Bidden op straat

Laatst werd ik aangehouden toen ik aan fietsen was. Een kind sprak mij aan en vroeg of hij voor mij mocht bidden. Ik zag nog twee kinderen en daarbij een meneer. Ik vroeg: “Waarom?” “Zomaar”, was het antwoord. Na afloop kreeg ik nog een soort Bijbeltje kado. Echter, hoe lief ook bedoeld, voelde het voor mij achteraf toch een beetje raar. Het is net alsof er iets ergs gaat gebeuren. Deze mensen kwamen uit het niets. Dit zal wel een rare gedachte van mij zijn. Mag een kind wel voor je bidden op straat?

Beste vraagstelster of vraagsteller,

Dank voor je vraag. Ik kan mij voorstellen dat je jezelf nogal overrompeld voelt. Je wilt een kind niet afwijzen. Zeker niet op zo’n teer gebied als het gebed. Wel mooi, dat zo’n kind zoveel vrijmoedigheid heeft. In jouw geval denk ik dat je prima gehandeld hebt. Laat het rustig over je komen. Een goed gebed kan nooit kwaad. Verder ben je er gewoon zelf bij.

Ik denk dat dit is voortgekomen uit het bezoeken van conferenties. Bijvoorbeeld de Reveilweken van Near East Ministry of van de Doorbrekers  etc.  Daar houdt men zich nogal bezig met profetie, tongentaal en gebed.  Vooral t.a.v. de profetie leeft men bij ingevingen. Men rekent met de gave van de Heilige Geest, die tegen je kan zeggen: “Ga naar die of die man of vrouw. Bidt voor hem of haar.” Te denken valt dan bijvoorbeeld aan Filippus, die op weg werd gestuurd naar de Ethiopiër  -op zijn wagen- lezend in de profeet Jesaja.  De Geest stuurt hem naar deze man toe en zegt dat hij zich bij deze wagen moet voegen.

In genoemde gemeenten en conferenties legt men veel nadruk op deze werkwijze van de Heilige Geest. Dat is een vorm van getuigen van God en verlangen om in Zijn dienst te staan. Voor ons komt het wat vreemd over, omdat wij wel het voor elkaar bidden kennen, maar dan meer in situaties waarin we elkaar kennen. Ik moet zeggen, dat ik mij daarin het beste thuis voel. 

Het andere, wat jou is overkomen, kan ook zeker zijn waarde hebben. Denk nog maar eens rustig terug wat er gebeden is, hoe het bij je is overgekomen en wat je ermee kunt. Als het van de Heere is, werkt het naar twee kanten. De bidder wordt gezegend en de persoon voor wie gebeden wordt ervaart het als een zegen. 

Weet je, zo kunnen we rondlopen met vragen. Onverwacht ontmoet je iemand. En het gesprek komt juist op het gebied waar jij je vragen hebt. Ik heb dat zelf wel meegemaakt en mij erover verwonderd.

Waar we wel voor moeten oppassen is dat we het niet tot een trucje maken. Een dwangbuis in de zin van - zo moet het want zo alleen is het echt. Ik herinner mij een situatie waarin een ouderling bij zijn predikant kwam met woorden van God. Zo dwingend, dat deze predikant niet anders mocht en kon dan doen wat de ouderling van God gehoord had. Dat ging zelfs zover, dat hij zijn verkering uit moest maken. Hij kwam helemaal in de macht van deze man. Dat is natuurlijk heel erg. Als God iets tegen jou wil zeggen, doet Hij dat echt wel Zelf. 

Ga er verstandig mee om. Je bent nooit te oud om te leren. En kijk altijd wel: Is het tot Gods eer? Is het tot zegen voor ons mensen? Kan ik het terugvinden in de Bijbel dat God ook op deze manier werken wil? God heeft in het geloof altijd een persoonlijke relatie met de gelovige en niet via via etc. 

Ik hoop dat ik je een beetje verder heb geholpen.

Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. J. van de Kamp

• Geboortedatum:
  21-11-1950
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hierden
• Status:
  Actief

97 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven