was niet religie op zichzelf, maar dat het een eigenwillige religie was die alleen diende tot bevrediging van het vlees (vergelijk Kolossenzen 2: 20-23) en die helemaal niet luisterde naar wat God had gezegd.
 
Het tweede punt is dan dat een christen niet meer kan zondigen. Zonden hoeven ook niet meer beleden te worden. Sterker nog, het belijden van zonde is net zo verkeerd als het je richten naar de wet, want dat leidt alleen maar tot depressie en het verhindert je tot je doel te komen (waarover zo meteen meer). Ik denk dat bijvoorbeeld Handelingen 19:18, 1 Johannes 1:8-9 en Jakobus 5:16-20 toch wat anders zeggen. Maar in de leer van de hypergenade maakt het uiteindelijk ook niet uit wat je ook doet en hoe je verder leeft. Eens onder de genade, altijd onder de genade. Bedrieg je de boel, leef je in zonde, pleeg je overspel of wat dan ook? Wat je ook doet, al zijn het de meest erge dingen, als je in Christus bent is het geen zonde meer. God ziet het niet eens, want als Hij naar jou kijkt ziet Hij alleen Christus. Men zegt dan wel dat iedereen die genade op de juiste manier ontvangt niet zal willen zondigen, wat op zichzelf deels terecht is, maar dat gaat voorbij aan de strijd tussen het vlees en de geest die een christen die ook kent (Romeinen 7:14-26).

Zonde is voor hen ook niet iets dat voortkomt uit ons zondige hart (Markus 7:21-23) en waar we een innerlijke verandering voor nodig hebben, maar iets waar je van bevrijd moet worden, door handoplegging of het uitdrijven van demonen. Zonde is iets dat buiten ons ligt. Zoals David Horton op hun laatste conferentie zei: “Wat mij tot een zondaar maakt, is niet dat ik zondig, wat mij tot een zondaar maakt is wat Adam deed in de hof.” In deze leer is Jezus gekomen ons als het ware uit Adam te halen en in Christus te zetten door het geloof. Voor een deel is dat bijbels. Maar het element van persoonlijke schuld verdwijnt hiermee. In deze theologie is de zonde afkomstig van Adam en omdat wij van Adam afstammen zijn wij ook in die zonde. Maar als we in Christus zijn, zijn we niet meer in Adam en ook niet meer in de zonde. Zonde komt hiermee los te staan van wat we zelf doen en denken.

Maar dat is niet het hele verhaal. Het klopt dat ik ben geboren in zonde wegens Adam, maar ik ben ook een zondaar om wat ik zelf doe. Ik draag zelf ook schuld. Maar dit element van persoonlijke schuld verdwijnt in hun leer. Er is dan ook geen bekering nodig, geen schuldbelijdenis, geen berouw. Integendeel, deze worden allemaal gezien als zaken die je moet mijden en die je alleen maar depressief maken. “God is er niet op uit om christenen zich schuldig te laten voelen over de verkeerde dingen die ze gedaan hebben, en verwacht niet van hen dat ze daar in gebed vergeving voor vragen.” Is dat zo? De Heere Jezus leert ons toch echt dat we moeten bidden “Vergeef ons onze schulden” (Mattheüs 6:12).
 
Voor zover er sprake van bekering is, betreft dit vooral een “op één lijn komen met God.” Hierbij spelen de ethische eisen van het Nieuwe Testament amper meer een rol. De nadruk komt te liggen op wat een christen heeft ontvangen. Er wordt amper ingegaan op de vele vermaningen die aan christenen worden gedaan, ook in het Nieuwe Testament. Die zijn optioneel, na te volgen naar eigen keuze. Het gaat eigenlijk vooral nog over het claimen wat je volgens hen hebt.

Het derde punt betreft dan de praktische uitwerking. Met het verwerpen van Gods geboden als ethisch kompas moet er iets anders voor in de plaats komen. Iets waarbij het geweten niet wordt aangesproken en je geen schuldgevoelens hoeft te hebben. Dat omvat meerdere dingen. Allereerst dat je een relatief moeiteloos leven moet hebben in heerschappij over ziekte, gebrek, zwakheden en verslavingen. “Lekker leven in Christus.” De ondertitel van één van de belangrijkste boeken van Joseph Prince luid ook: “Het geheim van een moeiteloos, succesvol, gezond (in gezondheid en welbevinden, zowel lichamelijk als geestelijk) en een overwinnend leven.” Je moet je nergens schuldig over te voelen. Vind gewoon lekker je eigen weg. Doe wat je goed lijkt. En ben je ziek? Dan claim je gewoon genezing in de Naam van Jezus. Geestelijke strijd is niet goed, tenzij het demonen uitwerpen betreft, maar dat is geen echte strijd, want die zijn al overwonnen.

