Bekering in de baarmoeder

Kan ik mijn kind bekeren in de baarmoeder? Is dat bijvoorbeeld door preken te luisteren?

Beste lezeres,

Dank voor de vraag. Daar beluister ik een mooi verlangen in. Ik vermoed dat je zwanger bent en bezig bent met het eeuwig welzijn van het kindje dat je verwacht. Nu, dat is een heel goede zaak. Wij mogen al voordat ons kind geboren wordt daar voor Gods aangezicht mee bezig zijn. De dichter van Psalm 22 verwoordde het zo: “Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af.” Zijn moeder ‘wierp’ haar nog ongeboren kind al op de Heere. Dat zal betekenen: zij pleitte op Gods beloften, ook voor haar kind. En dat mogen wij ook doen. Laten we als aanstaande vader en moeder bidden voor het zich ontwikkelende kindje, vanaf het moment dat we weten het te mogen verwachten. En dan mag je daarbij pleiten op Gods verbond. Het verbond van God is er eerder dan het téken van dat verbond, de doop.

Alleen: we kunnen ons kindje niet bekeren. Niet in en niet buiten de baarmoeder. Bekering is aan de ene kant een eis van de Heere. Denk aan de veelvuldige oproep in de Bijbel: “Bekeer u.” Tegelijk is het een gave van God. Zoals Jeremia het bad: “Heere, bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn.” De eis wil ons op de knieën brengen. Om het met woorden van Augustinus te zeggen: “Heere, geef wat U vraagt, en vraag dan maar wat U wilt.”
 
Bekering is een persoonlijke zaak, die ook ons kind zal moeten leren. Zou preken luisteren dan geen middel kunnen zijn? Niet in de directe zin; dat moge duidelijk zijn uit wat ik daar zojuist over zei. Laten we preken luisteren in de eerste plaats met het oog op onszelf. Immers, ook wij moeten ons bekeren. Daarom mijn vraag: heb je dat persoonlijk al gedaan? En luister je zo naar de prediking, met het oog op jezelf?

Dan zou dat indirect toch van betekenis kunnen worden voor je kind. Hoe vaak heeft de Heere al een Godvrezende vader of moeder willen gebruiken als een middel in Zijn hand om een kind tot bekering te brengen. Als we zelf dichtbij de Heere leven, kan ons kind jaloers worden op zo’n leven en denken: dat wil ik ook.

Nee, nogmaals: we hebben dat niet in de hand. Het is niet voor niets dat wij en onze kinderen bekering nódig hebben. We staan vanuit onszelf immers allemaal met de rug naar de Heere toe? Wat een genade als de Heere óók het woord en de levenswandel van Godvrezende ouders gebruikt om een kind tot Hem te trekken. Nee, dan was het niet omdat ik zo ijverig naar preken luisterde. Dan was het omdat Zijn Geest het hart opende en Zijn woorden toepaste.

Ik eindig waar ik begon: bij dat mooie verlangen voor je kind. Laat dat je veel op de knieën brengen. En leef het dan (straks) maar in liefde voor: we gunnen je niet aan de duivel, we gunnen je aan de Heere!

Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs