Vraag
Ondanks dat we van huis uit kerkelijk zijn opgegroeid, is het geloof bij mijn beide ouders, maar met name mijn moeder, sterk verwaterd. Zij gaat al jaren niet meer naar de kerk en geeft zelfs aan niet meer in de Heere te geloven. Dit an sich is al erg verdrietig, maar sinds kort is ze zich ook nog gaan verdiepen in een ander soort religie. Na mijzelf te hebben ingelezen komt het neer op een holistisch geloof gebaseerd op helingstradities uit het Sjamanisme. Sjamanisme wordt door Wikipedia omschreven als "het manipuleren van bovennatuurlijke machten door een sjamaan die contact zou kunnen maken met geesten en de geestenwereld." Toen wij hierachter kwamen schrokken we enorm.
Mijn moeder is een erg lieve vrouw die alles voor iedereen goed probeert te doen. Zelf omschrijft ze dit alles dan ook voornamelijk als liefdevol met elkaar en de wereld om gaan en het herstellen van de banden met 'moeder natuur'. Ik denk dat ze het kwaad ervan ook oprecht niet inziet. We bidden voor haar, maar erover praten is dus, omdat ze het zelf zo anders ziet, vrij lastig. Desondanks maakt het nu wel dat we hier niet graag komen, omdat we zelf ver weg willen blijven van deze duivelse praktijken.
Sinds de kinderen uitgevlogen zijn, is mijn vader ook niet meer naar de kerk geweest. 's Zondags kan en mag een hoop en in het dagelijks leven lijkt het helemaal niet meer van belang. Nu leest mijn vader na het eten vaak nog uit de Bijbel, en bidt en dankt hij ook voor het eten, maar heb ik het idee dat dat enkel gebeurt als wij er zijn. We hebben mijn vader meermaals meegevraagd naar de kerk, maar dit is er uiteindelijk nooit van gekomen. Ik vind het lastig hier verder op in te blijven gaan. Mijn vader is een man met een goed hart en ik wil dan ook zeker niet doen overkomen alsof ik het beter denk te weten, of mijzelf beter voel dan hem.
Om tot een punt te komen; in de Bijbel staat duidelijk, als gebod van de Heere Zelf dat we onze vader en moeder moeten eren. Maar hoe kan ik dit op een goede manier doen als ik totaal niet achter hun keuzes sta? Is het wel mijn plek om hier wat van te vinden, als kind zijnde? Ik weet niet meer waar we goed aan doen. Tegelijkertijd maak ik me enorm veel zorgen. Het is niet aan ons om dit te beoordelen, maar mochten ze ooit komen te overlijden zullen zij het eeuwige leven hoogstwaarschijnlijk niet kennen (Galaten 5:20-21). Dit is uiteraard het laatste wat je je ouders toewenst en maakt me diep bedroefd. Ik begrijp dat u hier geen kant en klaar antwoord op kan geven, maar ik zou graag weten hoe we hierin naar Gods wil kunnen leven.
Antwoord
Beste vragensteller,
Zoals je weergeeft is er veel veranderd bij jouw ouders wat betreft het geloofsleven. Was daar voorheen het christelijk geloof en de kerkgang, nu verdiept jouw moeder zich in het sjamanisme en vader gaat ook niet meer naar de kerk. Je benoemt nog een aantal zaken, die hier nauw mee samenhangen.
Al met al kan er gesteld worden dat jullie op religieus gebied ver uit elkaar liggen, waarbij je het lastig vindt om er met hen over te spreken, alsook dat de keuze van moeder met zich meebrengt dat je er niet graag meer komt, omdat je je verre wil houden van duivelse praktijken.
Je vraagt: mag je als kind er iets van vinden? Zeker wel, evenals je op andere vlakken iets vindt en daarvoor staat en gaat, zo mag je ook het Woord van God laten spreken over zaken die daarmee in strijd zijn.
Maar eer je dan wel naar Gods gebod je vader en moeder? Zeg nu zelf: vind je dat je ze zou onteren door ze te wijzen op en te onderwijzen uit Gods Woord? Nee toch? Je bidt ook voor hen, je bent bezorgd over hun eeuwige staat, kortom, bewogen over hen. Daarbij benoem je ook positieve dingen over hen: moeder is een erg lieve vrouw, vader is een man met een goed hart, eervolle zaken die je over hen spreekt.
Je gaat niet boven je ouders staan als je hen vanuit het Woord, en naar ik hoop ook vanuit je hart, laat zien wat God van ons mensen vraagt. Zwijg ook niet om de lieve vrede te bewaren, laat ze in je spreken merken dat je bewogen over hen bent en dat je zo de lieve vrede in Jezus Christus voor hen op het oog hebt. Ik ben mij bewust dat het niet altijd eenvoudig is om de juiste woorden te spreken in de verschillen die er zo kunnen zijn, maar zoals je voor hen bidt, bidt ook voor jezelf dat je wijsheid mag krijgen om in de omstandigheden die je schetst de juiste woorden te kunnen spreken.
Een hartelijke groet en wijsheid van Boven toegewenst,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
