Met welke bril naar jezelf kijken

Ik vraag me af of ik mezelf moet (blijven) verachten om mijn zondaar zijn en hoe ik dan tegelijk naar mezelf kan kijken als een geliefd kind van de Heere God? Begrijp ik dat God mij -door de Heere Jezus- aanziet als rechtvaardig, maar dat ik op een andere wijze naar mezelf moet kijken, namelijk door een bril die zegt: slechte zondaar?

De vraag is: met welke bril mag ik naar mijzelf kijken: door de ‘bril’ van de Heere Jezus of met een andere bril? Ik begrijp overigens dat telkens wanneer ik zondig en de Heilige Geest mij daarop attendeert, dat het goed is dat ik dit dan belijd aan de Heere Jezus zodat die zonde dan niet meer tussen Hem en mij instaat.

Beste vrager, vraagster,

Als ik het goed begrijp, meen je dat het niet goed is wanneer je aan de ene kant zondaar blijft en toch ook kind van God mag zijn? Een duidelijk antwoord op je vraag kun je lezen  in zondag 33 van de Catechismus. Het is dus, waar de Heilige Geest door het ware geloof werkt, beide praktijk. Hartelijk leedwezen én hartelijke vreugde.  Tegelijk zondaar én rechtvaardige. 

De “bril” waarvan je schrijft is te allen tijde Gods Woord! Christen en christinne bidt: “Maak in Uw Woord mijn gang en treden vast”, Ps. 119: 67. Dat gaat samen met: “Och schonk Gij mij de hulp van uwen Geest, mocht Die mij op mijn paan ten Leidsman strekken”, 119:3. De Heilige Geest ontdekt inderdaad, zoals je in het laatst schrijft, aan het feit dat je zondaar bent. Die ont-dekking geeft droefheid die doet vragen: Hoe, ben ik zó?! Tegelijk drijft die ontdekking van zondaar te zijn ook uit tot de HEERE. Dat is nou juist kenmerkend voor een kind. Dat wendt zich in zijn zonden en ellenden  (uiteindelijk) tot zijn en haar Vader en zegt: “Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan”, Jer. 31:9

Hartelijke groet,
Ds. J. Bos