God bekeert me niet

Waarom bekeert God mij niet terwijl Hij zegt, dat wie Hem bidt, gegeven zal worden? Heb ik niet genoeg geloof misschien? Meer heb je toch niet nodig? En als ik niet genoeg geloof zou hebben, hoe kan je dat dan krijgen? Kan je alleen maar bidden om dat te krijgen? Hoelang dan? Wie bidt zal gegeven worden, staat er toch? En niet “na een hele tijd”?! Als God op mij wacht, waarom ben ik dan nog niet bekeerd?

Want ik wil met mijn gedachten wel bekeerd zijn, maar met mijn hart niet! Hoe dit opgelost moet worden weet ik niet, maar ik geloof wel dat ik nu bekeerd moet worden. Want ik denk, als je acht geeft op de wereld in deze tijd, dat de “zware verdrukkingen” wel zullen komen en misschien nog wel sneller dan we verwachten... En je moet je hart geven in de dagen van je jeugd “voordat die dagen zullen komen.” Hoe moet dit verder? Ik kán me niet overgeven aan Hem! Zou u ook voor mij willen bidden?

Beste vraagsteller,

Nadat ik je vraag heb gelezen heb ik een tijd nagedacht over de manier waarop ik hierop zou kunnen reageren. Er klinkt een worsteling met je emoties, opvattingen en geloof in door, wat helpt je dan? Hoeveel zekerheid moet er zijn voordat je écht kan geloven? God lijkt in de wereld en ons dagelijks leven vaak de grote afwezige en ik heb niet de illusie dat ik met een pasklaar antwoord jouw worsteling zal wegnemen. 

Je haalt in je vraag twee keer de Bijbel aan. “Je hart geven in de dagen van je jeugd” is een verwijzing naar het Bijbelboek Prediker. In hoofdstuk 12:1 staat: “Denk aan uw Schepper in de dagen van uw jeugd, voordat de kwade dagen komen en de jaren naderen waarvan u zeggen zult: Ik vind er geen vreugde in...” De Prediker heeft alle bezigheden op aarde onderzocht en overwogen. Van alles zegt hij: het is vluchtig, ijdelheid. Dit lijkt een heel sombere boodschap. Wij kunnen God en de schepping niet doorgronden, alles lijkt niet meer te zijn dan een zuchtje. De vraag bij het lezen van het boek Prediker bij mij blijft hangen is: hoe gaat de mens om met zijn verantwoordelijkheid richting God en de schepping?  Prediker erkent God als Schepper die de mens zijn levensadem, bezit, voedsel en vreugde geeft (Pr. 12:7, 5:18-19, 9:9). Prediker noemt vervolgens het erkennen van Gods soevereiniteit, waardoor de mens zich afhankelijk weet van Hem, de “vreze Gods” (Pr. 3:14). Hij beëindigt zijn boek met de conclusie dat de dagen van je jeugd de beste tijd is om tot dit besef te komen: “voordat de kwade dagen komen.”
 
Je verwijst naar de tekst “Bid en u zal gegeven worden” (o.a. Matth. 7:7, Mark. 11:24, Luk. 11:9, Joh. 14:13, 15:7, 16:24). In de Bijbel ontdekken wij de wil van God. Jezus spreekt Woorden van God en wil met Zijn boodschap iets duidelijk maken aan zijn hoorders. De discipelen en luisteraars van toen en de lezers van nu verschillen op dat punt niet van elkaar. Kan het zijn dat je met jouw vragen uiteindelijk vooral bezig bent met wat je zelf ervaart, vindt en moet? De Bijbel en Jezus nodigt ons uit om eerst en vooral te luisteren naar Zijn Woord. Deze teksten gaan volgens mij niet zozeer over de bidder, maar zeggen vooral iets over de Gever: God. Verandert er iets in jouw vragen als je met dit in je achterhoofd deze teksten leest? Er staat inderdaad: “Bid en u zal gegeven worden.” In je vraag klinkt door dat je er eigenlijk aan twijfelt of dit wel waar is, want... “er gebeurt niets bij me, ik word niet bekeerd.” Je vraagt je af of je misschien onvoldoende geloof hebt, omdat je denkt dat God je niet bekeert. Ik vraag me af: wáár wacht je precies op? Wat is jouw beeld van bekering? Je doet er goed aan je hart te geven in je jeugd, voordat die kwade dagen komen. Dát is bekering. Bid en u zal gegeven worden, zegt de Heere Jezus. 

Met vriendelijke groet, 
Pieter Oskam

Dit artikel is beantwoord door

Mr. P. M. (Pieter) Oskam

• Geboortedatum:
  03-03-1992
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Zeist
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven