Vraag
Mijn hele leven staat op z’n kop. Mijn hoofd lijkt wel in de war. Ik denk vaak aan de dood en ik vind niemand die me begrijpt. Ik bid vaak tot de Heere, maar er verandert niets. Alles wordt juist alleen maar erger. Ik kan het niet meer dragen en slapen... dat doe ik weinig. Ik huil mezelf elke nacht maar weer in slaap.
Ik denk vaak: “waarom word ik zo geplaagd.” Ik weet bijna zeker dat ik m’n examen niet ga halen en ik haat het thuis. Het doet me gewoon zo erg pijn en ik zie op dit moment geen uitweg. Ik ben lusteloos en rusteloos. Ik wil weg van deze wereld, maar tegelijkertijd weet ik dat het zondig is en ook merk ik de laatste tijd dat dingen me raken over de Heere.
Ik verlang naar Hem en naar weg zijn van hier. Hoe kan dat toch allebei er zijn? Vroeger luisterde ik psalmen, maar dat geeft ook geen troost meer. Op school heb ik veel vriendinnen, maar die begrijpen het denk ik niet. Of is dat weer te wantrouwend? Ik bid vaak: “Heere hoe moet het toch, hoe moet het toch verder? Ik kan niet meer. Ik ben kapot.”
Antwoord
Beste vragensteller,
Wat een donkere periode maak jij door in jouw leven, je geeft in jouw vraag het een en ander daarvan weer. Hoe zwaar moet het zijn om zo je weg te moeten gaan en vaak zo alleen, want wie kan het begrijpen wat jij doormaakt. Ook het Woord van God vanuit de Psalmen geeft je op heden geen vertroosting meer. En zo is er veel verdriet in jouw leven, ook in het nachtelijk uur als je jezelf in slaap huilt. De dichter zingt: ‘k Heb mijn tranen onder ‘t klagen tot mijn spijze dag en nacht. Zijn omstandigheden waren heel anders, maar toch!
Ook merk je op dat de dingen van de Heere jou raken, daarin mag je ook zien dat, hoe alleen, eenzaam en onbegrepen je je kan voelen, het de Alwetende is Die laat zien dat Hij er is, dat hoe jouw leven ook op z'n kop staat, hoe lusteloos, rusteloos het ook is, Hij in die omstandigheden je niet alleen laat, maar als de Levende Zich betoont.
Jouw gebed is vaak: “Heere, hoe moet het toch, hoe moet het toch verder, ik kan niet meer, ik ben kapot.” Ik denk nog even terug aan Pasen en zie daar de vrouwen naar het graf gaan. Hoe hadden de ‘dingen’ van de Heere ook hen geraakt, maar op weg naar het graf wisten ze ook niet hoe het verder moest, daar was een grote blokkade in hun leven: “Wie zal voor ons de steen van de ingang van het graf wegrollen?” Wat voor hen onmogelijk was heeft God voor hen mogelijk gemaakt. “En toen zij opkeken zagen zij dat de steen weggerold was, want hij was heel groot.” Wat een wonderdoend God, Die in hun leven uitkomst gaf, ook al was het bij hen: “Hoe moet het toch?” En even later als Maria huilend bij het graf staat, en zij in haar verdriet en door haar tranen heen de Opgestane niet zag, kwam Hij haar zwakheid te hulp door Zijn verschijning en ontving zij kracht om zonder (verstikkende) tranen verder te gaan. Laat het jou mogen bemoedigen in alle tranen en donkerheid die er zo zijn in jouw leven en jouw verwachting blijvend op Hem doen zijn.
Je verlangt naar Hem en naar weg zijn van hier. Paulus had ook zo’n begeerte, namelijk “om ontbonden te zijn en met Christus te wezen, want dat is verreweg het beste”, maar hij besefte ook dat God nog een weg met hem te gaan had in Zijn dienst en daarom moest hij nog blijven op deze aarde. Het verlangen kan er zo zijn bij jou vanwege de zware omstandigheden van het leven, maar wat wil God nou met jou? Nu kan het zelfs zo zwaar zijn dat je alleen maar donkere wolken ziet wat betreft de toekomst, maar toch mag het je laten zien dat je hoop mag houden op God, Die in het verdere wil meetrekken, Die kan en wil in nood volkomen uitkomst geven, ja, zal geven. Die troost mocht David bezingen, want de HEERE had gesproken: “Ik breng u terug uit de diepten van de zee.” Laat ook dit jou mogen bemoedigen in het strijdperk van het leven, het is geen mensen woord, maar het Woord van God.
