Boeddhistisch Thailand

Over een aantal dagen hoop ik 2,5 weken naar Thailand te gaan voor mijn passie en hobby: vogels kijken en wat er verder in natuur te vinden is. De natuur is daar overweldigend. Nu is het land extreem Boeddhistisch en ik krijg er steeds meer last van. Ik ben bang (deels) ongemerkt meegezogen te worden in die religie, wat eigenlijk geen religie is. De Heere alleen is de ware God. De Heere laat mij dat steeds meer zien. Ik wil en kan Hem niet verloochenen.

Mensen knielen voor een dode afgodsbeelden, houden zogenaamde 'erediensten' en zetten eten en drinken voor de beelden neer. Maar ook op sociaal vlak. Het begint al bij het groeten van de mensen met de handen tegen elkaar onder het gezicht. Of moet ik niet zo krampachtig zijn? Hoe moet ik hiermee omgaan? Toen wij deze reis boekten sprak dit me nog niet aan.

Beste vragensteller,

Je wilt en kunt de ware God niet verloochenen, dat is een heel mooie en goede instelling, het is ook wat God van je vraagt; Hij vraagt het van je hier in Nederland, te midden van alles wat er op je afkomt, waar je mee te maken krijgt, en wat niet is naar Gods wil en wet. Maar Hij vraagt het ook van je wanneer je over de grenzen van ons land heen gaat, voor jou in dit geval Thailand.

Je gaat naar dit land vanwege jouw passie voor met name de natuur, maar je bent je nu bewust (geworden) dat het een land is waar het Boeddhisme de staatsgodsdienst is, waar ook het culturele en openbare leven nagenoeg geheel van doortrokken is. Je hebt er steeds meer last van gekregen dat het land zo extreem boeddhistisch is, en je bent bang om (deels) meegezogen te worden in die religie; je noemt hier enkele uitingsvormen van.

Je bent echter niet verplicht om aan de uitingsvormen mee te doen, je kunt je daar verre van houden; toch ben je bang om meegezogen te worden, maar zoals je hier in Nederland de bescherming van God overal bij nodig hebt, zeker ook wat betreft het meegezogen worden in het zondige, zo heb je dat ook nodig in Thailand. Het is en blijft dan ook zo nodig om met God je weg te gaan, dichtbij en ver weg, te waken en te bidden dat je niet in verzoeking, in verleiding, komt en dat je standvastig zal blijven in alles wat Hij van je vraagt in Zijn Woord. Je hoeft niet krampachtig te zijn, maar wees wel standvastig. Neem elke dag, hier, maar ook daar, Gods Woord ter hand, laat jouw gebeden er zijn, opdat je met God daar zal zijn en wandelen, en zo mag genieten van Zijn schepping en dat je te midden van alles in die vogels en in de overweldigende natuur de grote Schepper aller dingen mag zien. Laat hierbij jouw gebeden er ook zijn voor de Thai, dat God hun ogen opent en zij mogen komen tot geloof in de ware God.

Met het groeten met de vingertoppen en de handen tegen elkaar onder het gezicht wordt van oorsprong respect en beleefdheid aangegeven; ook al lijkt het misschien op een gebedshouding, dat is het niet. Er wordt zelfs niet van een buitenlander verwacht hetzelfde te doen, wat dus op zich niet verkeerd zou zijn (al moet je dan wel weer weten per persoon hoe hoog je de handen moet houden en hoe diep je moet buigen), maar als buitenlander kun je ook volstaan bij de begroeting door een Thai met een hoofdknik of een glimlach.

Ik wens je een goede en gezegende tijd toe in Thailand.

Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven