Bedrieglijk hart

Kan de duivel je ook laten geloven dat je zalig bent terwijl dat niet zo is? Kan hij ook teksten in je hart geven of zelfs een roeping?

Wat de duivel kan of niet kan is uiteindelijk niet de vraag, maar of wij ons kunnen vergissen als wij denken dat we zalig zijn; of Schriftwoorden in ons hart ook verkeerd kunnen functioneren; en of we ons kunnen inbeelden dat we een roeping hebben, terwijl we die niet hebben.

Om met het laatste te beginnen: Wat de vraagsteller onder “een roeping” verstaat, weet ik niet, maar het zou kunnen zijn: een speciale roeping van God tot een bijzondere taak. God roept ons allemaal tot het leven van de navolging van Christus met het kruis op onze schouders, gewillig om ons eigen inzicht, onze eigen wil en onze eigen belangen helemaal aan de kant te zetten (= onszelf te verloochenen). God roept sommigen van Zijn kinderen tot een speciale taak. Kan het zijn dat je dit (door welke invloed dan ook, de duivel of eigen suggesties) je inbeeldt?

Ja, dat kan. Wij hebben volgens Jeremia een arglistig hart. Dat betekent: steeds geneigd onszelf en anderen te bedriegen. Oplossing? De Schrift leert ons dat God ons innerlijk kent en Hij kan ons voor zelfbedrog bewaren. Dus: alles aan Zijn voeten neergelegd en gevraagd om Zijn leiding en bescherming.

Schriftwoorden, als die met een bijzondere nadruk in ons gemoed opkomen of in ons hart indalen, betekent dit dan dat ze door God Zelf aan ons persoonlijk gericht zijn? De vraag hierachter is: Hoe moeten en mogen wij met de Schrift omgaan, met dreigwoorden of troostwoorden, met aanwijzingen of vermaningen? We kunnen van heel de Schrift leren, maar niet elk woord is aan ons gericht. Neem het bevel van God aan Abram om zijn land te verlaten en op reis te gaan naar een land dat hij niet kende en waarvan hij niet wist waar het lag. Zo hoeft niet iedereen te verhuizen en te emigreren. De meesten niet. Maar sommigen hebben vanuit dit bevel aan Abram toch de overtuiging ontvangen om te verhuizen, enz.

Een dreigwoord moeten we wel ter harte nemen, maar geldt niet in elke levenssituatie; er staat (soms heel uitdrukkelijk) een adres bij; en dit geldt ook van de beloften en troostwoorden der Schrift: ze zijn geadresseerd. Bijvoorbeeld aan treurenden of vermoeiden.

Het meest aangrijpend is het wanneer iemand gelooft dat hij zalig is; en ondertussen is het niet waar. Kan dat? Ja, ook nu geldt dat ons hart tot bedriegen geneigd is. Hoe lossen wij dit op? Dit lossen wij niet op dan door ons zonder enige reserve, onvoorwaardelijk, geheel en al, op de Heere te werpen met al onze zonden en al ons ongeloof en al onze twijfels en al ons zelfbedrog; en alles eerbiedig Hem te vertellen en nu op Zijn grote genade alleen te hopen, ons aan Hem toevertrouwend dat Hij Zijn werk in en voor ons zal doen.

Twijfel aan jezelf, zoveel je wilt, maar twijfel nooit en te nimmer aan de MACHT van God om jou te kunnen redden, en evenmin aan de GEZINDHEID van God om jou te willen redden.

Ds. W. Pieters