De bijbelse waarheid

Wat is nou waar? Ik vind het allemaal zo lastig hoe de Bijbel en het geloof uitgelegd wordt. Ik zit in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland en hoor daar veel dingen die ik in andere kerken niet of anders hoor, en andersom ook. Bijvoorbeeld de oproep tot geloof mis ik in mijn kerk. Maar tegelijkertijd zijn de bekeerde mensen in mijn kerk zo ernstig. Het is zo echt te zien dat ze een leven met God hebben en dat is in andere kerken soms anders.

Ik weet dat je de Bijbel moet zien als enige waarheid, maar zowel de linkerflank als rechterflank weten deze zo uit te leggen dat het hen precies past en dan lijken ze beide kloppend te zijn. En de dominees in de rechtse kerken zijn ook zo ernstig; het lijkt gewoon allemaal zo te kloppen wat ze zeggen, ook als ze de oudvaders erbij gebruiken. Ik ben zo bang dat ik, als ik voor een linksere kerk kies, (ik houd niet van het begrip, maar gebruik het toch even) dat ik daar op het verkeerde spoor zit. Maar tegelijkertijd ben ik bang dat ik bij erg behoudende dominees geen oproep tot geloof en weinig evangelie hoor.

"Ik ben zo bang dat ik, als ik voor een linksere kerk kies, dat ik daar op het verkeerde spoor zit. Maar tegelijkertijd ben ik bang dat ik bij erg behoudende dominees geen oproep tot geloof en weinig evangelie hoor."

 

Zo hoorde ik pas een preek waarin wel een zogenaamd 'onvoorwaardelijk' evangelie werd gepreekt, maar wel eigenlijk alleen voor iemand die als de verloren zoon erbij zit. Ik zet hier vraagtekens bij, maar vind het ook gevaarlijk om te zeggen dat het niet klopt omdat ik geloof dat de dominee Gods dienaar is. Angst voor zelfbedrog speelt ook heel erg mee. Wat is nu waar?

Ik weet welk antwoord op de vraag zou kunnen komen, bijvoorbeeld dat ik alleen op God moet vertrouwen en de Bijbel moet gebruiken als waarheid, maar dat is zo moeilijk. En juist in de rechtse kerken wordt dat vertrouwen op God niet als genoeg gezien, je moet namelijk eerst wedergeboren zijn, dan rechtvaardigmaking, dan dit, dan dat, etcetera.

Ook als ik steeds bid tot de Heere en mij over probeer te geven lukt dat gewoon steeds niet. Ik val steeds zo terug in de zonde en heb er nog plezier in ook. Ik weet met mijn verstand dat het niet goed is, maar ik heb er zo weinig verdriet van, wat wel nodig is volgens onze dominees.

Als ik doe wat ‘linksere’ dominees zeggen, bijvoorbeeld 'belijd je schuld en geef je over', dan lukt dat gewoon niet. Ik kan het niet en ik wil het diep van binnen ook helemaal niet. Ik wil bij God horen, vooral om de straf te ontgaan, maar ook om Zijn liefde te proeven. Echter, dit is ook een verkeerde reden volgens velen. Hoe zit het nou? Dat is zo lastig voor mij. Kan iemand hier een inhoudelijk antwoord op geven? 

Beste vraagsteller,

In je vraag zie ik twee kanten. De eerste is de vraag: “Wat is waarheid?” Een vraag waar beslist meerdere jongeren (en ouderen) mee worstelen. Daarnaast zie ik in je vraag een meer persoonlijke worsteling waarbij je enerzijds bang bent voor zelfbedrog, maar anderzijds ook je eigen onwil en liefde tot de zonde onder ogen ziet. Op beide punten ga ik proberen een antwoord te formuleren, al zal dat hier en daar wat door elkaar lopen.

In de eerste plaats wil ik je wijzen op het woord van de Heere Jezus zelf in Johannes 5:39: “Onderzoekt de Schriften; want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die zijn het die van Mij getuigen.” Jezus doelde hier in de eerste plaats op het Oude Testament, maar wij hebben nog veel meer tot onze beschikking. Wij hebben de evangeliën, waarin de Heere Jezus in zijn woorden en daden voor ons uitgeschilderd wordt. Dat is wat mij betreft stap 1. Lees en herlees de evangeliën. Bid om een verlicht verstand om te zien wat de Heere je daarin duidelijk wil maken. Zoek de Heere Jezus te leren kennen vanuit zijn eigen Woord. En dan heb je Zijn belofte dat wie zoekt, die vindt.
 
Je hebt het moeilijk met de verschillende geluiden die klinken aan de rechterkant en aan de linkerkant. Wat lezen we in Handelingen 17:11? Dat de bewoners van Berea dagelijks de Schriften onderzochten om te kijken of wat Paulus preekte wel klopte, “of deze dingen alzo waren.” En wat was het gevolg? Velen dan uit hen geloofden (vers 12).   

"Je zult moeten zoeken naar het Bijbelse midden tussen enerzijds een hyper-calvinisme én een oppervlakkig spreken over geloven als was het een vanzelfsprekendheid."

