Vraag
Mijn man en zoon van negen kunnen absoluut niet met elkaar overweg. Ze proberen van alles, maar het zijn tegenpolen en mijn man begrijpt dit niet. Hij geeft bijvoorbeeld een gloednieuwe mountainbike want manlief houdt van fietsen, maar zoonlief heeft niks met fietsen. Zoonlief is druk, terwijl mijn man van rust houdt. En zo zijn er elke dag talloze dingen.
Gevolg is dat zoonlief enorme driftbuien ontwikkelt en nu bij een kindercoach loopt. Hij zegt heel vaak dat hij een andere vader wil en heel zijn leven niks waard is. Mijn man praat hier niet over, maar hij zit er wel mee. Ik heb al gezegd dat hij eens mee moet gaan naar die coach, maar dat wil hij ook niet. Naar de kerk wil mijn man niet, want zoonlief wiebelt en daar ergert hij zich aan.
Ik loop zelf op mijn tandvlees en door de stress is mijn bloeddruk te hoog en ben helemaal op. Het zaakje zit aan alle kanten vast. Wat ik wil, is een gezellig thuis waar geen ruzie is en alle partijen het goed hebben. Heeft u advies?
Antwoord
Wat schets je een verdrietige, moeilijke en ingewikkelde situatie! Het is goed te begrijpen dat je ten einde raad bent en dat je door alle narigheid helemaal op bent.
Je geeft aan, dat je een gezellig thuis wil zonder ruzie en waarin alle partijen het goed hebben. Dat betekent dat er heel wat moet veranderen om dat te bereiken. En het is duidelijk dat dat niet vanzelf zal gaan. Als ik alles zo lees, hebben jullie alle drie goede hulp nodig.
Je kunt wellicht beginnen om met je man over je zorgen te spreken. Je kunt aangeven dat de situatie je boven het hoofd groeit en dat je verwacht hulp van buitenaf nodig te hebben. Mogelijk is er in je omgeving iemand die je vertrouwt en met wie jullie samen in gesprek kunnen gaan? Het scheelt soms al zoveel als jullie samen je zorgen met een ander kunnen delen. Mogelijk kan het ook een opstap zijn naar professionele hulp.
Je zoon heeft het moeilijk. Hoe verdrietig is de situatie ook voor hem. Gelukkig krijgt hij wel hulp van de kindercoach. Hoe is het contact met hem of haar? Heeft hij/zij goed zicht op de situatie thuis? Krijg je van hem of haar ook advies?
Ik denk zelf dat je zoon meer en intensievere hulp nodig zal hebben én dat je daar als vader en moeder nauw bij betrokken moet zijn. Misschien biedt gezinstherapie wel uitkomst.
Je verlangt naar een gezellig thuis waar geen ruzie is. Dat doel ligt misschien wel wat te hoog. Ik wens je van harte een thuis toe, waar je man en jij en je zoon zich alle drie thuis zullen voelen, ondanks de beperkingen die er zijn en wellicht ook zullen blijven.
Mw. A. Teerds
Dit artikel is beantwoord door
A. Teerds-Gertenbach
- Geboortedatum:29-01-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Covey beschrijft hierin ook voorbeelden hoe hij dit heeft geleerd/toegepast op zijn eigen kinderen, vandaar dit boek als aanrader.
Als vader de zoon een fiets geeft maar zoonlief heeft niets met fietsen, dan lijkt het mij dat vader zijn eigen wens/ideaalbeeld projecteert op zijn zoon, maar dat zijn zoon anders in elkaar zit. Dat lijkt ook uit de tegenstelling druk-rustig.
Waarschijnlijk laat vader zijn teleurstelling aan zijn zoon blijken, waardoor de zoon zich in een hoek gezet voelt worden, want hij kan/wil niet aan die verwachtingen voldoen. Maar zo vreemd lijkt mij dat niet..
Maar als je het nu eens anders bekijkt: eerst heel goed luisteren/observeren naar wat de interesses van de zoon zijn, hém zijn keuzes laten bepalen, en daar op acteren. En ook al vindt vader de keus van de zoon helemaal niets: in zijn waarde laten!
Nog een tip: Denk eens aan krav maga (body defense). Los van de fysieke kant van deze sport leren kinderen ook zichzelf te verdedigen én tegelijk hun woede/frustratie te beheersen, dan wel beheerst te uiten.
