Verdrietig na verbroken verloving

Mijn ex-verloofde heeft de verloving verbroken. We hadden enkele jaren een relatie en waren het laatste half jaar verloofd en actief op zoek naar een huis. De manier waarop het uitmaken is gegaan is ontzettend naar geweest en heeft ook al mijn vrienden en familieleden geschokt. De afgelopen tijd was ik buitengewoon druk met werk. Daarna had ik eindelijk vakantie en ging ik een weekje op vakantie met vrienden. Dat had ik de laatste jaren niet meer gedaan en ik wilde dat graag nog eens voor het laatst doen voordat ik getrouwd zou zijn.

Op dat moment was zij met haar ouders op vakantie. Ik zou de week daarna bij hen aansluiten. Tijdens mijn vakantie kreeg ik ineens een berichtje dat ze erg twijfelt over de relatie. Ik belde haar direct op, maar ze nam maar heel kort de tijd voor mij, want ze vond de activiteiten tijdens haar vakantie veel belangrijker. Een dag later belde ik haar weer op en toen vertelde ze telefonisch dat we niet bij elkaar passen. Ik wilde direct terug naar Nederland om haar te spreken, maar dit weigerde ze heel stellig.

Vervolgens spraken we de dag dat ik weer terug was af. Ze was ijskoud en had al een muur om zich heen gebouwd en haar keuze was heel duidelijk. Voor mij kwam dit alles compleet uit het niets. Ze vertelde dat ze voelde dat we niet op één lijn zitten qua denken over het geloof, terwijl we allang hadden afgesproken ergens tussenin te gaan zitten (redelijk behoudende gemeente) waar we ons allebei thuis zouden voelen. Blijkbaar zag ze dit toch niet zitten, maar heeft ze dit nooit verteld. Doordat dit tussen ons in stond, ebde haar gevoel voor mij langzaam weg, vertelde ze me.

Daarna was het gesprek klaar. Ik ben snel gedumpt en daarna was elk contact onmogelijk. Ze was ijskoud, bedankte me niet voor de afgelopen jaren en wenste me niet eens geluk. Het is alsof de verloving/relatie nooit iets betekend heeft. Ze wil er ook niet meer over praten. Ook heeft ze mijn ouders niet eens een berichtje of belletje gedaan, terwijl ze er jarenlang regelmatig over de vloer kwam.

Een week voordat het uitging had ze nog allerlei plannen met mij, vertelde ze me hoeveel ze van me hield en maakten we samen plannen. Wat ook heel erg is, is dat we al vaak gemeenschap hebben gehad, in de veronderstelling dat we echt voor elkaar hebben gekozen en de rest van ons leven bij elkaar zouden zijn. Haar keuze kwam voor mij dan ook compleet uit de lucht vallen. Ze heeft haar twijfels nooit in een gesprek aan mij voorgelegd en ik heb niet de kans gekregen iets aan die twijfels te doen. Een keuze voor een andere kerk is voor mij absoluut bespreekbaar en ik vind het heel vreemd om een verloving te behandelen alsof het een verkering van enkele maanden betreft.

Een seculiere praktijkondersteuner bij de huisarts heeft tegen mij gezegd dat ik door moet gaan, veel moet ondernemen en weer moet genieten van het leven. De tijd zal alle wonden genezen, zei ze mij. Echter, hoe kan ik dit het beste doen? En mag ik haar uit christelijk oogpunt wel zo ‘makkelijk’ laten gaan? Ik wil haar niet zo snel opgeven. Ik had haar natuurlijk niet voor niets ten huwelijk gevraagd en ik houd zielsveel van haar.

Graag zou ik haar nog eens spreken als ik heel eerlijk ben, om haar terug te krijgen, maar als dat niet lukt dan zou ik het gewoon met een fijn gesprek willen afsluiten. Ik wil niet achterblijven met allerlei haatdragende gevoelens. Het is onbegrijpelijk dat ze het uitmaakt om het geloof, maar bij het maken van die keuze geen enkele naastenliefde laat zien. Waarom moet het op zo’n harde manier gaan, terwijl je een aantal dagen daarvoor nog beste maatjes was en heel intiem met elkaar was? Tijdens mijn relatie kreeg ik overigens wel altijd veel steun van haar. Ze zorgde heel goed voor mij in moeilijke tijden en ik voor haar.

Kunt u mij hier misschien in adviseren? Ik bid elke dag de hele dag door tot God en ik lees veel in de Bijbel, maar ik krijg geen antwoorden. 

Met vriendelijke groet, een verdrietige jongeman.

Beste verdrietige jongeman,

Ja, dat je verdrietig bent kan ik begrijpen nu je relatie op zo’n drastische wijze is beëindigd. Je schrijft uitgebreid over jezelf, over jullie. Dat is voor mij prettig want ik kan me nu goed een beeld vormen over jullie verkerings- en verlovingstijd, hoewel ik me ook goed bewust ben dat het jóúw verhaal is en het hare heel anders kan zijn! Ook heb ik wel een aantal vragen, waar jij eens over moet nadenken. Daar maar mee beginnen? 

1. Zij geeft “verschil in denken over geloof” als reden op voor het uitmaken. Jij hebt het erover dat jullie een keuze zouden gaan maken voor “een behoudende gemeente.” Mijn vraag daarbij is: wat betekent geloven voor jou, voor jullie? Geloof is ècht iets anders dan de keuze voor een bepaalde kerk. Bovendien is lid zijn van verschillende kerkelijke gemeenten niet zomaar te veranderen door een soort van gemiddelde keuze te gaan maken. Hebben jullie dat wel beseft in de gesprekken die je hierover hebt gevoerd? Hebben jullie wel eens met een dominee of ouderling gepraat over wat ‘geloof’ voor je betekent? Wat vinden haar ouders en jouw ouders van verandering-van-kerk-om-als-stel-bij-elkaar-te-komen? In welke kerk hadden jullie een kerkelijke bevestiging van je huwelijk bedacht... of was dat nog niet aan de orde? Hoe zouden ouders daarmee omgaan, of hoe zou het zijn voor vrienden en familie? Dat laatste is natuurlijk niet van doorslaggevende betekenis, maar de achterliggende vraag (van mij) is: hoe maak je je keuze voor God, naar elkaar, verantwoord naar andere mensen die je lief zijn?

2. Zou het zo kunnen zijn dat zij tijdens haar vakantie met haar ouders heeft gesproken en haar twijfels wèl heeft verwoord? Of dat haar ouders met hààr hebben gepraat zodat zij is gaan twijfelen aan een toekomst voor jullie beiden?

3. Je beschrijft haar als “koud”, haar gedrag als harteloos. Denk je werkelijk, dat ze zo is? Of heeft zij ook gewoonweg verdriet en is de situatie voor haar net zo moeilijk als voor jou? Ik hoef haar niet te verdedigen, maar ik denk het laatste! Met een echt harteloze meid had jij niet jarenlang verkering gehad noch trouwplannen gemaakt, toch? Dit beseffende zou je haar misschien nog een keer een lieve brief kunnen schrijven, waarin je jouw gevoelens beschrijft, zonder verwijtende toon of haatdragende gevoelens koesterend. Als liefde vooral gèven is, geldt dat voor beide kanten en wil je ook zònder haar het beste voor haar! Nee, daarmee krijg je haar niet terug. Waarschijnlijk niet tenminste, want waar vertrouwen beschadigd is kost het heel veel tijd, energie, tact en wijsheid om het terug te winnen! 

4. Zij heeft jou niet bedankt, jouw ouders niet... heb jij dat naar haar en haar ouders wèl uitgesproken of geschreven???

5. Als laatste, maar niet als minste (!!): het spijt je nu dat jullie al een voorschot hebben genomen op het huwelijksleven als man en vrouw. Tja, dat kun je niet meer ongedaan maken. Dus met die gedachte zul jezelf in het reine moeten komen, ook tegenover God tot wie je dagelijks bidt, zoals je schrijft! 

Beste verdrietige jongeman, ik hoop dat ik je een aantal punten van overdenking heb kunnen aanreiken in de tijd die voor je ligt. Hààr krijg je er niet mee terug, maar milder leren kijken zou al winst zijn, want bitterheid, wrok en haatdragende gevoelens maken je niet gelukkig. Nu niet en nooit niet. Zélfs niet als je haar toch nog eens ontmoet of te spreken krijgt!        

De praktijkondersteuner bij je huisarts zei dat “je door moet gaan, veel moet ondernemen en weer moet genieten van het leven.” Zeker, maar dat gaat niet vanzelf: “de tijd zal alle wonden genezen” is een dooddoener, waar ik niet in geloof. Het is wel zo dat je alles wat je meemaakt -meegemaakt hebt- verweeft met je verdere leven. Het zijn allemaal levenslessen, fijne, mooie èn verdrietige, moeilijke. Ze vormen je niet alleen tot de jongeman die je nu bent, maar ook tot de man die je wilt zíjn!

Sterkte toegewenst, 
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1500 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven