Vraag
Ik ben een moeder van een zoontje van zes. Hij is hoogsensitief. Sinds een paar weken vertelt hij dat hij 42 is en twee kinderen heeft. Dit was eerst wel gezellig en leuk maar het neemt tegenwoordig heel het huishouden over. Niet kunnen zitten op een stoel, want daar zit zijn kind. Niet aan willen kleden, want eerst moeten zijn kinderen aangekleed worden.
Wie heeft dit zelf meegemaakt en wat is je tip voor mij? Ik wil het hem ook niet afpakken. Hij wordt ook echt boos als ik zeg dat hij zes is en geen 42. Nu zegt hij dus: “Ik ben zes, maar voel me 42.”
Antwoord
Ik heb dit niet zelf meegemaakt en er ook in de mij bekende literatuur niets over gevonden. Je kind is hoogsensitief. Daarover is wel veel geschreven en dat zal jou als moeder wel bekend zijn. Je hebt dus waarschijnlijk te maken met een prikkelgevoelig en opmerkzaam kind, dat veel (diepzinnige) vragen stelt, nieuwsgierig en bedachtzaam is, details opmerkt en zo zijn er nog wel wat meer kenmerken te noemen. Dat jouw zoon zich verplaatst in iemand van 42 (4+2?) vind ik bijzonder. Hij heeft twee kinderen en leeft zo in zijn eigen wereld. Hoe moet je daarmee omgaan?
Er zijn kinderen die via fantasiespel allerlei dingen uit het dagelijkse leven verwerken. Zou dat bij jouw zoontje ook het geval kunnen zijn? Is er iets gebeurd waarna hij met zijn verhaal kwam? Is het een vorm van aandacht trekken? Zit hij altijd in zijn rol of is dat maar op bepaalde momenten van de dag en nacht? En hoe is het op school? Is hij daar 6 of 42? Misschien kun je zo je zoontje eens observeren om wat begrip te krijgen voor zijn bijzondere wereld. Dan kun je proberen er op een positieve manier op in te spelen. Misschien ebt het vanzelf weg als je er wat minder aandacht aan besteedt en het gedrag negeert. Of misschien moet je toch zo nu en dan laten merken dat hij gelukkig jouw lieve 6-jarige zoontje is en dat je het niet zo fijn vindt om een kind van 42 jaar te hebben...
Ten slotte: als niets helpt en de fantasie gaat het gewone leven teveel belemmeren, praat er dan eens met je huisarts over. Mogelijk is er dan toch een vorm van hulpverlening nodig.
Maar misschien zijn er lezers, die jouw verhaal wel herkennen, het zelf meegemaakt hebben en jou vanuit hun ervaringen tips willen geven. Ik hoop dat je daar wat aan hebt!
A. Teerds-Gertenbach
Dit artikel is beantwoord door
A. Teerds-Gertenbach
- Geboortedatum:29-01-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Actief
