Net getrouwd en nog geen kinderwens

We zijn ruim een jaar gelukkig getrouwd. Hoewel er over het krijgen van kinderen al veel geschreven is, vind ik het een moeilijk onderwerp. We staan neutraal t.o.v. het krijgen van kinderen: prima als het komt, ook prima als het uitblijft. Toch hoop ik dat het even duurt voordat ik zwanger raak, omdat het met z’n tweeën zo fijn is en we alle tijd en aandacht voor elkaar hebben om in ons huwelijk te investeren.

We hebben geen medische en ernstige psychische redenen om te wachten met kinderen. Ik krijg de indruk dat het dan de bedoeling vanuit de Bijbel is om er voor open te staan. Ik vind het een ingewikkelde kwestie omdat de Bijbel het krijgen van kinderen als iets positiefs duidt en ikzelf dat niet helemaal zo voel op dit moment. Het hebben van kinderen geeft veel zorg en verantwoordelijkheden. Door het krijgen van kinderen kan Gods Koninkrijk uitgebreid worden, maar wat als je kind(eren) God niet leren kennen? Is het echt zo dat je meer tot Gods eer leeft en Zijn wil doet als je kinderen hebt?

Waarom moet je openstaan voor ‘eigen’ kinderen? Je kan eigenlijk toch beter een bestaand kind (d.m.v. adoptie of pleegzorg) een gelukkige toekomst proberen te geven i.p.v. een nieuw kind (met een ziel voor een eeuwigheid) op de wereld te zetten?

Binnen ons huwelijk is het een open gespreksonderwerp en we brengen dit ook samen in gebed. Hopelijk kunnen jullie wat nieuwe inzichten/tips geven in onze zoektocht om hier als christelijk echtpaar mee om te gaan.

Het is geen gemakkelijk onderwerp dat je aansnijdt. Maar dat wist je al. In de eerste plaats is het fijn dat jullie gelukkig getrouwd zijn. Maar een huwelijk brengt naast vreugde ook vragen mee en verantwoordelijkheden in het dagelijks leven en tegenover Gods Woord. En voor jullie is er het onderwerp kinderen. Daar zitten jullie niet op te wachten. Je wil eerst genieten van je huwelijk en van elkaar. Daar haal je dan een wereldprobleem bij: de wereld is al zo overbevolkt. Dan nog weer nieuw kindjes erbij? Is adoptie dan geen betere optie?

Ik betwijfel dat om twee redenen. Adoptie is in de eerste plaats niet de natuurlijke weg van kinderen krijgen. Het tweede punt, wat tegenwoordig steeds meer naar voren komt: niet alle adoptiekinderen zijn gelukkig geworden in een ander land, met een andere cultuur enzovoort. De verandering is zo groot dat veel kinderen die geadopteerd zijn soms heel ongelukkig zijn.
             
Dan is er nog de pleegzorg, ook een optie. Jullie hebben die dingen samen besproken. Toch... al lezend in je Bijbel kwam je tot de slotsom dat het voor jullie hetzelfde is of er kinderen komen of niet komen. Maar toch ben je hierin niet eerlijk, want je hoopt dat je nog niet in verwachting geraakt. Je staat er wel voor open, maar nu nog niet. 

Ook de andere kant noem je; de zorgen en de verantwoordelijkheid en... elk kind heeft een ziel voor de eeuwigheid. Dat is waar! Daar moeten en mogen we veel aandacht aan schenken. Maar wat kunnen we ons een zorgen maken over allerlei tijdelijke dingen. Is dat wel juist?

De Heere belooft de gehuwden bij te staan in alle dingen. “Roep Mij aan. Wees in geen ding bezorgd...” En wat kinderen betreft: bij de kerkelijke huwelijksbevestiging wordt vaak uit Psalm 127 gememoreerd: “Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE, de vrucht van de schoot is Zijn beloning. Zoals pijlen in de hand van een held, zo zijn de zonen, ontvangen in de jeugd. Welzalig de man die zijn pijlkoker daarmee gevuld heeft; zij worden niet beschaamd, als zij met de vijanden spreken in de poort.”