Tenslotte, verschillende aspecten van het leven noem je in jouw vraag: school, thuis, vriendinnen, geestelijke vragen, persoonlijk (on) welzijn. Zonder aan het bovenstaande iets af te doen, lijkt het mij zeer raadzaam voor jou juist ook hulp te zoeken bij een christelijke instelling voor hulpverlening; je kunt hiervoor bij jouw huisarts een verwijzing vragen. Soms trek je het alleen niet meer, daarom heeft God mensen gegeven, die in zware omstandigheden, op welk gebied dan ook, je kunnen en willen bijstaan.
Ik wens je van harte Gods zegen toe,
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
donkere periode meemaakt in het leven
Ook ik heb zo n donkere periode meegemaakt 25 jaar lang
Een periode waarin ik geen vreugde had in t leven en liever wilde sterven dan leven Dat veranderde toen ik opgenomen werd in een psychiatrische instelling Emergis in Goes
Ik vond op internet t medicijn SEROQUEL 50 XR. wat veel mensen rust gaf Ik mocht t gebruiken van de psychiater en tesamen met SERTRALINE 50mg was ik een ander mens Het is nu 8 jaar geleden en die donkere periode is nooit meer teruggekomen Mijn advies is laat je opnemen in een psychiatrische instelling en vraag of je deze medicijnen is mag gebruiken
God zoekt je ondergang niet maar dat je bekeert en leeft!!
Als je medicijnen aanslaan ben je een ander mens en zie je t leven en God heel anders dan voorheen
Ik wens je veel sterkte
De duivel probeert grip op je leven
te krijgen met slechts 1 doel
Dat je zelfmoord pleegt daarom zoek direct hulp en ga op zoek hulp en een goed medicijn alleen redt je het niet
Laat je zo snel mogelijk opnemen
Ik weet niet zo goed wat ik moet reageren maar toch voel ik dat ik het moet doen.
Wat zul jij je alleen voelen. Ik herken veel dingen, hoor. Ik denk dat het ook goed is om te beseffen dat je niet de enige bent die moeilijke dingen doormaakt. Ik ben nu 20, en mijn leven is nog geen moment rustig geweest, op dit moment verre van dat. Wat zou ik je graag helpen, ook op geestelijk gebied. Maar ik worstel er zelf ook zo mee. Ik kan je wel tot steun zijn. Je mag bij de redactie van Refoweb mijn emailadres vragen, dan kunnen we mailen of appen. Een luisterend oor, iemand die je begrijpt. Dat zul je nodig hebben. Allermeest heb je God nodig, maar je weet niet wat je daarmee moet omdat je het idee hebt dat hij je niet hoort. Lieve .., zoals de dominee als antwoord gaf: zoek christelijke hulp. Misschien denk je: dat doe ik niet, ik durf het niet tegen mijn ouders te zeggen of wat dan ook. Durf te praten. Durf eerlijk te zijn. Ik durfde het ook niet, maar ik heb het toch gedaan en dat heeft mij geholpen. En zo'n instelling kan jou op alle gebieden helpen. Je zult er zo mee geholpen zijn! Want zo kan het niet verder. Er moet iets veranderen.
God wil er voor jou zijn, weet dat! In al je beproevingen en zorgen, weet dat Hij jouw behoud voor ogen heeft.
Wat moet je jezelf alleen voelen. Wat ik in elk geval voor je ga doen is bidden.
Maar zoek echt hulp, je doet jezelf zo tekort door dit alleen te dragen. Er zijn echt mensen die je willen helpen, je hoeft dit niet alleen te doen.
Ik heb ook een tijdje (christelijke) therapie gehad, en dit heeft me zoveel gebracht. Ook mijn relatie met God is er door veranderd. Door er achter te komen hoe Hij mij ziet is mijn zelfbeeld zo veranderd.
Misschien heb je dit nodig om je dichter bij Hem te brengen.
En wat ik verder kan zeggen: bekijk het per dag. Of als dat al te veel is per dagdeel. In het vertrouwen dat God elke stap zal leiden. En als je niet kunt lopen dan draagt Hij je.
Liefs en houd vol!
