Het zout der aarde (2)

Aan ds. Hulsman, dank voor uw uitleg over het zout der aarde. Ik wil nog even iets verhelderen over wat ik bedoel met “irriterend zijn”, want dat had ik denk ik niet helemaal duidelijk neergezet. Ik bedoelde niet dat wij als christenen bewust irriterend moeten zijn of de intentie moeten hebben zo over te komen. Maar meer dat wanneer wij als licht van de wereld zijn, dat de wereld daardoor geïrriteerd raakt. Dat de wereld die de duisternis liever heeft dan het licht, zich ergert aan onze boodschap van het licht en dat als irritant beschouwt.

Ik merk bijvoorbeeld zelf dat zolang het geloof binnen de voordeur blijft of christenen enkel over Gods liefde praten, iedereen het wel prima vindt. Maar wanneer een christen openlijk over het evangelie spreekt, dat iedereen een zondaar is en bekeerd moet worden en enkel door geloof in Jezus gered kan worden, dan merk en voel ik gewoon de ergernis en irritatie bij mensen ontstaan die het evangelie niet kunnen verdragen. Ik merk dan echt dat dat hen irriteert. Dat is vooral wat ik bedoelde daarmee. Klopt het in die zin van het woord wel of is het dan nog steeds onjuist?

Even een korte reactie. Ik begrijp wat je bedoelt. Ik ervaar dat zelf ook. Mensen zitten niet te wachten op een boodschap waarin de noodzaak van bekering en geloof naar voren komt. Dat roept irritatie op.

Toch geloof ik niet dat de Heere Jezus dat bedoelt als Hij over het zout der aarde spreekt. Hij bedoelt een positieve uitwerking. Daarom vraagt Hij: wanneer het zout smakeloos wordt waarmee zal het (de aarde) gezouten worden? Het dient nergens toe. Christenen moet als het zout der aarde het bederf tegen gaan.

Hartelijke groet,
Ds. W. G. Hulsman