Geen lichamelijk contact als homo

Vanmiddag heb ik urenlang gelezen op jullie site. Mijn insteek was “homoseksualiteit/geaardheid”. Ik heb veel van hetzelfde gezien. Ik ben zelf gelovig en kerkelijk actief. Steeds zie ik dezelfde meldingen dat de geaardheid geen zonde kan zijn, maar de uitvoering wel.

Nu wil het geval dat ik al 22 jaar met een partner van hetzelfde geslacht leef. Sinds enkele jaren hebben we geen lichamelijk contact. Niet omdat we dat niet goedkeuren, maar als gevolg van lichamelijke problemen. We leven wel samen, maar slapen apart. Hoe ziet God zo’n situatie volgens jullie? Mogen we verder samen of moeten we toch met elkaar breken?

Beste vraagsteller,

Eerlijk gezegd voel ik me wat ongemakkelijk bij deze vraag. “Hoe ziet God zo’n situatie?” Het vereist nogal wat om daar antwoord op te geven. Ik ben God niet en ik weet óók niet of ik een beter ‘lijntje’ met Hem heb dan jij. Daarom ben ik geneigd om te zeggen dat je dit echt zelf met Hem moet uitzoeken. Temeer omdat ik op grond van een paar regels niet kan en mag wegen wat hierover in jouw hart leeft. Bijvoorbeeld: meen je het echt dat je je afvraagt of jullie niet moeten breken?

Maar goed, ik wil me er niet van af maken met een simpel ‘zoek het zelf maar uit’. Als we hierover met elkaar in gesprek zouden gaan, zou ik denk ik de volgende punten met je willen verkennen. 

First things first: het allerbelangrijkste is dat jullie een persoonlijke relatie met de Heere Jezus hebben. Wat dat betekent, kun je op veel verschillende manieren omschrijven, maar het houdt onder andere in dat je jezelf toevertrouwt aan Hem. Je laat je hart vullen met Zijn liefde voor jou en probeert te leven met een hart vol liefde voor Hem. David schrijft hierover heel mooi in Psalm 37 vers 3-5: “‘Vertrouw op de HEERE en doe het goede [...]. Schep vreugde in de HEERE, dan zal Hij u geven wat uw hart verlangt. Vertrouw uw weg aan de HEERE toe en vertrouw op Hem: Hij zal het doen.” Kortom, leg je vraag in de eerste plaats voor aan de Heere (als je dat al niet gedaan hebt).

Vervolgens ga je in de Bijbel op zoek naar de wil van God als het gaat over homoseksualiteit. Wat daaruit mijn eigen conclusie is heb je al uitgevonden, dus dat hoef ik hier niet uit de doeken te doen. Wel een correctie: ik zou niet zeggen “dat de geaardheid geen zonde is, maar de uitvoering wel.” Ik voel me niet thuis bij de formulering: “Je mag het wel zijn, maar niet doen.” Ik ben homo en ik doe homo, zij het tot een bepaalde grens, namelijk de seksuele relatie (en wat daartoe kan leiden). 

Dat gezegd hebbend, sluit ik niet uit (en ik citeer mezelf uit mijn boekje “Oké, ik ben dus homo”) “dat twee homo’s samen een intieme vriendschapsrelatie hebben die toch principieel verschilt van een huwelijk. Dat wil zeggen: het lijkt in bepaalde opzichten misschien op een huwelijksrelatie, maar het is géén seksuele relatie” (pag. 62). Ik sluit zelfs niet uit dat homo’s op deze manier met elkaar samenwonen, al maak ik er geen reclame voor (pag. 65).

Stel dat je dit met me eens zou zijn, dan kan ik me er iets bij voorstellen dat jullie tegenover God schuld belijden over jullie seksuele relatie in het verleden en vervolgens blijven samenleven zoals jullie nu doen. 

Ik vind het lastig om er iets over te zeggen als jullie principieel niet van mening veranderd zijn, maar alleen om praktische redenen ‘volgens het boekje’ leven. Met God leven is een kwestie van het hart, niet alleen van het uiterlijk. Daarom verwijs ik nog maar een keer terug naar de derde alinea van antwoord (“First things first”). Ik moet hierbij ook denken aan wat Paulus schrijft in Romeinen 14 vers 5: “Laat ieder in zijn eigen geest ten volle overtuigd zijn.”

Geloof en wijsheid in deze kwestie gewenst!

Hartelijke groet,
Herman van Wijngaarden

Dit artikel is beantwoord door

Herman van Wijngaarden

• Geboortedatum:
  06-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebergen
• Status:
  Actief

33 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven