Christuskennis nodig voor Heilig Avondmaal

Regelmatig hoor ik dat Christuskennis nodig is om aan het Heilig Avondmaal te kunnen gaan. Hoe weet je dat je die Christuskennis daadwerkelijk hebt en je dit jezelf niet inbeeldt? Ik worstel hier mee. Ergens las ik hierover: “Er kan liefde tot de Heere, tot Zijn Woord en tot Zijn dienst zijn, zonder dat er sprake is van bewuste kennis van Christus.” Wat wordt hier precies mee bedoeld? 

Groet, een 20’er.

Beste vraagsteller,

Hoe ingewikkeld wil je het maken? Kan er liefde zijn tot de Heere zonder Hem te kennen? Het woordje “bewust” is hier de boosdoener, mijns inziens.

Als degene die deze uitspraak deed bedoelt: de kennis kan zwak zijn, bestreden, vermengd met gebreken, onvolkomen, enzovoorts, dan kan ik het begrijpen en ermee eens zijn. Of bedoelt deze schrijver dat de Heere en Christus twee verschillende Personen zijn zodat je de een wel en de ander (nog) niet kunt kennen? 

Maar mijn vraag zou zijn hoe je aan de liefde tot de Heere komt? Van Wie heb je die anders gekregen dan van Hemzelf? Is onze liefde tot de Heere niet per definitie wederliefde, gewerkt door de Heilige Geest? Gewerkt met het Woord, dat ontdekt (wet) en vertroost (evangelie). Is er werkelijk kennis van de HEERE mogelijk zonder dat de Middelaar hierin een rol speelt? Zegt Jezus niet: niemand komt tot de Vader dan door Mij? En hoe kom je tot Hem, anders dan gelokt door Zijn liefde, aan ons hart verklaard door de Heilige Geest met het Woord? 

Je kunt in parallellie met de genoemde uitspraak ook beweren: er kan liefde zijn tot Christus zonder bewuste kennis van de Vader. Terwijl Christus niet zomaar in deze wereld is verschenen, maar gezonden door Zijn Vader om zondaren terug te brengen bij het hart en in het huis van de Vader. Het moge aan onze kant in de geloofskennis en geloofsbeleving inderdaad verward en onduidelijk liggen, zwak zijn en bestreden, maar laten wij ervoor waken om te scheiden wat God heeft samengevoegd.

Ja, er is Christuskennis nodig om aan het Heilig Avondmaal te gaan. Je Avondmaalsgang is toch een belijdenis dat je het leven hebt leren zoeken buiten jezelf in Hem? Avondmaalgangers heffen hun harten opwaarts in de hemel, waar Jezus Christus is als hun voorbidder aan de rechterhand van de Vader. 

"Het kan eenvoudig niet waar zijn dat er liefde tot de Heere is zonder dat de Geest dit werkt en zonder dat je de Heere Jezus hebt leren bewonderen" 

 

Ik kan natuurlijk niet beoordelen of je je iets inbeeldt. Dat zou kunnen. Mensen hebben een arglistig hart en zijn vaak gericht op hun eigen belang. Hun zogenaamde liefde tot de Heere is verkapte zelfliefde. Ze doen een beetje godsdienstig en vroom, voor hun eigen veiligheid. Maar als je bang bent voor zelfbedrog, weet dan dat God je hart kent. En het kan eenvoudig niet waar zijn dat er liefde tot de Heere is zonder dat de Geest dit werkt en zonder dat je de Heere Jezus hebt leren bewonderen. 

En weet dat je met je bevende hart welkom bent. Ongeschikte, onwaardige en zwakke discipelen zijn welkom bij een geschikte Zaligmaker, Die niet gekomen is voor mensen die al een aardig eindje op weg zijn, maar die mislukt zijn en zichzelf niet kunnen verbeteren. 

Beste vraagsteller, ik schrijf deze regels op maandagmorgen, na een Avondmaalszondag in een gastgemeente. Ik ben zo dankbaar dat er voor mensen die niets hebben volbracht een Zaligmaker is gekomen Die alles heeft volbracht. Want nu kan het ook nog voor mij. Heeft de Heere niet Zelf het Heilig Avondmaal ingesteld omdat Hij wel wist wat van Zijn maaksel is te wachten, hoe zwak van moed en klein wij zijn van krachten? Zo dient de bediening van het Avondmaal juist de versterking van het vaak zo zwakke en bestreden geloof. En dient het de verdieping van de geloofskennis: Hij moet wassen, ik minder worden. 

Ik wens je Gods zegen, met een hartelijke groet, en ten slotte: zing Psalm 65 vers 1, 2 en 3 (zingen is twee keer bidden, zei Luther al). 

Ds. H. Korving