Zelfbevrediging onderdrukken

Mijn vraag gaat over zelfbevrediging. Ik weet dat er al veel vragen over zelfbevrediging zijn gesteld en dat er ook al veel antwoorden op zijn gekomen waar ik echt iets aan heb! Toch heb ik nog een vraag hierover die ik tot nu toe niet tegen ben gekomen. Ik ben nog een vrij jonge vrouw en worstel al een aantal jaar met zelfbevrediging. Echt een verslaving noem ik het niet want ik kan ook weken/maanden zonder. Maar soms gaat het helemaal mis en gebeurt het ineens ook heel vaak. Ik voel me altijd heel leeg, schaamtevol en schuldig als ik het heb gedaan ook omdat het tegen mijn geweten ingaat.

Ik weet (en voel voor mezelf ook) dat ik de goede God en Heere er veel verdriet mee doe. Ik wil het ook helemaal niet doen, maar op het moment zelf lijkt het of ik niet anders kan (of misschien wil). Ik bid ook heel veel of de Heere me ervoor wil bewaren en dat ik ertegen mag strijden in Zijn kracht. Maar op het moment zelf en kort daarna durf ik niet meer te bidden omdat ik me dan schijnheilig en hypocriet voel als ik eerst aan de zonde toegeef en vervolgens om vergeving ga vragen.

Ik heb er ook al onderzoek naar gedaan hoe ik het kan stoppen, wanneer het gebeurt en waardoor, enzovoorts. Eén van de tips die ik vaak tegenkom is: Stel kleine, haalbare doelen en vier je successen. Mijn uiteindelijke vraag gaat over deze tip (omdat deze mij heel realistisch lijkt bij het stoppen hiervan): betekent dat, dat ik het moet 'afbouwen' door eerst wekelijks, daarna maandelijks, enzovoorts, mezelf te bevredigen totdat ik ervan af ben, of maak ik het dan alleen maar erger?

Dankjewel voor je vraag. Mooi dat je zoekt naar een oprechte manier van leven, waarbij de praktijk in overeenstemming is met wat je gelooft. En dat je zoekt naar de weg om minder gebukt te gaan onder de worsteling met zelfbevrediging. 

Ik begrijp de tip die je omschrijft. Te snel willen en te veel druk leggen op jezelf kan averechts werken. Haalbare doelen stellen is zinvol.  

Ik denk inderdaad dat het kan helpen om wat ontspannen om te gaan met het gedrag (namelijk het doen van zelfbevrediging). Bij sommige mensen werkt het goed om verleidingen waar je je niet tegen bestand voelt 'cold turkey' uit te bannen. Maar bij de meeste mensen is het een proces en ik zie de sterke kant daarvan wel in. Jezelf toestaan het gedrag langzaam af te bouwen biedt ruimte aan het leren kennen en doorvoelen van de mechanismen die eraan verbonden zijn. 
Anders gezegd: als je focust op het niet meer doen, blijven je gedachte cirkels waarschijnlijk beperkt tot alles rondom handelen en praktische inzet. Bijvoorbeeld harder je best doen, situaties vermijden, meer bidden en bijbel lezen, etcetera. In deze aanpak is er meestal minder of geen aandacht voor je interne gevoeligheid, waar de drang vandaan komt.

Om dit verschil voor je te zien, kun je denken aan het beeld van een paard dat steeds op hol slaat. Je kunt zijn ruimte beperken en het hek van de weide verstevigen, zodat hij niet uitbreekt. Maar op de lange termijn is het mogelijk zinvoller om het paard te gaan trainen, te onderzoeken waar de drift vandaan komt en wat de ruiter te doen heeft om dat in goede banen te leiden. 

Ik kan me voorstellen dat jij dit ook zo ziet, gezien je vraag of kleine doelen je zouden helpen, in plaats van het verlangen naar zelfbevrediging helemaal onderdrukken. Ik denk inderdaad dat het helpend is om jezelf op die manier ruimte te geven voor een groeiproces. 

Je schrijft dat je al hebt onderzocht wanneer het gebeurt en waardoor. Betekent dit, dat je helder kunt verwoorden en voelen waar je ten diepste naar verlangt als je aan zelfbevrediging wilt doen? Dat je weet welk stuk van jou het wél wil? 

Ik denk dat dat doorzien belangrijk is, om recht te kunnen doen aan wat er aan de hand is. Waarover de strijd van iets niet willen en toch doen bij jou ten diepste gaat. Ik krijg de indruk dat de focus op 'het niet doen' daarom ook een valkuil kan zijn. Omdat die uiterlijke strijd voorbij kan gaan aan wat zich afspeelt in je hart.
 
Waar de Heere Jezus ook geregeld op wijst: niet de uiterlijke zonde verontreinigt de mens. Het gaat om het hart. Bijvoorbeeld een zelfbeeld, herinnering of overtuiging die we nog zelf hoog houden, waar we Hem nog niet hebben durven toelaten. Daarin hebben we Hem nodig: Zijn genade, liefde, kracht, etcetera. En vaak ook elkaar, om de bijbehorende gevoelens uit de isolatie te halen. 

Daarnaast werkt het ook praktisch gezien vaak zo, dat als je vooral bezig bent met iets níet doen, je het vaker doet. Dat komt omdat er dan in je brein veel ruimte naartoe gaat. Daarom werkt het meestal beter, om je vooral te richten op wat je wél wilt. Welk gezonde verlangen er onder je drang naar zelfbevrediging ligt en wat je daarin nodig hebt van jezelf of anderen. Hoe je kunt leren om te groeien in dat toestaan en ervoor opkomen. 

Ik wens je toe dat je door de mogelijke confrontaties heen bemoediging mag ervaren in je verlangen te groeien naar een oprechte levenswandel met Hem. 

Hartelijke groet,
Jantine Stam-van de Beek