 

Ook als het gaat om verschillen aan de rechter- en aan de linkerkant ligt hier het eerste antwoord en zul je moeten zoeken naar het Bijbelse midden tussen enerzijds een hyper-calvinisme, waarin allerlei voorwaarden worden gesteld voor je tot Christus mag komen en “het bevel van bekering en geloof” (Dordtse Leerregels, hoofdstuk 2, paragraaf 5) vaak ontbreekt én een oppervlakkig spreken over geloven als was het een vanzelfsprekendheid.
  
Wat kan helpen, is het kennis nemen van wat bepaalde oudvaders of reformatoren geschreven hebben. Sommigen vinden erkenning in de hele breedte van de Gereformeerde Gezindte. Maar lees dan wel wat zij zelf schrijven en probeer wat los te komen van de inkleuring die er ter rechter- of linkerzijde aan gegeven wordt. Ik denk even aan het vragenboekje van Hellenbroek. Het wordt veel gebruikt op catechisaties in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte. Heb je ooit op je laten inwerken wat Hellenbroek schrijft over het komen tot geloof, over het “ingaan in het verbond”? Ik geef de betreffende vragen en antwoorden hier even weer uit 
A. Hellenbroek, De Geloofsleer voor onze christelijke jeugd, deel XI, vr. 9 t/m 13:

Hoe gaat de zondaar over in dit verbond?
 
1. God komt eerst tot hem, wanneer hij de zondaar vriendelijk nodigt en bidt (2 Korinthe 5:20).
2. De Heere doet dit met grote ernst en oprechtheid (Ezechiël 33:11).
3. God neemt al de bezwaren van de zondaar weg (Jesaja 55:2).

Wat volgt op deze ernstige nodiging?

De Heere overwint de zondaar door Zijn goddelijke liefde (Hosea 11:4).

Wat doet de geroepen zondaar van zijn kant?

Hij neemt de Heere aan tot zijn God en geeft zich aan Hem over tot een eigendom (Hooglied 2:16).

Op welke wijze geeft de zondaar deze toestemming?

De zondaar doet dit weloverwogen, vrijwillig, als een arme van geest, gelovig en oprecht. Hij stemt volledig in met de eisen en de beloften van het verbond  (Psalm 51:8).

Wat is het gevolg van deze toestemming?

God gedenkt aan Zijn verbond tot in eeuwigheid en de bondgenoten mogen alles eisen wat tot het leven en de zaligheid nodig is (Psalm 74:19).

Dit sluit prachtig gaan bij (opnieuw) de Dordtse Leerregels, hoofdstuk 3/4, paragraaf 8: “Doch zovelen als er door het Evangelie geroepen worden, die worden ernstig geroepen. Want God betoont ernstig en waarachtig in zijn Woord, wat hem aangenaam is; namelijk dat de geroepenen tot Hem komen. Hij belooft ook met ernst allen, die tot Hem komen, de rust der zielen en het eeuwige leven.”

Kortom: ga terug naar de bronnen. Calvijn, onze belijdenisgeschriften, John Bunyan, Petrus Immens en andere onverdachte bronnen. Maar vooral: naar de Bijbel zelf.

“Hoe vol het huis van Christus ook zijn moge, er is altijd plaats. Hij wordt dan ook niet moe van zondaars welkom te heten. Hoe meer er komen, hoe beter.”

 

Waarmee begon Jezus zijn prediking? “Bekeert u, en gelooft het Evangelie” (Markus 1:15). Dat is Jezus’ opdracht aan jou. Bekeer je -doe iedere bekende zonde weg uit je leven, ook die zonde waar je plezier aan beleeft- en geloof Jezus op Zijn woord als Hij zegt dat Hij gekomen is om te zoeken en zalig te maken dat verloren was (Lukas 19:10).

Je schrijft dat je bij God wilt horen en Zijn liefde wil proeven. Lees en herlees dan vooral Lukas 15 over de verloren zoon. De eerste twee verzen van het hoofdstuk spreken over twee soorten mensen: enerzijds tollenaars en zondaars die tot Jezus naderden en anderzijds Farizeeën en Schriftgeleerden die murmureerden.

Vervolgens tekent Jezus de beide groepen in de gelijkenis van de verloren zoon. Als je ergens de liefde van God in een gelijkenis uitgeschilderd vindt, door Jezus zelf, is het hier! Er is een hartelijk welkom voor de jongste zoon, zoals dat er was bij Jezus voor al die tollenaars en zondaars. Maar de oudste zoon, beeld van de Farizeeën en Schriftgeleerden, is even welkom. Zijn vader bad hem (vers 27) om binnen te komen. 
Zo bidt God, van Christuswege, ook jou: “Laat je met God verzoenen” (2 Korinthe 5:20). Kom naar huis! In de woorden van Thomas Boston (in een preek over Mattheüs 11:28): “Hoe vol het huis van Christus ook zijn moge, er is altijd plaats. Hij wordt dan ook niet moe van zondaars welkom te heten. Hoe meer er komen, hoe beter.” En als je gelovend komt, al is het nog zo aarzelend, ben je door dat geloof rechtvaardig voor God (Romeinen 5:1) en een erfgenaam van het eeuwige leven.

J. Noordzij