Mensen worden aangetrokken met de boodschap: “Bij ons vind je het antwoord op eenzaamheid, gevoelloosheid en vastzitten: hier vind je een doel, vreugde en mensen die echt zijn. Wij oordelen je niet. Wij zullen niets zeggen over wat je wel of niet mag doen. Je bent welkom zoals je bent. God houdt zielsveel van je. Jezus is dol op je. Je mag zijn wie je bent. Je mag doen wat jou goed lijkt. Kom er gezellig bij. We willen je leren kennen en je helpen ontdekken wat bij jou past.” Men raadt wel aan de Bijbel te lezen maar, maar dan om “dichter bij God te komen”, en zeker niet om daarin een spiegel van je eigen tekortkomingen voorgehouden te krijgen.

Daarbij is worshippen belangrijk (de aanbiddingsmuziek wekt immers goede gevoelens op door de muziek en de teksten zeggen alleen maar ‘positieve’ dingen over je). En daarbij moet je bidden in de Geest, wat inhoudt dat je niet zelf bidt maar je laat leiden door wat er in je op komt. Gevoelens spelen een grote rol. Met het verwerpen van Gods geboden als kompas (“de letter doodt maar de Geest maakt levend”) wordt er genavigeerd op gevoelens, ingevingen, impressies, “wat God je op het hart legt” en “wat de Geest je ingeeft.” En daarbij moet je je vooral nooit schuldig voelen.
 

“Geef de duivel een schop onder zijn achterste. Beveel de ziekten om weg te gaan. Claim die autoriteit.”

Daarbij moet je dan claimen wat je hebt, namelijk dat je gelijk bent aan Christus en dezelfde dingen kan doen die Hij deed, namelijk ziekten genezen, demonen uitdrijven en andere tekenen en wonderen te doen. De bezoekers worden opgeroepen zich te identificeren met Jezus, zowel in Zijn gerechtigheid als in Zijn overwinning van zonde en ziekte. “Alles wat Jezus is, ben jij. En alles wat Hij heeft, heb jij.” Ze claimen dat de apostolische gaven voortduren en dat de autoriteit die de Heere Jezus aan de 12 (Markus 6:7-13) en de aan 70 (Lukas 10) gaf, geldt voor alle christenen. Je moet dit echter wel claimen. Er niet om bidden maar claimen. “Geef de duivel een schop onder zijn achterste. Beveel de ziekten om weg te gaan. Claim die autoriteit.”

Je vraagt je dan af waarom ze niet naar de ziekenhuizen gaan en daar alle mensen genezen in de Naam van Jezus. Of waarom ze, als ze menen letterlijk bergen te kunnen te verzetten, ze niet gaan helpen bij allerlei rampen. Ze gaan er blijkbaar ook aan voorbij dat Paulus Trofimus ziek achterliet (2 Timotheüs 4:20) en dat Paulus Epafroditus niet beval genezen te zijn in de Naam van Jezus (Filippenzen 2:25-27) . En dat het de tekenen van een apostel waren (2 Korinthe 12:12) met een bepaald doel.

Dit zijn zo een aantal hoofdpunten. Merk op dat dit verder gaat dan een paar theologische verschillen van inzicht op een paar punten. Alles hangt samen. Het lijken misschien eerst subtiele verschillen; maar het leidt uiteindelijk tot een andere boodschap, een ander beeld van wie God is en wat God wil, een ander mensbeeld, een ander beeld van zonde en een andere manier van leven en een ander doel. Daarom is het op zijn minst een erg gevaarlijke leer. Dat alles genade is kan niet genoeg worden benadrukt. Daar kan ik achter staan. Maar zo wordt het een goedkope genade, een genade die komt zonder bekering en die niet uitwerkt wat het tot doel heeft. Dat wil niet zeggen dat er geen goede dingen worden gezegd. Ik heb wel degelijk ook mooie dingen gehoord die op zichzelf waardevol en Bijbels zijn. Maar het probleem is dat het zo een on-Bijbels geheel wordt. 

Je vraag is of hier de valse christussen en valse profeten uit Mattheus 24:24 mee bedoeld worden. Op zichzelf genomen is dat een heel lastige vraag, want waar gaat het precies over in Mattheus 24:24? Mogelijk gaat het daar meer over personen die mensen aan zich binden en meevoeren, dan over afwijkingen in de leer. Daar durf ik geen harde uitspraken over te doen. Maar laat ik in ieder geval het volgende zeggen: Strikt genomen is er niemand bij hen die op enigerlei wijze claimt een Christus, een Messias, een Gezalfde, een Verlosser te zijn. Maar doordat ze een ander boodschap brengen, ben ik wel geneigd te zeggen dat ze in zekere zin wel ze een andere Christus prediken. Niet een Christus die mijn persoonlijke schuld heeft gedragen en mij heeft verzoend met God en die mij oproept tot bekering en geloof en Hem te volgen en Zijn geboden te bewaren, maar een Christus die mij geeft wat ik denk nodig te hebben.

Ik ben één profeet bij hen tegengekomen, Leon du Preez uit Zuid Afrika, waar ze hoog van opgeven. Ik ben bepaald niet onder de indruk van wat hij zegt of doet. Hier is een zijn zelfpromotie filmpje waar je hem in actie kan zien:

Hij sprak onlangs op de conferentie van Level Church en gaf na afloop aan de leiders voorzegging van hun toekomst. Merk op dat bij deze moderne profeten de vaak ernstige waarschuwingen en de oproep tot bekering, die Bijbelse profeten zo vaak kenmerken, volledig ontbreekt. In plaats daarvan hebben ze alleen maar goede berichten. 

In de Bijbel hebben we altijd met twee zaken te maken: allereerst is er de leer (dat wat God gezegd heeft) en daarbij komt dan de praktische uitwerking en invulling daarvan (hoe te leven naar die leer, naar wat God gezegd heeft). Beide zaken worden in de Bijbel onderwezen en gaan hand in hand. Afwijkingen vinden vaak op twee manieren plaats. De eerste is dat men begint met de leer aan te passen omdat men zich oncomfortabel voelt met wat er onderwezen wordt. Dit zal dan ook gevolgen hebben voor de praktische uitwerking en invulling daarvan.

De tweede is dat men de praktische uitwerking en invulling wil veranderen zodat die meer aan de eigen wensen en vermeende behoeften voldoet. En om dat te rechtvaardigen maakt men ook aanpassingen in de leer. Vaak is het ook een wisselwerking. Om het meer te laten passen bij de eigen wensen, worden zowel de leer als de praktische uitwerking en invulling veranderd. De drijfveer er achter is vaak dat het meer naar de smaak van de mensen moet zijn, dat de dingen die mensen niet willen horen verdwijnen en dat daarvoor in plaats dingen komen die mensen wel graag horen.

Zaken die daarbij vaak als eerste sneuvelen zijn persoonlijke zonde en schuld, want dat is iets dat we in ieder geval niet graag horen. Het tweede dat vaak sneuvelt zijn regels en voorschriften. Die willen we ook niet opgelegd krijgen. We willen in de grond van de zaak toch wel zelf op de troon blijven zitten en grotendeels zelf blijven bepalen. En het derde is dat de genade die ons geschonken wordt in het evangelie niet genoeg is. We willen meer. 
 

"Niet alleen in evangelische kringen, maar net zo goed in reformatorische kringen zijn velen allergisch voor alles wat riekt naar zonde en schuld en geboden"

Dit speelt niet alleen in evangelische en charismatische kringen, maar net zo goed in reformatorische kringen. Ook daar zijn velen allergisch voor alles wat riekt naar zonde en schuld en geboden, want ook daar heerst de gedachte dat mensen daar depressief van worden. En ik vind deze aversie ook in mijn eigen hart. Ik heb vanuit mijn vlees ook niet graag dat mensen mijn zonde en schuld aan het licht brengen of mij er op wijzen wat ik wel of niet zou moeten doen. Maar gelukkig ken ik de bevrijdende kracht van het evangelie zodat ik volop kan zeggen: ja ik sta schuldig, dat is waar, maar er is een Verlosser die mijn zonden en mijn schuld op Zich heeft genomen en ik wil nu naar Zijn geboden leven want die wijzen mij de weg en deze weg leidt tot een eeuwig leven met Hem. Zoals Titus 2: 11-14 zo mooi zegt: “Want de zaligmakende genade van God is verschenen aan alle mensen, en leert ons de goddeloosheid en de wereldse begeerten te verloochenen en in deze tegenwoordige wereld bezonnen, rechtvaardig en godvruchtig te leven, terwijl wij verwachten de zalige hoop en verschijning van de heerlijkheid van de grote God en onze Zaligmaker, Jezus Christus. Hij heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken”. En deze boodschap geldt voor ons allen, ook voor hen die twijfelen of het wel voor hun is want in dit ‘alle mensen’ zit geen uitzondering. Laten we ons daar naar richten en die boodschap uit blijven dragen.

Ik hoop dat dit de vraag beantwoordt.

Een hartelijke groet,
Gerard Slurink