Vraag
Op mijn werk had ik een goede band met een collega. Die band werd steeds hechter en na verloop van tijd begonnen we meer voor elkaar te voelen. Nu is hij niet van een kerk en ook niet christelijk opgevoed. We hebben het hier over gehad. Hij zag het niet zitten om zich aan te sluiten bij de Gereformeerde Gemeenten. Dit snap ik ergens wel, want dat is ook een heel grote stap natuurlijk. Hij wilde eventueel wel een keer naar een wat ‘lichtere’ kerk. Ik heb aangegeven dat ik het snap en ik een keer met hem mee wil gaan/luisteren, maar dat ik wel belijdenis heb gedaan in de Ger. Gem. en dat ik voel dat God mij daar een plaats heeft gegeven. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat we op het gebied van geloof niet bij elkaar passen. Daarom zijn we geen relatie aan gegaan.
Op het werk komen we elkaar regelmatig tegen. Kort na deze beslissing probeerden we weer zakelijk als collega’s met elkaar om te gaan. Dit ging een maand goed, maar ik merk dat we nu steeds naar elkaar toe getrokken worden. We proberen elkaar nu te ontlopen, wat niet echt prettig voelt. En als we een keer contact hebben, is het erg gezellig en voelen we de liefde weer. We hebben beiden door dat dit eigenlijk niet meer langer zo kan. Wat moet ik doen? Een relatie met hem aangaan? Dit zou ik graag willen, maar ik kan niet mijn belijdenis intrekken en dit wil ik ook niet. Of moet ik ander werk zoeken? Maar ik heb het hier juist naar mijn zin met de collega’s.
Antwoord
Beste mensen, dank voor de vraag. Een wezenlijk probleem en ook een geestelijke problematiek. Positief dat je er zó instaat dat je je belijdenis niet wilt verloochenen. En dan nu kiest voor een zakelijke, collegiale omgang met elkaar. Maar begrijpelijk ook moeilijk na wat er tussen jullie gegroeid is.
Je weet wat de Heere zegt over een relatie aangaan met een niet-gelovige. Zie 2 Kor. 6:14. In die lijn heb je tot nu toe gehandeld. Maar: er blijkt toch meer te zijn dan alleen collegialiteit... Wat nu te doen?
Mijn voorstel aan jou/jullie is om samen een jaar naar de catechisatie te gaan in de gemeente waar de vragensteller lid is. Ik ken de situatie niet, maar het zou mooi zijn als dit een 18+ of volwassenencatechese kon zijn. Of misschien zelfs een belijdeniscatechisatie. Niet om belijdenis te (gaan) doen, maar om de leer van de kerk goed te leren kennen. Al heb jij dan zelf al belijdenis gedaan: als je er samen naar toe gaat, kun je er ook goed over napraten. Hopelijk geeft de dominee/ouderling zo les dat hij jouw/zijn vragen ook goed en geduldig uit kan leggen en de regels die in de kerk gelden bijbels duidelijk kan maken. De Heere kan dit werk gebruiken om het geloof in het hart te wekken en de wederzijdse liefde te verdiepen.
Samengevat: doe geen overhaaste stappen. Niet in negatieve zin en niet in positieve zin. Maar ga een jaar lang samen verder in het gebruik van de middelen van de genade( zoals: gebed/Bijbellezen/catechese/kerkgang/ gesprekken met betrokken deskundigen) en ontdek hoe je er persoonlijk en samen dan in staat. Als God er in meekomt (en dat belooft Hij!) wenkt er tegen die tijd een blij perspectief. Dat hoop ik van harte voor jou, voor jullie!
Met een meelevende groet,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mijn vriendin (al zijn we al 15 jaar getrouwd) kwam uit dezelfde hoek als waar jij vandaan komt (kerkelijk gezien).
Ikzelf had totaal geen religieuze achtergrond.
Ik stond er vergelijkbaar in als jouw collega.
Ik ben een paar keer meegeweest naar haar eigen gemeente. Voor een "leek" zijn dergelijke diensten best moeilijk te volgen, omdat er veel in een soort jargon gesproken wordt.
Toen onze relatie serieuzer werd zijn we toch breder gaan kijken. We hebben alle kerken in haar omgeving bezocht op diverse zondagen.
Voordeel daarvan was (achteraf) dat je, door de verschillen te bestuderen, veel sneller bij de kern komt.
Uiteindelijk heb ik een Alpha-cursus gedaan, en zijn we samen een gemeente gaan zoeken waar we ons beiden thuisvoelden, en waar we ook van geloofden dat dat de plaats was waar we neergezet werden.
Mocht het tot een serieuzere relatie komen een paar tips van een ervaringsdeskundige:
-Nodig hem een keer op een zondag uit, en laat hem op deze wijze proeven aan je levenswijze, en hoe je geloof daar onderdeel van is.
-Ga samen ook eens naar een gemeente waar dezelfde boodschap in wat gemakkelijker taal gebracht wordt (ongeacht opleidingsniveau: als je er koud inspringt zijn GerGem-diensten vrij moeilijk te volgen).
-Sta open voor vragen, en ga discussies niet uit de weg.
-Vraag aan je familieleden of ze open staan voor inhoudelijke gesprekken met een buitenstaander.
-Ga pas echt "verkering" aan als je daadwerkelijk een beetje van elkaars denkwijze en levenswijze geproefd hebt.
-Mooi dat je je belijdenis trouw blijft, maar in de eerste plaats heb je God trouw gezworen, en niet zozeer de lokale kerkelijke gemeente (dan zou je immers nooit kunnen verhuizen), of het kerkgenootschap an sich (ook de GerGem heeft liggingsverschillen, die lokaal een overlap kunnen hebben met HHK, CGK, GGiN, en zelfs (afgezien van vrouwenstandpunt) GKV.
Het kan zijn dat God je collega roept door middel van jou, het tegenovergestelde kan wellicht ook waar zijn.
Wijsheid gewenst!
Pin jezelf niet te veel vast op een naam van een kerk. Je hebt immers belijdenis van het geloof gedaan en het geloof wil je delen met je partner. Praat veel met elkaar over het geloof en wat het jou brengt. Voor een buitenstaander zijn alle vanzelfsprekendheden voor jou vreemd en worden bevraagd naar achtergrond en soms ook in twijfel getrokken.
Als jullie verder komen en je partner is positief over het geloof, maak dan samen een zoektocht. Een catechesatie volgen is op zich een goede tip, al merkte ik bij mijn man dat hij daar weinig aan had. Aan de bijbelkring binnen de kerk of gesprekken ) discussies met christelijke vrienden had hij meer.
Veel succes samen!