De Heere onze God zegt: “Ik ben er bij.” Misschien spreekt jullie trouwtekst hier ook wel over. Hoe bedoelde de Heere dat nu? God maakte Adam en gaf hem Eva als een hulpe tegenover. Samen gingen ze het leven in als eerste mensenpaar. Eva, Adams vrouw, kreeg van de Heere een lichaam dat geschapen was om nieuw leven te dragen, het vermogen om nieuw leven te voort te brengen. Borsten om te voeden. Hebben jullie er wel eens bij stilgestaan hoe groot het wonder is dat de Heere je insluit om de wereld mee te bevolken. Het menselijk geslacht voort te zetten. Kinderen voort te brengen tot Zijn eer. Want al is het nog zo fijn in jullie huwelijk, het is niet zo dat een perfect huwelijk gebaseerd is op slechts bevrediging van de seksuele gevoelens en de creatieve behoeften van de man en de vrouw. De sleutel van een goed huwelijk is ook niet het wel of niet kinderen hebben, maar het verlangen om tot eer van de Heere te leven. Dat in elk geval na te streven. Niet ons fijne leventje met zijn genoegens en blijde dingen maakt ons gelukkig, maar leven met Hem. Dat geeft ons huwelijksleven fleur. Maar ook vreugde en rust.

De Heere draagt een man op om zijn vader en moeder te verlaten en zijn vrouw aan te hangen. Die twee zullen tot één vlees zijn .Dat is een heel intieme verhouding tussen de man en zijn vrouw. Het is ook een leerproces in vriendschap en vertrouwen naar elkaar toe. 

Maar ook het openstaan voor nieuw leven is een onderdeel van het levensgeluk. Denk aan Sara, de vrouw van Abraham, zij was onvruchtbaar. Wat een intens verdriet gaf dat. En als Abraham 100 jaar is, dan krijgen ze, als geschenk van God, een zoon.

Op een andere plaats in de Bijbel zie je Izak samen met Rebekka smeken om een kind. Twintig jaar lang baden zij om een kindje. En na die twintig jaar verhoorde de Heere dat gebed. Ik bedoel hiermee te zeggen: het is geen vanzelfsprekende zaak dat je kinderen krijgt. Het is een Gods wonder als de Heere God ons kinderen geeft! Heel veel vrouwen hebben geworsteld en gesmeekt om een kindje. Ook vandaag nog. Wat een intens verdriet als de Heere ons geen kinderen geeft.

Je zegt: “Maar ik krijg de indruk dat het de bedoeling vanuit de Bijbel is om er voor open te staan. Ik vind het een ingewikkelde kwestie omdat de Bijbel het krijgen van kinderen als iets positiefs duidt en ikzelf dat niet helemaal zo voel op dit moment.”
 
Nu voel je dat misschien nog niet, maar hopelijk komt dat, want het is wel de werkelijkheid. En hoe groot is de vreugde en de verwondering als je als vrouw een kindje in je armen mag sluiten. In jouw lichaam verwekt, in jouw lichaam gegroeid en straks loopt het als een volwassen mens op de wereld, misschien wel heel belangrijk voor de wereld en de Heere en zijn dienst... Jij mocht het voortbrengen. Verwacht in dit verband alles van de Heere. Leef opziende tot Hem.

Lieve zuster, vertrouw op de Heere en haal er niet allerlei dingen bij zoals: “i.p.v. een nieuw kind (met een ziel voor een eeuwigheid) op de wereld te zetten.” Deze uitdrukking past niet bij een leven met de Heere.

Ik trek mijn conclusie: een babytje is op dit moment een stoorzender voor je. Durf dat onder ogen te zien! Je draagt heel wat aan, maar misschien ben je psychisch nog niet rijp om kinderen te krijgen. Het is beter om je er, samen met je man, rustig op voor te bereiden. Dan ga je vast ook zien hoe groot de zegen is als de Heere je een kindje toevertrouwt. Nog geen kinderen willen, dan kom je ook op het terrein van voorbehoedsmiddelen. Zoek een Bijbels verantwoorde weg om die te gaan. Maar ook om het intieme leven als man en vrouw niet te zien zoals de wereld die ziet, enkel als genotmiddel. Het is en blijft een onderdeel van Gods plan. Het heilige plan waarin Hij de man en de vrouw samen betrekt.

Ik wens jullie samen veel eensgezindheid en liefde toe. Niet alleen voor elkaar, maar ook voor Gods Woord. Heere, geef ons verstand, met Goddelijk licht bestraald.

Hartelijke groet,
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven