Hoe gaan wij om met ongelovigen?

In Mattheus 11:19 wordt Jezus een vriend van tollenaren en zondaars genoemd. Hij at en dronk met ze.  Aan de andere kant wordt in Jacobus gezegd dat vriendschap met de wereld vijandschap tegen God is. En zo zijn er meer teksten die daar tegen waarschuwen. Hoe moet je dat zien voor ons als mensen? Kun je alleen met ongelovigen omgaan als je niet meegaat in hun zondige leefstijl?

Beste vragensteller, 

Je stelt een mooie vraag. Hoe gaan wij om met ongelovigen? Als vriend van de wereld, of bewogen met zondaars? Je noemt hierbij een gedeelte uit Jakobus. En deze apostel is glashelder: Je kunt niet een vriend van de wereld zijn en tegelijkertijd zeggen in God te geloven. In hoofdstuk 4 blijkt dat het goed mis is. Er is strijd en conflict. Maar dit heeft een oorzaak. Het komt voort uit de hartstochten die in alle delen van hun lichaam strijd voeren. Hij noemt ze zelfs: “Overspelige mannen en vrouwen… als je een vriend van de wereld wil zijn dan wordt je als een vijand van God aangemerkt” (vers 4).
 
Ook in 2 Korinthe 6 stelt Paulus de retorische vraag: “Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial? Of: Wat deelt een gelovige met een ongelovige?” De vraag stellen is hem beantwoorden. Dat kan niet. Je merkt dat al deze jonge christengemeenten heel erg te maken hadden met de vragen die ook in onze tijd spelen. Hoever kun je meegaan in de heidense wereld waarin je leeft? Daarin is Korinthe niet veel anders meer dan Nederland. Het antwoord is duidelijk: Dat gaat niet. 

Voor mij is een mooie sleuteltekst Filippenzen 2:15. “Opdat u onberispelijk en oprecht zult zijn, kinderen van God, smetteloos te midden van een verkeerd en ontaard geslacht, waaronder u schijnt als lichten in de wereld.” Betekent dit dan dat je niet bevriend mag zijn met je onchristelijke collega op het werk? Of je klasgenoot waar je al jaren mee optrekt en die niet gelooft? Of, zoals ik wel eens hoorde: dat mensen die het geloof vaarwelgezegd hadden hun christelijke vrienden kwijtraakten omdat zij zich af moesten scheiden van deze wereld.
 
Ik denk niet dat Jakobus als ook Paulus dit bedoeld hebben. Integendeel. Het evangelie kwam juist tot de heidenen. En wat is de kern van het evangelie: Dat Christus gekomen is niet om rechtvaardigen zalig te maken, maar zondaars. Juist daarom wordt Hij een Vriend van hoeren en tollenaren genoemd. Daarom lezen we in Lukas 15 dat al de tollenaars en de zondaars tot Hem kwamen. Hij stootte ze juist niet weg, maar behandelde hen met ontferming. Gericht op hun behoud! De christelijke kerk is gebouwd op de ontferming van deze Jezus voor verloren zondaren! 

Ik zou je graag willen uitnodigen om zo het licht uit te dragen. Vanuit de bewogenheid van Christus. Misschien kun je juist vanuit die vriendschap met wereldse mensen het verschil laten zien. Kijk, als je doet zoals de Heere Jezus deed dan blijf je zelf onbesmet met deze wereld. Dan zeg je niet: Nou, laat ik naar dat drankfeest gaan om daar mijn onchristelijke vrienden te ontmoeten. Dan snap je heel goed: Dat kan en mag niet. Maar nodig ze uit. Eet met hen, maar getuig van de Heere Jezus die ook hen zalig wil maken. 

Het zal best een worsteling zijn. Juist in de vraag, hoever je mee kan gaan. De Bijbel is glashelder: geen enkele gemeenschap met een zondige levensstijl en tegelijkertijd voluit betrokken om anderen te winnen voor Gods koninkrijk! Hoe heerlijk is het om zo het beeld van je Meester te vertonen. Ik wens je daarbij Zijn zegen en veel wijsheid! De Heilige Geest wil je daarin leiden. 

Met vriendelijke groet, 
Ds. C. Budding