Verschil tussen jezelf beproeven en in jezelf graven

Ik lees nogal eens in antwoorden op vragen waarin mensen worstelen met zaken zoals: “Ik heb geen zondekennis, ik vind geen aanvaarding van de straf op de zonden bij mezelf” dat er dan gezegd wordt dat je niet zo in jezelf moet graven. Maar Paulus roept op om onszelf te beproeven of we in het geloof zijn. Kunt u aangeven wat het verschil is tussen jezelf beproeven en in jezelf graven?

Beste vrager,

Je vraagt naar het verschil van graven in jezelf en anderzijds jezelf beproeven. Het onderzoeken van jezelf en jezelf beproeven zijn bijbelse gegevens. Ik moet allereerst denken aan Ps.139:23 en 24: “Doorgrond mij o God en ken mijn hart; beproef mij en ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg.”Wanneer de liefde van God in ons hart is, dan leggen we ons hart en leven voor de Heere neer. We vragen dan aan de HEERE of  Hij ons wil beproeven en onderzoeken. Daar begint het echte onderzoek mee. 

Waarom vragen we dat? Omdat we het goed met de Heere willen hebben. Dus elk onderzoek van ons hart moet met de HEERE gedaan worden. Wanneer we het zonder de Heere doen, staan wijzelf te veel in het middelpunt. Het wordt dan ook een wettische zaak. Het dient altijd een onderzoek/beproeving  uit liefde te zijn.

In  jezelf  graven lost niets op, maar je onderzoeken aan de hand van het Woord geeft zegen. Beproef jezelf of je in het geloof bent. Is er het verlaten op de Heere? Dus niet allereerst hoe strafwaardig ik ben, dat wordt in omgang met de Heere wel geleerd. Maar allereerst: hoe is mijn verhouding tot de Heere, tot de Heilige Schrift, hoe is mijn  gebedsleven? Of is het juist mijn zonde dat ik niet met de Heere leef? Denk aan de vraag van Jezus: “Hebt u Mij lief?” Dat is een ontdekkende vraag en een heerlijk antwoord: “Heere, U weet alle dingen, U weet dat ik U liefheb.”

Dat wens ik je van harte toe.

Met hartelijke groeten,
Ds. A. K. Wallet