Vraag
Is het gek om de lente/zomer met het eeuwige leven te vergelijken en de herfst/winter met negatieve dingen? Ik merk dat ik nu de zomertijd eraan komt veel positiever ben en mezelf beter voel. Als ik dan kijk naar de blauwe lucht, de natuur etc. dan geeft dat gevoel van vrede en stel ik me voor hoe mooi de nieuwe aarde wel niet zal zijn. Ik associeer de herfst/winter met negatieve dingen, is dat oneerbiedig tegenover God?
Antwoord
Beste vraagsteller of -stelster,
Het is zeker geen vreemde vraag. God gebruikt zelf ook beelden van licht en duisternis. Denk maar aan het getuigenis: God is licht en er is totaal geen duisternis in Hem. Ook Jezus zegt van Zichzelf dat Hij het Licht der wereld is. Wie in Hem gelooft zal niet in de duisternis wandelen. Het volk dat in duisternis wandelt zal een groot licht zien.
Als je in een concordante kijkt op het woord licht, dan zie je dat dit heel vaak met God en het leven verbonden wordt. Ook in de nieuwe hemel en aarde zal geen zon of maan meer zijn, omdat God Zelf het licht is.
Dat neemt niet weg dat de seizoenen wel hun betekenis hebben. Dankzij de herfst en winter kan het voorjaar en de zomer weer komen. Zo kan het ook in het leven van het geloof zijn. Perioden van zorgen en aanvechtingen kunnen je verlangen naar het licht -naar God- intens verdiepen. Als het stil is, of je ervaart niet veel van God, wil het niet zeggen dat Hij er niet is. De herfst met zijn mooie kleuren heeft ook iets schoons. De winter, waarin je de knoppen alweer aan de takken ziet zitten, zijn indrukwekkende tekenen van het leven dat bewaard wordt. Tekenen van Gods beloften.
Geestelijk heeft het echt betekenis tot verdieping in de geloofszekerheid, dat wanneer ik het niet voel, de Heere er wel degelijk is. Maar dat neemt niet weg, dat iedereen weer opleeft als de schoonheid van lente en de prille zomer zich openbaart.
Het heeft ook te maken met het psychische leven van een mens. De één wordt somber van regen, kou en donkere dagen. Zelf kan ik er bijvoorbeeld enorm van genieten. Lekker warm aangekleed door storm, regen en sneeuw stappen. Of heerlijk in je verwarmde huis genieten van de bescherming. Dan denk ik wel veel aan zoveel mensen die al die beschermingen niet hebben. Wat voel ik mij dan bevoorrecht. Niet verdiend, maar toch gekregen.
Toen ik in Lima in Peru was heb ik de seizoenen in Nederland erg leren waarderen. In Lima is het altijd heet, droog en daardoor stoffig. Je wordt er loom van. En ook daar, zoveel armoede en onrecht. Hoe heerlijk verfrissend zijn dan de wind, de regen, etc.
De tekenen, die wij in de schepping krijgen tonen ons een mooie en indrukwekkende kant, maar er is ook vreselijk veel verdriet en pijn. In onze taal spreken wij veel over een zonnetje. In woestijngebieden komen veel meer harde namen voor de zon voor – moordend heet, loeiheet, of zelfs de koperen ploert als naam voor de zon.
Kort samengevat, voorjaar en zomer zijn mooie metaforen om het leven met God uit te drukken, maar ze zijn ook beperkt. De duisternis van de nacht kan angstig zijn, maar ook heel gezond voor een goede nachtrust. Het blijven mooie voorbeelden om er onze gevoelens en belevingen mee uit te drukken. Daar is niets mis mee.
Deze dagen las ik ergens dat vreugde zo’n mooi woord is. Vreugde kan er ook zijn als omstandigheden moeilijk zijn. De vreugde in God, dat Hij bij je blijft in voor- en tegenspoed. Het diepst getekend in het lijden en sterven van onze Heere en Heiland. Maar Hij is ook opgestaan. Hij leeft.
Ik hoop je op deze manier een beetje verder te hebben geholpen. Gezegende dagen toegewenst in de komende weken.
Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B. J. van de Kamp
- Geboortedatum:21-11-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hierden
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
