Storm in mijn hart

Ik kan veel dingen in de Bijbel niet begrijpen. Zoals de wetten in het Oude Testament (OT), maar ook erger ik me aan Jezus in het Nieuwe Testament (NT). Mij is altijd geleerd dat als je God leert kennen dat die vragen dan verdwijnen en je dan rust vindt in Hem. Nou, dat klopt in mijn geval dus niet! God ìs goed voor mij geweest, ik weet ook dat Hij mij mijn zonden heeft vergeven, en toch maakt dit mij niet gelukkig en tevreden. Hoe kan het dat christenen al die gruwelen uit het OT maar kunnen negeren/accepteren omdat ze in de Bijbel staan?

Ook in andere godsdiensten maken mensen spirituele ervaringen en aanrakingen mee. Dus wie zegt mij dat mijn ervaringen kwamen door de God van de Bijbel? Ja, ik ontving vergeving van mijn zonden, jaren geleden (en ik weet het zeker!) toen ik tot Jezus vluchtte. En toch telkens weer die onrust, twijfel en opstand tegen God.

Mijn kinderen zeiden wel eens tegen mij: “Ja, voor jou is het makkelijk praten. Jij weet toch dat je gered bent, dus jij bent veilig. Logisch dat je alles kunt aanvaarden.” Maar dat kan ik helemaal niet! Het grootste deel van mijn leven loop ik telkens weer tegen zaken uit de Bijbel aan waar ik moeite mee heb en die me opstandig maken. Het liefst zou ik de brui aan het geloof in de Bijbel geven, maar dat maakt me natuurlijk ook bang, want dan wacht me de hel. Maar eigenlijk kàn de hel mij niet meer wachten, want volgens christenen kun je niet meer verloren gaan wanneer God je je zonden heeft vergeven.

Wat ik me nu wel afvraag... En waarom zegt Paulus: “Ik heb het geloof behouden”, enzovoorts? Ligt het dan tòch aan ons volharden? Ìk heb het geloof namelijk níet behouden. Hoe kan je die twee zaken rijmen? Wèl vergeving te hebben ontvangen, waardoor op dat moment mijn hart brak voor God, en tòch het geloof niet kunnen behouden?

Beste vriend, bij het lezen van je vraag merk ik dat het stormt in je hart. Je ervaart niet de vrede en harmonie die een vrucht van het geloof zijn. Het voelt als een chaos van binnen en het brengt je in de war.

In feite bestaat de vraag uit een heel aantal vragen. Laat ik proberen voor mezelf die vragen op een rij te zetten. Vervolgens hoop ik dan antwoorden te geven, voor zover dat in mijn vermogen is.

1. Wat moet ik met de dingen in de Bijbel die ik niet kan begrijpen en waaraan ik me erger?
2. Hoe komt het dat de ergernis niet weggaat nadat ik God leerde kennen en vergeving kreeg?
3. Hoe kunnen christenen al die gruwelen uit het OT accepteren en negeren?
4. Andere godsdiensten kennen spirituele ervaringen, hoe weet ik dat de mijne vanuit de Bijbel is?
5. Waarom heb ik onrust, twijfel en opstand tegen God, terwijl ik vergeving vond bij Jezus?
6. Kan ik verloren gaan na vergeving te hebben ontvangen, wanneer ik de brui geef aan het geloof?
7. Ligt het behouden van het geloof aan ons volharden of niet?
8. ​Hoe kan het dat ik wel vergeving ontving en toch het geloof niet heb kunnen behouden?

Ik hoop dat deze opsomming helpt om op de verschillende vragen in te gaan.

1. Ik kan me voorstellen dat je een aantal wetten niet begrijpt. Dat kan te maken hebben met het feit dat het heel moeilijk is voor ons om ons te verplaatsen in die tijd. Sommige wetten hadden te maken met afgodische gebruiken van omringende volken, waaraan Israel niet mocht meedoen. Je ergert je ook aan Jezus in het NT. Graag zou ik weten waaraan precies. Zijn het Zijn radicale woorden over het uitrukken van je oog, die je ergeren? Is het Zijn spreken over het helse vuur? Wanneer deze dingen ons ergeren, kan dat te maken hebben met een gebrek aan besef van de heiligheid van God en de ernst van de zonde. Het is overigens niet erg dat wij niet alles begrijpen in de Bijbel. God is oneindig veel groter dan ons verstand. Gelukkig wel. Een kind begrijpt niet alles wat zijn vader doet, maar vertrouwt dat vader het goed doet. Zo mogen wij ook leven.

2. God leren kennen is niet beperkt tot een eenmalige geestelijke ervaring. Wanneer we vergeving van zonden ontvangen door Christus, dan komt de Heilige Geest in ons wonen en werken om God meer te leren kennen. Het kan dat we ons ergeren, zoals de discipelen, die de Heere Jezus oprecht volgden, zich ergerden toen Hij ging lijden en sterven. Dat heeft te maken met een gebrek aan inzicht in Gods Woord, Zijn weg en Zijn wil. Een andere oorzaak is gebrek aan geloofsvertrouwen. Ten slotte is het probleem ook een gebrek aan nederigheid.

3. Sommige gruwelen in het OT hebben te maken met Gods rechtvaardigheid. De volken in Kanaän moesten uitgeroeid worden omdat de maat van de zonde vol was. Ze dienden afgoden, offerden kinderen en leefden in seksuele zonden. Het was dus een oordeel van God. Zo zal er aan het eind van de wereldgeschiedenis ook een oordeel van God zijn. Andere gruwelen worden bedreven door de boosheid en verdorvenheid van mensen, zoals de gruweldaad in Richteren 19. Zulke dingen gebeuren nog in deze wereld. We mogen God daarvan niet de schuld geven. De Bijbel is eerlijk in het opschrijven van deze dingen in plaats van die te verzwijgen. Ik begrijp niet goed waarom je zegt dat christenen deze dingen accepteren en negeren. We erkennen dat deze dingen gebeuren. Christenen accepteren dat Gods oordeel over de zonde rechtvaardig is. Maar bedenk dat God Zijn Zoon gaf om een weg van verlossing te geven in Hem. Dat is een heerlijk wonder van Zijn goedheid.

4. Omdat je met je zonden tot Jezus bent gevlucht en daar vergeving vond, weet je dat deze ervaring gewerkt is door de God van de Bijbel. Spirituele ervaring in andere godsdiensten heeft altijd te maken met een weg van zelfverlossing. Door meditatie of door plichtsvervulling proberen mensen het goddelijke te bereiken. Het is als een ladder waarlangs je omhoog moet klimmen. Dat is echter onmogelijk. De Bijbel is uniek in de leer dat we tot God mogen komen op grond van louter genade. Dat God Zijn Zoon gaf om naar ons af te dalen en ons terug te brengen naar God. Dat we zalig kunnen en moeten worden door het geloof alleen en niet door de werken. Het geloof rust op het werk dat een Ander gedaan heeft, namelijk Christus.

5. Onrust, twijfel en opstand hebben te maken met ongeloof en zonde. Het kan zijn dat je de Heilige Geest bedroeft door bewust door te gaan met bepaalde zonden, in plaats van daar tegen te strijden. Paulus schrijft dat we vervuld moeten worden door de Heilige Geest (Efeze 5:18). Vervuld worden gebeurt door bidden om de Geest, het onderzoek van de Bijbel en het gelovig horen van de prediking van het Woord. Opstand heeft te maken met zondige trots in ons hart. Het medicijn is om al onze zonden, ook die opstand, nederig voor God te belijden en te smeken om (opnieuw) Zijn genade uit Christus te mogen ontvangen. Het dagelijks omhelzen van de vergeving in Christus door het geloof zal (uiteindelijk) de vrucht van vrede en rust in ons hart laten groeien. Mogelijk is de ervaring die je hebt van de vergeving van de zonde grotendeels in je emotie blijven steken. Het is belangrijk dat die werkelijkheid door het geloof diep in ons hart wortelt. Dat gebeurt door het voortdurend biddend onderzoek van het Woord. Door het lezen en herlezen van Gods beloften. Daardoor werkt de Geest een diepe overtuiging in het hart.

6. Ja, wanneer je de brui geeft aan het geloof en daar in dit leven niet meer op terug komt, ga je verloren. Dan moeten we met ontzetting vaststellen dat de ervaring niet meer dan een emotie is geweest waardoor het hart niet is veranderd. Maar stel dat het een emotie was en niet meer, dan is dit het moment om voor God neer te vallen en je schuld, zonde, hardheid, opstand en ongeloof voor Hem te belijden en om genade te smeken. Dan is dit het moment om te vertrouwen op het betalende en plaatsvervangende lijden van Christus en dan zul je door Hem zalig worden.

7. Het behouden van het geloof ligt niet aan ons volharden, maar het ligt vast in de trouw van God. Toch worden wij opgeroepen om te volharden en de loopbaan van het geloof te lopen. Maar in dat lopen mogen we weten dat het helemaal vast ligt in Christus. Bij Hem mogen we dus elk ogenblik al onze kracht zoeken. Van Hem mogen we alles verwachten. Dan komen we niet beschaamd uit. We strijden een strijd, die Hij al gewonnen heeft. In Filippensen 2:12b en 13 staat het heel mooi verwoord: “Werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven: Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.”

8. Het kan zijn dat je wel vergeving hebt ontvangen, maar dat je door omstandigheden of door eigen toedoen in duisternis terecht bent gekomen. Het kan zijn dat je zulke moeilijke dingen meemaakt dat je Gods aanwezigheid niet meer voelt of merkt. Dan mag je in die duisternis je vastklemmen aan Gods Woord. Dat is echter een zaak van geloof en mogelijk is het geloof in je leven daarvoor nog niet geoefend genoeg. David kwam in duisternis, zoals we lezen in Psalm 32, toen hij zijn zonde niet beleed aan God. Hoewel hij een kind van God was, een ware gelovige, ging hij toen door een donkere nacht. Totdat hij brak voor God en beleed en vergeving ontving. Toen heeft hij opnieuw Gods genade ervaren. De Heere is genadig en machtig om ook in jouw leven Zijn genade (weer) te laten ervaren! 

Met een hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Berg,
Sint Anthoniepolder

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven