Dochtertje wordt gepest

Mijn dochter zit bij een vervelend stel meiden in de klas, bovenbouw basisschool. Fluisteren, groepsvorming, opmerkingen over haar kleding, roddelen, uitlachen en uitlokken van boze reacties. Mijn dochter heeft hier echt last van en wil op sommige dagen niet meer naar school. Ze heeft twee goede vriendinnen, de rest doet met elkaar mee. Ik heb dit vaker op school gemeld en de leerkracht heeft gesprekken met ze gehad. Volgens de leerkracht is mijn dochter heel gevoelig en moeten we haar helpen de dingen kleiner te maken, omdat ze vooral veel dingen 'voelt' of 'denkt'. Ik ben het daar niet mee eens omdat nu de schuld bij mijn dochter lijkt te liggen, terwijl pestgedrag gewoon niet kan. En er wordt echt naar tegen haar gedaan, dat geeft school ook toe.

Afgesproken is om het nog even aan te zien. Hoe kan ik hiermee omgaan? Blijven luisteren doe ik al. Mag ik haar thuishouden als ze echt niet naar school wil en lost dat de dingen op? Of moet school meer doen om dit aan te pakken? En wat kan ik er meer tegen doen? Ik vind het heel vervelend om haar zo ongelukkig te zien.

Beste...,

Wat is het afschuwelijk als het liefste wat je hebt -je kind- op zo'n nare manier bejegend wordt, hè? Pestgedrag komt op te veel scholen voor en soms lijkt het wel of 'men' het niet erg genoeg vindt om het kwaad met wortel en tak uit te roeien. De gedachte om je gepeste kind dan maar thuis te houden is eigenlijk geen optie. En het gaat er ook niet om, om de schuldvraag uit te zoeken: ligt het nu aan de gevoeligheid van het gepeste kind of aan de botheid en hardheid van de pesters? Pesters en de gepeste hebben meestal te weinig of zelfs helemaal geen idee wat de ander drijft, bezighoudt of wat gedrag uitwerkt.

Daarom mijn vraag: heeft de leerkracht van deze kinderen het gesprek met elkáár gefaciliteerd? Waarin uw kind kan uitspreken wat het gedrag van de pesters met haar doet, wat zij allemaal denkt en voelt, maar ook dat de pesters kunnen uitspreken waarom zij dingen doen? Want ja, het is natuurlijk zo dat als eenmaal een bepaald patroon ontstaan is, er ook allerlei dingen over en weer voor elkaar ingevuld worden die misschien niet terecht zijn. De beleefde werkelijkheid komt niet altijd overeen met de feitelijke werkelijkheid. Daarom is het zo belangrijk die beleving naar elkaar uit te spreken én om te benoemen wat helpend kan zijn om de relaties te verbeteren. Daarin kan de leerkracht een zeer belangrijke rol spelen. Maar hij/zij moet daarin denk ik dan wel een goede inschatting kunnen maken van wat er werkelijk gaande is en er een besef van hebben hoe zijn/haar mediërende verantwoordelijkheid nu echt even nodig is. Als het goed is staat hij/zij boven de 'partijen'.

Polarisatie is een enorm kwaad in de wereld waarin wij leven en het juist de school moeten zijn om kinderen te leren daar afstand van te nemen en het verlangen te voeden om met elkaar op te trekken in saamhorigheid en eensgezindheid.

In contact met de school zou ik dit alles als ik u was nog eens te berde brengen. En daarbij kan het heel helpend zijn als u erkenning geeft aan die verschillen in beleving van de werkelijkheid, terwijl u het liefst als een terriër voor uw kind opkomt en de pesters wel ik weet niet wat zou willen zeggen en aandoen.

Daarom wens ik u tact en wijsheid om zó op te kunnen treden dat dit een positieve invloed heeft op het welzijn van de kinderen in de school. En dat het zelfs helpend is voor een nieuwe generatie die uit de afschuwelijke patronen van polarisatie, oordeel en veroordeling wil stappen.

Ik wens u, de kinderen en de school vrede toe!

Met vriendelijke groet,  
Drs. Els van Dijk
Voor begeleiding en advies
www.els-van-dijk.nl